Ο Δεκέμβρης του 1944 σε χρώμα…
[Αθήνα, Δεκέμβριος 1944. Βρετανοί αλεξιπτωτιστές σε οδομαχία]
Έχουμε αναφερθεί αρκετές φορές στην εκπληκτική δουλειά που κάνει ο γραφίστας Χρήστος Καπλάνης, ο οποίος επιχρωματίζει παλιές ασπρόμαυρες φωτογραφίες και παρουσιάζει τη δουλειά του στη σελίδα “Past in Color – Χρώμα στο Παρελθόν” στο fb καθώς και στο ιστολόγιο pastincolor.blogspot.com.
[Αθήνα, Δεκέμβριος 1944. Ένοπλη ομάδα σε οδομαχία]
Όπως γράφει ο ίδιος: «Συνήθως ξεχνάμε ότι οι ασπρόμαυρες φωτογραφίες τραβήχτηκαν σε ένα κόσμο γεμάτο χρώματα. Ο χρωματισμός τους βοηθά να απομακρύνουμε αυτό το εμπόδιο μεταξύ του παρελθόντος και της σύγχρονης οπτικής μας, τραβώντας μας λίγο πιο κοντά στην πραγματικότητα στην οποία ελήφθη η φωτογραφία. Το χρώμα φέρνει νέα ζωή στις φωτογραφίες και προκαλεί μια ζωντανή νέα προοπτική». Και πόσο αλήθεια έχει!
[Αθήνα, Δεκέμβριος 1944. Βρετανοί αλεξιπτωτιστές σε οδομαχία]
[Αθήνα, Δεκέμβριος 1944. Συλλήψεις πολιτών]
Όπως σχολιάζει ο αναγνώστης Α.Π. στο fb της σελίδας: Οι κοκκινοσκούφηδες είναι Βρετανοί αλεξιπτωτιστές , οι στρατιώτες με το κράνος βρετανικού τύπου, Έλληνες των στρατευμάτων της πρώην εξόριστης κυβέρνησης και οι στρατιώτες στα δεξιά με τις χλαίνες και το κράνος που φορούσε ο ελληνικός στρατός του ΄40, οπλίτες και αξιωματικός της χωροφυλακής.
[Αθήνα, 3 Δεκεμβρίου 1944. Ο διοικητής της Αστυνομίας Πόλεων της Αθήνας Άγγελος Έβερτ με διμοιρία αστυνομικών στην Πλατεία Συντάγματος]
[Αθήνα, 3 Δεκεμβρίου 1944. Νεαροί Αθηναίοι μπροστά στα βρετανικά άρματα μάχης στην Πλατεία Συντάγματος]
[Αθήνα, Δεκέμβριος 1944. Βρετανός στρατιώτης στην πλατεία Συντάγματος]
[Αθήνα, 27 Δεκεμβρίου 1944. Ο Τσόρτσιλ με τον αρχιεπίσκοπο Δαμασκηνό στον περίβολο της βρετανικής πρεσβείας, μετά τη συνάντησή τους]
[Αθήνα, 11 Ιανουαρίου 1945. H στιγμή της υπογραφής της ανακωχής, ανάμεσα στα βρετανικά στρατεύματα και στον ΕΛΑΣ. Διακρίνονται, ο βρετανός Χιου Μαϊνγουέριγκ, ο Αθανάσιος (Θάνας) Αθηνέλης, οι αντιπρόσωποι του ΕΑΜ Γιάννης Ζέβγος (Ταλαγάνης), Δημήτρης Παρτσαλίδης και ο συνταγματάρχης του ΕΛΑΣ Θεόδωρος Μακρίδης (Έκτορας)]
Δεκέμβρης του σαράντα τέσσερα..
Ο θανατάς , τα αποσπάσματα με τα καρακόλια, που γυρόφερνε την Αθήνα και έψαχνε να χτυπήσει.
Γύρναγε μες την Αθήνα
με απόσπασμα καρακόλια
με όπλα εγγλέζικα,
Καισαριανή- Σεπόλια.
Μπάμ και κάτω
βάραγε στο σταυρό
άοπλους συγκεντρωμένους
έριχνε στο ψαχνό.
Λάθος πρώτο : πίστεψαν στις συμφωνίες του Λιβάνου και της Καζέρτας το 1944 από Μάη σε Σεπτέμβρη , ενώ ήταν σκέτη ίντριγκα που τους καθύβριζαν.
Λάθος Δεύτερο: Δέχτηκαν να μημ μπουν στρατεύματα του ΕΛΑΣ στις πόλεις και ιδιαίτερα στην Αθήνα.Ενώ δέχτηκαν να μπούν τα αντιδραστικά στρατεύματα του ανύπαρκτου στρατού ( Ρίμινι- ορεινή ταξιαρχία ) του Κα’ί’ρου.
