Σαν σήμερα το 1961 μεγάλες πλημμύρες με 43 νεκρούς στην Αθήνα
Σαν σήμερα το 1961 μεγάλες πλημμύρες με 43 νεκρούς σημειώνονται στην Αθήνα.
Στο πρωτοσέλιδο της εφημερίδας «ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ» (Φύλλο της Τρίτης 7 Σεπτεμβρίου 1961) διαβάζουμε:
Aπό το πρωτοσέλιδο της εφημερίδας «ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ»
«Ο θάνατος και η καταστροφή, υπό μορφήν πρωτοφανούς και απροσδιορίστου εισέτι χαρακτήρος θεομηνίας, επέπεσαν τας πρώτας μετασονυκτίους ώρας χθες μέχρι της αυγής, με αποτέλεσμα άνευ προηγουμένου αριθμούς θυμάτων και καταστροφών. Η θεομηνία έπληξε τας Αθήνας και τον Πειραιά αλλά με ιδιαιτέραν καταστροφικήν επίδρασιν τας συνοικίας των, όπου οι άνθρωποι κατελήφθησαν υπνώττοντες εις τας ανυπερασπίστους κατά των αντιξοοτήτων της φύσεως οικίσκους των και αντιμετώπισαν την εισβολήν του ολέθρου. Εικόνα φρίκης και ανθρώπινης τραγωδίας συνθέτουν ήδη αι περιοχαί αυταί.
Κυβερνητική ανακοίνωσις εκδοθείσα αργά την νύκτα έδωσε τον κάτωθι πένθιμον απολογισμόν της θεομηνίας: Νεκροί 39. Αγνοούμενοι 8. Τραυματίαι ελαφρώς 7. Άστεγοι 2.951. Οικίαι καταρρεύσασαι 279. Οικίαι υποστάσαι ζημίας 588…».
Σε διπλανή στήλη της ίδιας εφημερίδας με τίτλο «Η ΣΥΜΦΟΡΑ» διαβάζουμε:
«Η συμφορά της νυκτός της Κυριακής με τας δεκάδας των νεκρών, τας χιλιάδας των αστέγων και τας τεραστίας υλικάς ζημιάς εις την περιοχήν πρωτευούσης οφείλεται βεβαίως εις όλως ασυνήθεις δια την χώραν δυσμενείς καιρικάς συνθήκας. Παραλλήλως όμως προς τον πρωτοφανούς εντάσεως κυκλώνα έχει το μερίδιόν της, ιδία δια την τρομερήν έκτασιν της καταστροφής, και η ασκηθείσα υπό του κράτους πολιτική δημοσίων έργων και η κοινωνική του πολιτική.
Πρώτον: Δημιουργούνται εις τον περίγυρον της πρωτευούσης οικισμοί πολυάνθρωποι άνευ όμως ουδενός εκ των στοιχειωδών έργων υποδομής μιας πόλεως. Δεν υπάρχουν δρόμοι, δεν υπάρχουν υπόνομοι. Η κρατική μέριμνα τερματίζεται εις την χορήγησιν αδείας οικοδομήσεως ή τον έλεγχον και την κατεδάφισιν αν τοιαύτη άδεια δεν υπάρχει! Δια τα υπόλοιπα από τα οποία εξαρτάται η επιβίωσις των κατοίκων των οιονεί πόλεων αυτών εις περιόδους θεομηνιών και πάντοτε η υγεία των δεν υπάρχει ουσιαστικώς κρατικό ενδιαφέρον.
Δεύτερον, δεν εφηρμόσθη ποτέ μέχρι τούδε εις αξιόλογον έκτασιν στεγαστική πολιτική. Αι γνωσταί «εργατικαί κατοικίαι» και οικοδομικαί ενισχύσεις αποτελούν σταγόνα εν τω ωκεανώ. Εις τας πτωχοτέρας συνοικίας εξακολουθεί να βασιλεύη η παράγκα και η πρόχειρος οικοδομή – παγίς θανάτου εις ώρας θεομηνιών, εστία αθλιότητας εν αιθρία.
Τρίτον, δεν εσχεδιάσθη ή πάντως δεν εξετελέσθη μελετημένον δίκτυον αποχετεύσεως και απορροών εις το λεκανοπέδιον της Αττικής, όπου κατοικούν περίπου δύο εκατομμύρια ανθρώπων. Παρ΄ όλας τας επί σειράν ετών ειδικάς φορολογίας και τας γνωστάς συμβάσεις της ΕΡΕ, το πρώτιστον αυτό δια πάσαν μεγαλούπολιν πρόβλημα παραμένει ανεπίλυτον και οξύτατον.
Αι διαπιστώσεις αυταί, αι οποίαι αναδύονται από τα λασπώδη ύδατα που κατέκλυσαν την περιοχήν πρωτευούσης και έφεραν την συμφοράν και το πένθος εκεί όπου ήδη υπήρχεν η αθλιότης, υπογραμμίζουν ακόμη μίαν φοράν την ανεπάρκειαν των κυβερνήσεων της ΕΡΕ, προσανατολισμένων σταθερώς εις τα αμελέτητα έργα και εις έργα βιτρίνας».
Συμπέρασμα, η ιστορία επαναλαμβάνεται και κάθε φορά ο φτωχόκοσμος την πληρώνει…
