Συμπληρώνονται σήμερα 46 χρόνια από τον θάνατο του Νίκου Ζαχαριάδη
Σήμερα Πέμπτη, 1η Αυγούστου, συμπληρώνονται 46 χρόνια από το θάνατο του Νίκου Ζαχαριάδη, ΓΓ της ΚΕ του ΚΚΕ.
Στο τελευταίο γράμμα της ζωή του, προς την καθοδήγηση του ΚΚΕ, ο Ν. Ζαχαριάδης υπογράμμιζε: «Στη ζωή μου, έκανα πολλά λάθη και στραβά. Ο αναμάρτητος πρώτος το λίθο βαλέτω. Όμως με κατηγόρησαν ότι πρόδωσα το ΚΚΕ και τον αγώνα και με διέγραψαν απ΄ το κόμμα… Το ΚΚΕ ήταν και παραμένει το κόμμα μου και κανένας δεν μπορεί να το χτυπήσει και να το λερώσει χρησιμοποιώντας το όνομά μου… Με το ΚΚΕ δεν είχα ούτε έχω ανοιχτούς λογαριασμούς. Ούτε μπορούσα ποτέ να ΄χω».
Η Πανελλαδική Συνδιάσκεψη του ΚΚΕ τον Ιούλιο του 2011, εκτιμώντας συνολικά και σε βάθος την πορεία και την προσφορά του Ν. Ζαχαριάδη, ακύρωσε όλες τις προηγούμενες αποφάσεις της 6ης και της 7ης Ολομέλειας (1956 και 1957) σε βάρος του, καθώς και τα πορίσματα του 1964 και του 1967, ενώ αποφάσισε την πλήρη αποκατάστασή του στο ΚΚΕ.
Μεταξύ άλλων εκτιμήθηκε πως «η καθαίρεση του Ν. Ζαχαριάδη και η διαγραφή του ήταν πράξεις άδικες. Η κατηγορία εναντίον του, για συνεργασία με τον εχθρό ήταν πράξη συκοφαντική, ενώ οι κατηγορίες για καλλιέργεια της προσωπολατρίας και για την εγκαθίδρυση στο ΚΚΕ ανώμαλου εσωκομματικού καθεστώτος αποτελούσαν προπέτασμα καπνού και πρόσχημα για να περάσει στην πλειοψηφία των μελών της ΚΕ και του Κόμματος η δεξιά οπορτουνιστική στροφή…
Η παραπάνω αποτίμηση του Ν. Ζαχαριάδη ως ΓΓ της ΚΕ του ΚΚΕ γίνεται ως στοιχείο κρίσης της ωριμότητας και ικανότητας του ΚΚΕ στην καθοδήγηση της ταξικής πάλης σε ιδιαίτερα οξυμένες συνθήκες. Ωστόσο δεν παραβλέπονται οι αρνητικές επιδράσεις της ιδεολογικής κατάστασης και των πολιτικών επιλογών του διεθνούς κομμουνιστικού κινήματος…
Ο Νίκος Ζαχαριάδης, Γραμματέας της ΚΕ του ΚΚΕ από το 1931-1935 και Γενικός Γραμματέας της έως το 1956, ήταν ηγέτης αφοσιωμένος στην υπόθεση της εργατικής τάξης, στον προλεταριακό διεθνισμό, στην πάλη για την κοινωνική απελευθέρωση.
Ηγήθηκε του Κόμματος σε συνθήκες σκληρής ταξικής πάλης, διώξεων, εκτελέσεων, δράσης των κρατικών εγχώριων και ξένων μυστικών υπηρεσιών κατά του ΚΚΕ, ακόμα και διάβρωσης των κομματικών του οργανώσεων στα χρόνια της δικτατορίας του Μεταξά.
Είχε σημαντική συμβολή στην ανάπτυξη του ΚΚΕ στα χρόνια 1931-1936, ενώ πρωτοστάτησε στη δημιουργία και στην ηρωική πάλη του ΔΣΕ (1946-1949), της κορυφαίας εκδήλωσης της ταξικής πάλης στην Ελλάδα κατά τον 20ό αιώνα. Έδειξε ακλόνητη επιμονή στην ανάγκη ύπαρξης και ενίσχυσης των παράνομων κομματικών οργανώσεων στα χρόνια 1949-1955, στο συνδυασμό της παράνομης με τη νόμιμη δράση.
Τον διέκριναν επαναστατική επαγρύπνηση, ταχύτητα στην ανάληψη πρωτοβουλιών, σθένος στην υπεράσπιση της γνώμης του. Ήταν λαϊκός ηγέτης, με διάθεση και πνεύμα ασυμβίβαστο, πρωτοπόρο και μαχητικό.
Ο Νίκος Ζαχαριάδης έζησε κρατούμενος στα κάτεργα της 4ης Αυγούστου από το 1936 μέχρι το 1941, όταν η ελληνική κυβέρνηση τον παρέδωσε στους Γερμανούς κατακτητές. Στη συνέχεια μεταφέρθηκε στην Γκεστάπο της Βιέννης και από εκεί στο στρατόπεδο συγκέντρωσης Νταχάου, μέχρι το Μάη του 1945. Πέρασε την εννιάχρονη δοκιμασία αλύγιστος…».
(902.gr)
Τον αστυνομικό φάκελο του Νίκου Ζαχαριάδη το Ελληνικό φοβιστικό αλλά και ύποπτο διαχειριστικά Ελληνικό κράτος ( ύποπτο πλήρως για το αν ενδιαφέρεται για ο καλό των πολιτών ) με υπουργικές δηλαδή με πρωθυπουργικές αποφάσεις τον κρατάει κλειστό χρόνια ανανεώνοντας το κλείσιμο του.
