Αντί προεκλογικού δεκαλέπτου…
Η Ελένη Γερασιμίδου, η Σεμίνα Διγενή, ο Γιώργος Κιμούλης, ο Θάνος Μικρούτσικος και ο Παύλος Ορκόπουλος ενόψει των εκλογών μιλάνε για το ΚΚΕ, τη ζωή και τους αγώνες…
(902.gr)
Τετάρτη 24 Απριλίου, 2024
- ΕΚΔΗΛΩΣΕΙΣ:
- Ελεύθερη από ομπρελοκαθίσματα η παραλία «Λιμονάρι» στο Μεγανήσι - Δεκτή η ένσταση του Δήμου
- Αφρικανική σκόνη και λασποβροχές
- Διαχειριστικά Σχέδια Βόσκησης - Ποιες Περιφέρειες απάντησαν θετικά και ποιες αρνητικά
- «Πονοκέφαλος» για τη δημοτική Αρχή η επικινδυνότητα του δρόμου προς την παραλία των «Εγκρεμνών»
- «Πακετάρουν» τους S-300 με προορισμό την Ουκρανία
Με αφορμή τις ιδιωτικότητες στήριξης όλων των κομμάτων ή την προβολή των προσώπων των υποψηφίων βουλευτών ( συτό στο κκε είναι λιγότερο εφαρμοστέο χρόνια) καλά είναι να στοχαστούμε ένα θέμα.
Η μη αναγνωρίσιμη ιδιωτικότητα στις βόρειοευρωπαικές κουλτούρες αποτελεί και ένα απ τα κριτήρια της αυτονομίας των υποκειμενικών στοιχείων της αισθητικής που εμφαίνει στο συλλογικό οργανωτικό κοινωνικό στοιχείο.
Η αναγνώριση της ιδιωτικότητας ώς κριτήριο της αισθητικής της Μεσογειακότητας , και αυτή προσπαθεί να μπεί στην στήριξη των συλλογικότερων οργανωτικών μορφών.Εξ ού και στο τέλος καταλήγουν τα Μεσογειακά συλλογικά οργανωτικά σχήματα
να γίνονται κομμάτια και θρύψαλα.
Η περίφημη πολυσυλεκτικότητα εν Ελλάδι των κομματικών σχημάτων και ιδεοληψιών τελικά καταλήγει σε διασπάσεις και αποχωρήσεις σπ τα κόμματα για την δημιουργία άλλων κομμάτων.
Στην αριστερά το φαινόμενο είναι μάλλον μια κάποια κανονικότηταλλά τα τελευταία χρόνια και ο δεξιός χώρος μάλλον προσχώρησε.
Μήπως πρέπει τελικά να σκεφτούν οι ιστορικοί για τις θεωρητικές οφειλές της Δεξιάς πρός την Αριστερά??
Και να βρεθεί να περιγραφεί και να κωδικοποιηθεί το φαινόμενο ώς στοιχείο της μεθοδολογίας της πολιτικής ζωής του τόπου, στην μεταπολιτευτική πολιτική ιστορία??
Η οφειλή του πολιτικού συστήματος μεταπολιτευτικά στον Θάνο Μικρούτσικο ( στην δημόσια σφαίρα της μεταπολιτευτικής συμμετοχικοτητά του ώς καλλιτέχνης ) ανάγεται στην προσπάθεια του στα χρόνια να εμπλουτίσει τον πολιτισμικό βίο της χώρας με την μουσική ποιότητα ( ώς σωρρευτική ποσότητα διαλεκτικά ) αυτή που ήταν αναγκαία για την υποστήριξη του δημοκρατικού πολιτικού κοινοβουλευτισμού.
Υπάρχει στο μουσικό και λαικό στερέωμα της χώρας του 20ου αιώνα η έκφραση » σαν μαγεμένο το μυαλό μου φτερουγίζει» που μπορεί να αποτυπώνει , ώς τραγούδι= αυτό που τραγουδιέται, και το κοινοβουλευτικό πλουραλιστικό δημοκρατικό εντελεχές της Ελληνικής κοινωνικής ιστορίας ώς συμβεβηκός. Αυτό το σημαινόμενο υποστηρίζει ώς σημαίνων το μουσικό έργο του Θάνου Μικρούτσικου. Για τους περισσότερο ειδικούς και ώς μουσική αισθητική ( φόρμα και περιεχόμενο και λειτουργία μαζί ). Για τούτο και κατασκευαστικά ( ηθελημένα μαστορικά με μαστοριά ) το έργο του συνθέτη κινήθηκε και στις λαικότερες ακουστικές φόρμες αλλά και στις συνθετότερες φόρμες ικανές όμως να τραγουδηθούν πλατιά μέχρι και ανανεώσουν και να εμπλουτίσουν την τραγουδιστικά ανθρώπινη έκφραση.
Σε όρους εφαρμοστικού κοινωνικού πλάτους διασποράς και αποδοχής της μουσικής, ο Θάνος Μικρούτσικος υπήρξε καταλυτικός που τράβηξε- προηγήθηκε πέρα απ την επερχόμενη λογική εξελικτική συνέχεια- τα αισθητικά κριτήρια στο τραγούδι τα τελευταία σαράντα 40 χρόνια. Ο όρος» αναζητητής της μουσικής » είναι ο καταλληλότερος όρος για την σηματοδότηση του ίδιου του συνθέτη στα πολιτισμικά ιστορικά συνεχή πράγματα. Που αυτή η αναζήτηση , με βάση τις εκάστοτε προκλήσεις χαρές αλλά απαγοητεύσεις μέχρι αμφιβολίες και υπαρξιακές μεταιωρήσεις που κρύβει κάθε αναζήτηση , υπονοεί και τις αγωνίες ώς άνθρωπος και βιοηθική συγκρότηση που αναδέχτηκε ο Θάνος Μικρούτσικος. Και αυτό είναι και η μεγάλη του πολιτική προσφορά, ώς μη εφησυχασμένος , μια και η πολιτική αρχίζει με ,και απαιτεί πρώτιστα, την επιμέλεια του εαυτού.