Σαν σήμερα το 1949 σκοτώνεται ο στρατηγός του ΔΣΕ Γιάννης Αλεξάνδρου (Διαμαντής)
Ο Γιάννης Αλεξάνδρου (Διαμαντής)
Σαν σήμερα το 1949 σκοτώνεται σε μάχη στα Μάρμαρα Φθιώτιδας ο στρατηγός του Δημοκρατικού Στρατού Ελλάδας Γιάννης Αλεξάνδρου (Διαμαντής), διοικητής της 2ης Μεραρχίας του ΔΣΕ.
Οργανώθηκε στην ΟΚΝΕ από τα μαθητικά του χρόνια και αργότερα, όντας φοιτητής της Νομικής στο Πανεπιστήμιο Θεσσαλονίκης, έγινε μέλος του ΚΚΕ. Συμμετείχε δραστήρια σε όλους τους φοιτητικούς και λαϊκούς αγώνες, ενώ όταν ξέσπασε ο ελληνοϊταλικός πόλεμος πολέμησε στο μέτωπο.
Ο Διαμαντής υπήρξε πρωταντάρτης στον Παρνασσό από το καλοκαίρι του 1942. Επιλέχθηκε από την Αχτιδική Επιτροπή του ΚΚΕ για επικεφαλής της πρώτης ανταρτομάδας, της λεγόμενης συνθηματικά «8ης Ομάδας» Παρνασσού. Μετείχε με ιδιαίτερα σοβαρή αποστολή στην επιχείρηση ανατίναξης της γέφυρας του Γοργοπόταμου, το Νοέμβρη του 1941.
Ο Γιάννης Αλεξάνδρου (αριστερά) με τον Χαρίλαο Φλωράκη
Μετά τη Βάρκιζα κατέφυγε διωκόμενος στον Παρνασσό όπου πρωτοστάτησε στη συγκρότηση του ΔΣΕ στην Παρνασσίδα και στη Ρούμελη. Υπό τη διοίκησή του ο ΔΣΕ απελευθέρωσε όλο τον ορεινό όγκο της Ρούμελης, ενώ επίλεκτα τμήματά του πατούν την Εύβοια, τον Ελικώνα και τον Κιθαιρώνα φθάνοντας μέχρι την Πάρνηθα.Το 1948 με το βαθμό του υποστράτηγου διορίστηκε από την Προσωρινή Δημοκρατική Κυβέρνηση διοικητής της 2ης Μεραρχίας του ΔΣΕ. Από τη θέση αυτή αναδείχθηκαν οι στρατηγικές του ικανότητες και τα ηγετικά του προσόντα. Μαζί με το Χαρίλαο Φλωράκη – Γιώτη, υποστράτηγο, διοικητή της Ι Μεραρχίας, τέλος του 1948 χτύπησαν την Καρδίτσα, ενώ στις αρχές του 1949 κατέλαβαν το Καρπενήσι, το οποίο κράτησαν επί ένα 20ήμερο. Επιτυχία μεγάλης σημασίας.
Η σωρός του Καπετάν Διαμαντή
Όταν ο κυβερνητικός στρατός βρήκε το πτώμα του και κάποιοι θέλησαν να του κόψουν το κεφάλι για να το διαπομπεύσουν, ο διοικητής τους τους είπε: «Αφήστε τον. Μας ξεφτίλισε ζωντανός. Να μη μας ξεφτιλίσει και νεκρός».
(902.gr)
Η απέχθεια του Νίκου Ζαχαριάδη για τους επαγγελματίες στρατιωτικούς ( έτσι αγνοήθηκε ο Θόδωρος Μακρίδης και άλλοι αφού τους πρόγκιξε) ήταν βασικό στοιχείο τξς επιλογής για λαικό πόλεμο και τον θάνατο πολλών συτοσχέδιων αξιωματικών του ΔΣΕ όπως του Διαμαντή. Τα όσα ινανε στην Παρνασίδα στην μάχη που σκοτώθηκε ο Διαμαντής με την υπεροπλία ουσιαστικά του Εθνικού στρατού είναι ενδεικτικά.
Τα χειρότερα γίνανε στην μάχη του Σαρανταπόταμου ανω απ την Κόνιτσα που ο ίδιος ο ΔΣΕ εκτέλεσε ώς υπεύθυνο της ήττας ααπ τον Εθνικό στρατό τον ελικεφαλής αυτοσχέδιο σξιωματικό Γιαννούλη απ το Επταχώρι Καστοριάς. Ακόμα δεν έχει γίνει παραδοχή ποιοί σύντροφοι τότε του ΔΣΕ δώσανε εντολή για εκτέλεση του Γιαννούλη ώς υπεύθυνου της ήττσς. Μάλλον για να ξεπλύνουν δικές τους ευθύνες.Μαχητής στην Μάχη εκείνη του Σαρανταπόταμου ή Σαραντάπορου ( δρόμος Κόνιτσας -Κοζάνης) έλεγε δημόσια ότι πολεμούσαν 72 ώρες συνέχεια κατόπιν άνωθεν εντολών και είχαν απώλεια τόπου και χρόνου.Με αποτέλεσμα την προδιεγραμμένη ήττα. Ευτυχώς ο ιστορικός Γιώργος Μαργαρίτης κάτι έγραψε για το φαινόμενο της πολεμίτιδας ( δηλαδή της απώλειας της αίσθησης του τόπου και του χρόνου στο πεδίο μάχης ώς αποτέλεσμα της εξάντλησης του ανθρώπινου οργανισμού λόγω πολυήμερης μάχης.
Η καταδίκη και εκτέλεση του αξιωματικού Γιαννούλη( ταξίαρχου μάλιστα )του ΔΣΕ απ την ηγεσία του ΔΣΕ-κκε, αποτελεί την χειροτερη εκδοχή της πολεμικής δράσης του ΔΣΕ και δεν είναι ανεξάρτητη
απ το γεγονός ότι ο Γιαννούλης ήταν νομικά πανεπιστημιακά τότε μορφωμένος και πέρα απ την πεπατημένη των ανεπαρκών γενικά θεωρητικά επικρατούντων στην ηγεσία του κκε-Δσε τότε.Ευτυχώς ο Γιάννης Ιωαννίδης ( απ την ανώτατη ηγετική ομάδα του κκε -ΔΣΕ) στα επόμενα χρόνια σναγνώρησειτι τον κατέτρεχε πάντα μια ιδεολογική και θεωρητική ανεπάρκεια όλα τα χρόνια.Η συνέντευξη του Γιάννη Ιωαννίδη έγινε αργότερα στα χρόνια ( λίγο κυκλοφόρησε μια και απεκρύβει τεχνηέντως απ την πλατιά κυκλοφορία) και αποτελεί σημαντικό ιστορικό ντοκουμέντο.