Στο Κώστα

Στο Κώστα

Σιωπή θανάτου ακλουθεί τις σημαίες
περήφανο πλήθος ανηφορίζει στη πλαγιά της Νικιάνας
τα εμβατήρια και οι παιάνες σιωπήσαν πια
Μια φούχτα χώμα τιμή κι υπόκλιση

Το αιωνόβιο σκήνωμα
αναπαύεται από τούδε στον αέναο χρόνο
σκεπασμένο με τιμημένη πορφύρα
αγιασμένο αεί
στους αγώνες των ανθρώπων για λεύτερη ζωή

Κάνεις δε θα μνημονεύσει με θυμιάματα
κι η μπαταρισμένη ιστορία θα αγνοήσει τον τιμημένο αγώνα
τελευταίο αντίποινο στον αντάρτη

Κι όμως η τραχιά λιτή μικροκαμωμένη φιγούρα
ίδια λαξευόμενη πέτρα λευκή ολάκερο αιώνα
στο βάθρο εντός μας ξαναχαράζει φως

Κι εκεί στις αμήχανες σιωπές των ερωτημάτων
εμείς θα ψηλαφούμε τα μελλούμενα
με το φως του

13/7/19