Έγινε στον Σύβρο η πρώτη «Γιορτή Τρύγου και Μούστου»
Με πρωτοβουλία του Πολιτιστικού Συλλόγου Σύβρου «Αντελικός» πραγματοποιήθηκε την Κυριακή 8 Σεπτέμβρη 2019 στην ευρύχωρη πλατεία του χωριού η πρώτη «Γιορτή Τρύγου και Μούστου», στην οποία πήραν μέρος τόσο κάτοικοι του χωριού όσο και επισκέπτες του τόπου μας.
Το παραδοσιακό πάτημα των σταφυλιών στην πατητήρα άνοιξε ο νέος πρόεδρος του χωριού κ. Σπύρος Σολδάτος, ο οποίος χαιρέτισε νωρίτερα τους επισκέπτες της εκδήλωσης, για να πάρουν στη συνέχεια την σκυτάλη και άλλοι, άνδρες, γυναίκες και παιδιά. Κατόπιν ακολούθησε το στύψιμο των τσίπουρων.
Στο πλαίσιο της εκδήλωσης παρουσίασαν χορούς το παιδικό χορευτικό τμήμα του Αγίου Πέτρου (χοροδιδάσκαλος είναι ο Σπ. Σκλαβενίτης) και ο «Ορφέας» Λευκάδας, ενώ στους καλεσμένους προσφέρθηκαν γλυκίσματα με βάση τον μούστο που είχαν ετοιμάσει νοικοκυρές του χωριού.
Οι φωτογραφίες και το βίντεο μας στάλθηκαν από τον κ. Κώστα Πατρίκιο.
Το πάτημα στο πατητήρι δίνει καλύτερη προοδευτικά ποιότητα μούστου για να μετρηθεί ακριβέστερα το μπομέ στο γραδάρισμα στην κάδη.
Η σύνθλιψη μηχανικά δεν δίνει την ακριβέστερη μέτρηση του μπομέ γιατί οργανώνει βίαια το ιξώδες του μούστου.
Το τρόκολο και το τραβεζάρισμα συνολικά 2-3 μέρες μετά το πάτημα ολοκληρώνει και το τελικό χρώμα και το κατάλληλο ιξώδες του κάθε συγκεκριμένου κρασιού.
Η ποιότητα του μούστου που θα μπεί στο βαρέλι για να βράσει , όπως και η ποιότητα του κάθε είδους τελικού κρασιού πρώτα φαίνεται. Μετά πίνεται . Η δοκιμή γίνεται από όσους δεν ξέρουν από κάθε κρασί. Διότι αν ήξεραν δεν θα χρειαζόνταν να δοκιμάσουν.
Και στο τραβεζάρισμα ο μερακλής ο τραβεζαριστής ήταν αυτός που με άσπρα ρούχα έκανε το τραβέζο και δεν έπεφτε σταγόνα κρασιού στα ρούχα του.
Ήταν η φινέτσα για την παραγωγή του κρασιού και του ίδιου του κρασιού.
Το βαγένι μέσα στο οποίο πρέπει να μπαίνουν τα τσίπουρα μετά το πάτημα , μέχρι το τραβεζάρισμα ( να στιφτούν στο τρόκολο και να ρεφάρουν τα βαρέλια μούστου για να πάρει το χρώμα το κρασί), το βαγένι αυτό πρέπει νάναι 16 Ιονικές βαρέλες ( 1 Ιονική Βαρέλα κοντά στα 70-72 κιλά ).
Αυτή είναι σωστή χωρικότητα για το βαγένι.
Η κάθε ποιότητα σταφυλιού ανα περιοχή και χώματα δίνει και το δικό της χρώμα τελειωτικά στο κρασί. Το οποίο κρασί είναι και αναγνωρίσιμο απ το χρώμα του.
Οι τεχνικές για την γενικευμένη ομοιομορφία χρώματος ( άσπρο – ροζέ- κόκκινο-στην Λευκάδα υπάρχει και το λεγόμενο μαύρο το Βαρτζαμί ) είναι πλέον της προσδιοριστικής της περιοχής για την χρωματικότητα την γεύση και την ποιότητα του κρασιού.
Ασφαλώς όμως και τα εμπορικά κρασιά πρέπει νάχουν σταθερήη μόνιμ χρωματικότητα και φάσμα ( με δοκιμαστικούς σωλήνες που κάνουν τον εμπορικό έλεγχο) και σταθερή γεύση για νάναι εμπορεύσιμα πλατιά, που όμως κατ ανάγκη δεν εξασφαλίζουν την χωρική και προσδιοριστική τοπικά ποιότητα.
Στομπαραδοσιακό πάτημα σταφυλιών με τα πόδια στο πατητήρι πάνω απ την κάδη και στην τεχνική του τραβεζαρίσματος εναποτίθεται η όσον το δυνατόν ταυτότητα χρώματος γεύσης και ποιότητας στο κρασί. Τόσο που μόνο μέσω από το κρασί αυτό να είναι ανάστροφα και η ανίχνευση των καιρικών συνθηκών ανάστροφα της χρονιάς που ωρίμασε το σταφύλι στο αμπέλι.
Στο κρασί – με την παραδοσιακή μέθοδο- ως τελικό προιόν ενσωματώνεται και η αναδραστική λειτουργία μεθοδολογικά, μια και το κρασί αυτό δείχνει τις συνθήκες που το δημιούργησαν.Δηλαδή απ τα Output μπορεί να διαβαστούν τα input της διαδικασίας.
Να ο όρος » το κρασί είναι τέχνη ». Μια και η πρέπει να δείχνει τις συνθήκες που δημιούργησαν το έργο τέχνης, κατά τον παλιό αρχέτυπο Ανατολίτικο κανόνα.
Το βαγένι του τραβεζαρίσματος πρέπει νάναι 16 Ιονικές Βαρέλες και για να δώσει το κρασί πρέπει όρθιο και τα τσίπουρα να πέφτουν μέσα απ την πόρτα του βαγενιού από πάνω και να γεμίζει τουλάχιστον στα 3/4 κάθε φορά για να τελείται ορθά η ποιοτική και χρωματική ζύμωση.