Υπήρξαν, υπάρχουν και θα συνεχίσουν να υπάρχουν εσαεί στο μέλλον…
Σε όλους τους αγώνες του Ελληνικού λαού, κοινωνικούς, εθνικούς κ.ο.κ., υπήρξαν, υπάρχουν και θα συνεχίσουν να υπάρχουν εσαεί στο μέλλον, οι μεν και οι δε… Τα περί «ενότητας», «ομοψυχίας» κλπ. κλπ. είναι παραμύθια της Χαλιμάς και βούτυρο στο ψωμί της εκάστοτε καθεστηκυίας τάξης.
Το τηλεγράφημα έχει γραφτεί και αποσταλεί (και χωρίς μάλλον να ασκηθεί πίεση) δυο μέρες μετά τον ηρωικό ξεσηκωμό του Πολυτεχνείου, στις 19 Νοέμβρη του 1973…
Ιδεολογία δεν υπήρχε καμμία σε ορισμένους σε όλους τους αυτούς. Γιατί αν υπήρχε έστω και ιδεολογία αυταρχισμού ώς άτομα δεν θα έγραφαν τέτοιες επιστολές
Δεν θα είχαν ανάγκη να γράψουν γιατί θα ξέρανε ότι είναι οι ίδιοι η καθυστεκυία τάξη, χωρίς ανάγκη επιβεβαιώσεως την οποίαν ζητούν με την επιστολή.
Απλά απ την διαχείρηση του καθεστώτος προέκυπταν ψιλοωφελήματα για αυτούς. Α) τηλέφωνο στο σπίτι που δεν το πλήρωναν για να δίνουν πληροφορίες.Β) Εκπτώσεις στα μαγαζιά και στα μπακάλικα , ή ψώνιζαν τσάμπα μέχρι σημείου. Κάποιοι πήγαιναν σε μαγαζιά και πέρνανε κατεψυγμένο κοτόπουλο τζάμπα κάθε τόσο. Γ) Μικροάδειες μαγαζιών γιάφκες χαφιεδισμού των γειτόνων ή θαμώνων Δ) Παραγγελίες του στρατού για τρόφιμα αν είχαν κατάστημα Ε) δωρεάν οικοδομική άδεια και ξεκιναγαν να φκιάξουν σπίτι τότε Ζ) Άδειες λαικής αγοράς σε μεγαλύτερες πόλεις Η) Δεν δεχόνταν έλεγχο απ την χωροφυλακή για την τήρηση του ωραρίου αν είχαν μαγαζάκια Θ) άδειες περιπτέρων Ι) Με παρέμβαση ισχυρότερη έπαιρναν άδειες δημοσίας φορτηγών ή ταξί κλπ άλλα μικροωφελήματα.
Ο ίδιος ο Κ.Καραμανλής που το 1974 ανέφερε οτι θέλει φανερούς φίλους και φανερούς αντιπάλους , επέλεξε τον δρόμο της αποδοχής και κρυψίνοων χρόνια αντιπάλων του και της αναδοχής του μεγαλύτερου μέρους των θιασωτών του στρατιωτικού καθεστώτος σε όλο το φάσμα του κοινωνικού επιπέδου πολιτών.
Στο όνομα βέβαια της Εθνικής ομοψυχίας κατά και την εμπειρία της μεταπολεμικής Γκωλικής κεκυρηγμένης πρακτικής και φιλοσοφίας για την πολιτική.
Κατά την επικρατούσα από τότε άποψη έπραξε πολιτικά ορθά.
Αλλά αυτή η πρακτική μεθοδολογικά έρχεται σε αντίφαση με την ιδεολογία κσι πρακτική της διαφάνειας, γιατί νομιμοποιεί εκ των έσω ώς μέθοδος την αδιαφάνεια (με την έννοια της αποδοχής και αναδοχής της κρυψίνοιας).
Το εννοιολογικό σύστημα για τον όρο διαφάνεια υπό την παρούσα παράμετρο πάσχει. ( Η διαφάνεια που επιδιώκεται με την αποδοχή της κρυψίνοιας και η κρυψίνοια που γίνεται αναδεκτή -ώς κατά σύμβαση -προσχηματικά ώς διαφάνεια.