Το ελληνικό κρατικό μόρφωμα ονοαπ αυτό -καο για ότι έχει μείνει απ τον αστυνομικό πολιτικό φάκελο- είναι εντός κάθε υποψίας, ώς συλλογικότητα και ατομικότητα που διαχειρίζεται την χώρα, για τον συγκροτείται για το κοινό αγαθό και καλό των πολιτών.
Ο φάκελος σίγουρα θα είναιωσε επίπεδο εγγράφων και ντοκουμέντων της κρατικής δράσης πετσοκομένος, αν σκεφτεί κάποιος από άλλους φακέλους που δόθηκαν στην δημοσιότητα δε ερευνητές.
Καήκανε κσι το 99,99999% των φακέλων στην Χαλυβουργική σπ τον φόβο του κράτους.
Ο Νίκος Ζαχαριάδης υπήρξε έντιμος άνθρωπος , παράδειγμα εντιμότητας όταν για αυτή την εντιμότητα τα κριτήρια του καθενός δείχνουν και τις σημασίες τους. Δεν έκανε ο Νίκος Ζαχαριάδης για διαχειριστής φοβικών και ύποπτων κρατικών διαχειριστικών μορφωμάτων -όπως το από καταβολής του Ελληνικό κράτος.Αλλά και το μέγιστο των κρατικών μορφωμάτων.
Για τούτο και δεν αρνήθηκε την ιστορική του μέθοδος, αυτή της ανατροπής, την εφάρμοσε στον εαυτό του με την αυτοκτονία του. Την οποία το Σοβιετικό φοβικό και καχύποπτο καθεστώς την έκανε θάνατο από παθολογικά αίτια με επίσημη ιατρική βούλα που με τα χρόνια δια ζώσης κυκλοφορεί μαρτυρίας αποκαλύφθηκε. -Η ιατρική εδώ δεοντολογία και επιστημοσύνη βρίσκει και τον επιστημονικό αλλά και τον κοινωνικό εξευτελισμό της υπερ της κρατικής χρήσης της και υπερ της κρατικής εκμετάλευσης των ανθρώπων-.
Δεν εκβίαζε προσχηματικά ο Νικος Ζαχαριάδης ανθρώπους ούτε καταστάσεις , για τούτο και πραγματοποίησε τα όσα είπε στον τελευταίο απεσταλμένο του κκε Κώστα Λουλέ , ο οποίος θεώρησε ότι ο Ζαχαριάδης εκβίαζε το κκε με την δήθεν αυτοκτονία του.
«» Κάνει λάθος και πέφτει έξω «» έγραψε ο Νικος Ζαχαριάδης για τον Κώστα Λουλέ, όταν αυτός θεώρησε ότι ο Ζαχαριάδης εκβιάζει το κόμμα.
«»Δεν έχω να χωρίσω τίποτα με το ΚΚΣΕ ούτε με το ΚΚΕ»» έγραψε ώς τέλος ο Νικος Ζαχαριάδης.Σημειωτέον ήταν μέλος του ΚΚΣΕ αοό την δεκαετία του 1920 ώς σπουδαστής στην ΚΟΥΤΒ στην Μόσχα , Σχολή κουμουνιστικών στελεχών Ανατολικών χωρών.
Το ύποπτο και φοβικό Ελληνικό κράτος όλο τον εικοστό αιώνα( γεννήθηκε το 1903 ο Ζαχαριάδης μέχρι και σήμερα 120 χρόνια παραμένει ύποπτο και φοβικό εξελικτικά.
Εδώ μέσα ( στον ζόφο και ψόφο του φόβου και της καχυποψίας) να αναζητηθεί και η σύγχρονη χρεωκοπική ξεφτύλα της Ελληνικής κρατικής και μάλιστα κοινοβουλευτικής οντότητας.
Της τελευταίες ώρες της υποχώρησης του αντάρτικου στο πέρασμα Μπάρα( πίσω απ το χωριό Γοργοπόταμος ) πρός την Αλβανία τα τέλη Αυγούστου 1949 , αφηγήθηκε αντάρτης του ΔΣΕ που ήταν μαζί με τον Νίκο Ζαχαριάδη ο οποίος μαζί με τον Βασίλη Μπαρτζιώτα ( Φάνη) και 2-3 αντάρτες φύγανε τελευταίοι αφού πρώτα διεκπαιρέωσαν σε Αλβανικό έδαφος και τον τελευταίο μαχητή του ΔΣΕ. Η αφήγηση ειναι δημόσια και συμφωνεί με την γραπτή εξιστόρηση του Β. Μπαρτζιώτα ( Φάνη).
Περνώντας νύχτα χαράματα στο Αλβανικό έδαφος ο Νίκος Ζαχαριάδης και ο Μπαρτζιώτας ξαπλώσαμε στο έδαφος και κυτάζαμε τα αστέρια του Ελληνικού ουρανού. Πικραμένος και απογοητευμένος ο Ζαχαριάδης μεταξύ των άλλων είπε «» Είναι κακό που δεν θα ξαναδούμε στις Βόρειες χώρες τον Ελληνικλο ουρανό και τα αστέρια του»».
Απ τον αστυνομικό φακελο συτού του ανθρώπου βρήκε να φοβάται το Ελληνικό κράτος 46 χρόνια απ τον συτοκτονικό θανατό του (την 1η Αυγούστου του 1973)ο οφος ??!!
Θ.Αραβανής