Λάθος τρίτο : Δεν κατέλαβαν την Αθήνα με την παρατακτή δύναμη αμέσως μετά την αποχώρηση των Γερμανών . Και σε διάστημα 2 μηνών.
Λάθος τέταρτο.Έδιωξαν το κύριο μέρος του ΕΛΑΣ στην Ήπειρο να κυνηγάει τον ανύπαρκτο σε όρους ισχύος ΕΔΕΣ.
Λάθος πέμπτο. Επένδυσαν στον Σοβιετικό Ποπώφ που σιωπηλός και πονηρός ώς προβοκάτορας του έπινε μπύρες και βότκα στο Fortres bar στο ξενοδοχείο Γκραν Βρετάνια.
Λάθος έκτο: Δεν έδωσε το πολιτικλο γραφείο του κκε την εντολή να ισοπεδώσουν τους αντιδραστικούς καιωτην αστυνομία την 3η Δεκεμβρίου με τα βαριά πολυβόλα απ την απέναντι ταράτσα του κτιρίου του κκε ( οδού Όθωνος ), και αφού η αστυνομία είχε χτυπήσει στο ψαχνό την συγκέντρωση.
Λάθος έβδομο: Δεν έδωσεωτην 7ην Δεκεμβρίου την εντολή το πολιτικό γραφείο του κκε για να καταληφθεί εύκολα η Αθήνα και να αιχμαλωτιστούν τα αντιδραστικά στρατεύματα.
Λάθος όγδοο: Ηθελημένα δεν δόθηκε η εντολή σπ το κκε -εαμ να ανατιναχτεί το παγιδευμένο με ένα τόνο εκρηκτικά το αντιδραστικό κτίριο του ξενοδοχείου Γκραν Βρετάνια( νέα Βαστίλη) μαζί με τον Τσώρτσιλ και όλο το κοκνκλάβιο των αντιδραστικών πολιτικών φαγάδων που συνέρεαν σε αυτό.
Παραμένοντας το Γκραν Βρετάνια ώς το κτιριακό αρχηγείο των αντιδραστικών ( η Ελληνική συμβολικά Βαστίλη) επικράτησε η ίδια η αντίδραση.
Η πέμπτη κατάσειρά εξ αρχής φωτό ( το παλιό κτίριο απ το 1852) συμβολή πλ
Συντάγματος και Ερμού αριστερά στην Ερμού , σήμερα υπουργείο Εθνικής οικονομίας) , αλλά και το κιριο τηςλρογούμενης 4ης φωτό ( σύλληωη πολιτβν) δείχνουν τον πολυκαιρισμό τους και την εγκαταλειψή τους ώς έγχρωμη αποτύπωση έστω εκ τωμ υστέρων το χρώμα.
Καιομες οι φωτό στο κτοριακό υπόβαθρο δείχνουν τη παλιά Αθήνα που το 1944 αριθμούσε μέσο όρο 70 χρόνια κτιριακής ζωής. Ο κύριος όγκος της οικοδομικής ανοικοδόμησης ήταν από το 1870-1875 και μετά , υπήρχαν και παλαιότερα, και μια πρώτη κεφαλαιακή Εθνική σώρευση και με την Τρικουοικής προσπάθειας.
Τπ 1944 η Πρωτεύουσα κρατούσε την παλιά οικοδομική της κλίμακα με τις χαμηλότερες κατασκευές καθ ύψος και όγκο στα κύρια μέγαρα και δημόσια κιρια έστω με σίδερο καιι μπετόν του μεσοπολέμου οι λίγες πολυκατοικίες που είχαν γίνει
Και αυτές οι ψηλότερες κσταδκευές στο κυρίως κέντρο τβν Αθηνών. Η αρχιτεκτονική οργάνωση παρέμενε προσαρμοσμένη κοινωνικά εξουσιαστικά γύρω απ το παλιό παλάτι ( απ την δεκαετία του 1930 νύν βουλή) και η σημερινή λεωφόρος Βασιλίσης Σοφίας ( πρώην Κηφισίας) ήταν το βουλευάρτο ακόμα αν και γερασμένο απ την δεκαετία του 1930 των επωνύμων ιδιωτικών αρχοντικών τξς Αθήνσς, χωρίς ανάηκη αρίθμησης κατοικιών στην λεωφόρο.
