Η δύναμη της επιβίωσης…

Έχουν περάσει τρία και κάτι χρόνια από τότε που γράψαμε για ένα πεσμένο γέρικο ρουπάκι στην περιοχή «Ντούσα» των Σκάρων, που είχε, μάλλον, πέσει από ένα μπουρίνι που είχε λάβει χώρα στις 8 Οκτώβρη 2016.

Γράφαμε τότε: «Ένα γέρικο ρουπάκι στο δάσος των Σκάρων αργοπεθαίνει. Μπαΐλισε από τα χρόνια. Ξάπλωσε να κοιμηθεί τον ύπνο τον αιώνιο. Ποιος ξέρει πόσων χρονών να ΄ναι! Λιγοστά τα κλωνάρια του. Είχε χάσει στο πέρασμα των αιώνων τα περισσότερα. Ποιο ευάλωτο στις ανεμοθύελλες από τους γειτόνους του. Οι ρίζες του χάσκουν τώρα στον αέρα. Κάνα δυο αρτηρίες του δίνουν ακόμη ζωή. Αλλά που να προλάβουν να θρέψουν ολόκληρο γίγαντα! Τα φύλλα του είναι ακόμη καταπράσινα. Σε ψαχνά χώματα ήταν. Δεν το πείραξε αυτό η διάβρωση. Το ξερίζωσε, μάλλον, το μπουρίνι του περασμένου Σαββάτου 8 Οκτώβρη…».

Με έκπληξη διαπιστώνουμε όλο αυτό τον καιρό κάθε φορά που ανεβαίνουμε στο βουνό, ότι παρότι οι περισσότερες από τις ρίζες του έχουν αποκοπεί (το ριζικό σύστημα μιας βελανιδιάς μπορεί να φτάσει ως τα 10 μέτρα βάθος) και μόνο λιγοστές φαίνεται να του δίνουν ακόμη ζωή, αυτό συνεχίζει να παλεύει. Δεν έχει ακόμη ξεραθεί. Τα φύλλα του είναι καταπράσινα. Μεγάλη ψυχή. Μάλλον κάποια Δρυάδα νύφη θα το προστατεύει…