Είμαστε ακόμα μακρυά απ την κάθε αυτοαποδοχή του συλλογικού αλλά και των εαυτών. Τα προτάγματα της αυτονομίας( κατά Καστοριάδη) των κοινωνικών οντοτήτων και του υποκειμένου είναι πολύ μακράν.
Και εδώ μέσα πρέπει να αναζητηθούν και σημεία της χρεωκοπίας και της συνολικής οικονομικής κρίσης -και όποιας κοινωνικής-της εποχής.
Σε όρους κοινωνικής γεννεαλογίας ασφαλώς και αν υπήρχε υψηλό επιστημονικό και ερευνητικό ενδιαφέρον στην Ελλάδα , η σψέση της ονοματοθεσίας με την γεννεαλογική της πορεία ώς οτε και από τότε θα είχε ερευνηθεί. Και θα ήταν μια εισφορά στην διαφάνεια. Η άποψη που θέλει αυτές τις έρευνες νάναι προνόμοιο της αμέσως μεταπολεμικής Αμερικανικής επιστήμης ( με αρχή την κατασκευή των ψυχογραφημάτων των έγκλείστων Ναζιστών πρίν και κατά την δίκη της Νυρεμβέργης το 1946) είναι ορθή και ταυτόχρονα στοιχείο της μεταπολεμικής Αμερικανικής επιστημονικής και όχι μόνο κυριαρχίας.
Απ το ύψος βέβαια της Ελληνικής επιδοτούμενης των γκράφιτι στους πανεπιστημιακούς τοίχους επιστημοσύνης , πρέπει να προστατεύονται οι αφανείς «» καλλιτέχνες»» των γρκάφιτι.
Δικαίως και κατά Πλάτωνα «» οι τοίχοι διδάσκουν «».
Αυτοί που πήγανε εξορία εοί 7ετίας -τα ονόματα των δεσμωτών κοντά στις 15000 έχουν καταγραφεί απ τα ιστορικά αφιερώματα του ημερήσιου τύπου- έγιναν γνωστά. Καιβαυτιί με τα χρόνια απολάμβαναν μια συμπάθεια μετά την δημοκρατική μεταπολίτευση ώς πολιτικοί διωχθέντεςναπό το στρατιωτικό καθεστώς.
Άξιον απορίας είναι γιατί η Ελληνική κοινωνία δεν επεδίωξε την δημοσίευση των χαφιέδων και πληροφοριοδοτώντης αστυνομίας στην επταετίας , οι οποίοι έστελναν εξορία τους δεσμώτες, για να γίνουν και αυτοί οι χαφιέδες και πληροφοριοδότες γνωστοί , για να απολαμβάνουν και αυτοί μιαν αναγνώριση.Και τούτο διότι σε επικοινωνιακούς όρους ακλομα και η αρνητική είδησηγια ένα πρόσωπο μπαίνει στην υοηρεσία της αναγνωρισημοτητάς του.Και τα ωφέλη που προκύπτουν απ αυτή.
Εδώ φαίνεται ότι υπάρχει ένας κοινωνικός επικοινωνιακός ρατσισμός σε βάρος των χαφιέδων και πληροφοριοδοτών της αστυνομίας της χούντας.
Και είναι άξιο απορίας πώς και γιατί όλοι οι χαφιέδες και πληροφοριοδότες της αστυνομίας και των φρουραρχίων-και ήταν πολλοί έως πάμπολοι- επί χούντας δεν βγήκαν χρόνια να διεκδικήσουν την αναγνωρισή των ??
Μήπως είναι καιρός να δούμε και πορελιες και συγκεντρώσεις των εναπομεινάντων χαφιέδων και πληροφοριοδοτών της χούντας , ή και διεκδικήσεις αναγνωρίσεως των από τους εν ζωή απογόνους?? Τέτοιος κοινωνικός ρατσισμός-της επικοινωνιακής αφάνειας- πώς να γίνει δεκτός ??