Η κατοχή επιδείνωσε ολοκληρωτικά την συντηρησιμότητα των κτιρίων της πρωτεύουσας και άλλαξε την σχέση ανθρώπων χώρου κτιρίων συμπεριφορών
Τα Δεκεμβριανά ουσιαδτικά αχρήστευσαν την υπάρχουσα ώς τότε κτιριακή υποδομή -τα τυοια λεγόμενα σπίτια υπάρχουν ακόμα -με αποτέλεσμα η πρώτη κεφαλαιακή μεταπολεμική και μεταεμφυλιακή σώρευση την δεκαετία του 1950 και κύρια μετά το 1955 να στραφεί στην αντικατάσταση του διαλυμένου κτιριακού δυναμικού και την επέκταση των κατασκευβμ για την κάλυψη των νέων οικιστικών και διαβιωτικών αναγκών.Αν υπάρχουν σταθερές που χαρακτηρίζουν τις διαφορές παλαιότερης
και νεότερης μετά τον πόλεμο οικιστικής Αθηναικής δόμησης η κυριότερη θα ειναι η κοινωνικότερη λειτουργία που είχε η παλιά δόμηση ( τα παλοτερα σπίτια ακόμα και οι παλιές πολυκατοικίες ήταν στραμένες λειτουργικά πρός τα μέσα , για τούτο και οι έλλειψη μπαλκονιών και οι μεγαλύτεροι κοινόχρηστοι χώροι και κλιμακοστάσια), ενώ οι νοτερες κατασκευές μεταπολεμικά ήταν εξωστρεφείς ( μπαλκόνια στην πρόσοωη ή στις προσόψεις. Εδώ στον κοινωνικό ώς επιλογή νέο πυρήνα της μεταπολεμικής θα πρέπει να εδραστι και το αντιπαροχικό φαινόμενο , μαζί με την αδιαφορία και αδυνατοτητα ορθής συντηρησιμότητας και χωρίς πρόβλεψη για χώρους σύγχρονων υποδομών ( γκαράζ) που βασανίζει τις Ελληνικές πόλεις. Σε αυτό τον πυρήνα θα εξηγηθεί και το φαινομενο του νεοπλουτισμού , κατ ευθείαν φαιομενο του απικοινωνισμού που ενυπήρχε ώς βάση του οικιστικού και οικοδομικού αντιπαροχισμού.
Συμπέρασμα : η ποσοτική κεφαλαιακή σώρευση πιυ απαιτιται για την εκάστοτε αντικατάσταση και ανανέωση της αστικής κτιριακής παγιοποιήσεως είναι τεράστια ώς Εθνική ποσότητα προιόντος. Και αυτή η σώρευση δεν επιτυγχάνεται ούτε στο αρχικό μακροχρονιότερο αναπτυξιακό κύκλο.Για τούτο.και η κτηριακή υποδομή και οργάνωση της Αθήνας και των μεγάλων πόλεωμ αρχικά μπόρεσε ώς πεπαλαιωμένη να αντικατασταθεί μετά από 3 γενιές 1850 και μετά -1950βκαι μετά. Για τούτο και οι κατασκευές ώς ποιότητα και ώς λειτουργικότητα θέλουν προσοχή και μελέτη για την λειτουργικοτητά τους στον χρόνο.Και κατασκευαστική πρόβλεψη για την συντηρησιμοτητά τους.Μέχρι και θεσμική αίσθηση και των ανθρώπων για την συντήρηση στον χρόνο.
Στην Ελλάδα το θέμα συντηρήσεων των κτιριακών υποδομών και πολυκατοικιών διαβίωσης αλλά και κοινοχρηστοτήτων ιναιβσε οριστική απαξία , καοέσα στην 10ετή χρεωκοπία η συντηρησιμότητα έχει πλέον εγκαταλειφθεί.
Καθένας κάνει ότι θέλει και κάθε δημόσια υποχρεωσή του την κάνει ιδιωτική για να την αποφύγει και κάθε ιδιωτική διεκδίκηση την ονοματίζει δημόσια για την μπορέσει να την διεκδικήσει.
Για τούτο πόλεις κτίρια πλατείες πεζοδρόμια κλιμακοστάσια ταράτσες δρόμοι πεζούλια όλα βρωμάνε ασυντήρητα καιβτα σκουπίδια επελαύνουν.
Το φαινόμενο τον χειμώνα στις πόλεις να ζεσταίνεται απ την θέρμανση αυτός που δεν πληρώνει και να μην έχουν θέρμανση αυτοί που πληρώνουν είναι παρατηρηθέν στημ Ελλάδα ώς παγκόσμια μοναδικότητα. Και κυρώθηκε θεσμικά και με κρατική πρίν λίγα χρονια απόφαση.
Στην φωτογραφία με τον Τσώρτσιλ ( Τσέρτσιλ με προφορά τον λέγανε τότε) και τον αρχιεπίσκοπο Δαμασκηνό να εξέρχονται της Αγγλικής πρεσβείας ( πρώην οικία Ελ.Βενιζέλου και Έλενας Σκυλίτση στην λεωφόρο Βασιλίσης Σοφίας ),ο αξιωματικός ακόλουθος πίσω με το κουμπούρι σε άσπρη θήκη -ζώνη στην μέση ( δίκην cowboy μπιστολά που πυροβολεί ταχύτερα και απ τον Λούκυ Λούκ ο οποίος πυροβολούσε ταχύτερα και απ την σκιά του) είναι ο Θ.Τσακαλώτος ο μεγάλος Εαμοφάγος το 1944 απ όταν γύρισε απ το Κάιρο με την ορεινή ταξιαρχία , και μεγάλος κομμουνιστοφάγος μετά το 1946 στον εμφύλιο.
Και μεγάλος ΙΔΕΑλιστής θεωρητικός συγγραφέας της Εθνικής αναγκαιότητας της ίδρυσης του παρακρατικού ΙΔΕΑ από»» αγνούς άδολους νεαρούς πατριώτες και παλαιότερους αξιωματικούς»» το 1941 στην Αίγυπτο των άκαπνων μεταφερθέντων εκεί Ελληνικών ψιλοστρατευμάτων.
Και αφού δεν πολεμούσανε εκεί για να σκοτώσουν τον καιρό τους συνωμοτούσαν παίζοντας μπιρίμπα και πόκα συνωμοιας με γράμματα του Ελληνικού αλφαβήτου και φτάσανε στα ακρωνύμια Ι.Δ.Ε.Α.
Η Ελλάδα είναι μια χώρα με μεγάλη συγγραφική παράδοση και παράδοση απομνημονευμάτων κάθε λογής συνομωτών που γίνονται συγγραφείς. Μεταξύ αυτών και ο παραπάνω στην φωτό πιστολάς.
Στους μαχητές του ΕΛΑΣ που τα Χριστούγεννα του 1944 κουβαλήσανε μέσα απ τους υπονόμους τους δυναμίτες στα υπόγεια του κτιρίου του ξενοδοχείου Grand BRETANIA ( απ τον Κεραμικό στο Σύνταγμα),έμεινε μια τεράστια ανθρώπινη πικρία με την εντολή ακύρωσης της ανατίναξης.
Ήταν μια ευκαιρία να μείνουν κάπως επώνυμοι στην ιστορία κσι σαν αναφορά σε ομάδα μεταφορέων του δυναμίτη ενός τόνου.
Κανένας δεν αναφέρεται στα θύματα απωτο γκρέμισμα της Μισητής Γαλλικής Βαστίλλης που σήμανε την έναρξη της Γαλλικής επανάστασης. Αλλά κάπου κάπου αναφέρονται τα ονόματα μλέσά σέ πάρένθεση των πρώτων εφορμισάντων και πυρπολητών πολιτών στο μισητό τότε Παρισιάνικο κάστρο -φυλακή την Βαστίλη.
Οι νέοι μαχητές του ΕΑΜ που κουβάλησαν τον δυναμίτη μές τον υπόνομο ( υπάρχει η αφήγηση) μείνανε με το παράπονο της μη ανατίναξης και άρα της μη αναγνωσιμοτητσς τους ώς άυομα αλλά και ώς ομάδα απ την ιστορία. Φύγανε ίσως απ την ζωή πικραμένοι.
Και αυτό ( η εντολή μη ανατίναξης) ήταν ένα μεγάλο λάθος της τότε ηγεσίας του ΕΑΜ-κκε απέναντι στους μαχητές του.
Λάθη στρατηγικής κατά Λένιν.
Αποκλίσεις απ τις βασικές επαναστατικές αρχές και αξιώματα, στρατηγικά λάθη, ανιστόρητες σε βάθος συμπεριφορές των ηγεσιών, συναισθηματισμοί στην λήψη αποφάσεων, ανεπαρκές θεωρητικό υπόβαθρο των αρχιεπαναστατών, διεκδικητικοί οπουρτουνισμοί, και κάθε λογής μικροαστικές δεσμεύσεις ήταν τα κύρια αίτια της αδυναμίας της κατάληψης της εξουσίας ( κύριο συμβολικό συμβάν η μη κατάληψη της πρωτεύουσας) απ το ΕΑΜ μετά την αποχώρηση των Γερμανών το 1944.
Το ότι επικράτησαν οι σκελετοί των προπολεμικών μπαντίδων απ την αντίσταση πολιτικών μαζί με το πρωτοφανές φαινόμενο της αναβίβασης των συνεργατών των Γερμανών σε ιθύνουσα τάξη ..έδειξαν ότι στην Ελλάδα οι αλλαγές και έστω μεταρυθμίσεις γίνονται από πάνω πρός τα κάτω και η έννοια του λαού που κινητοποιεί και βουκεντρίζει τους ηγέτες είναι χωρίς νόημα και ανύπαρκτη ώς διαδικασία.
Αυτός είναι και ο λόγος που τα μεταεμφυλιακά χρόνια ο λαός παραδόθηκε στις ηγεσίες , την δεκαετία του 50 στα χωρίς μακροχρονιότερο προγραμματισμό οράματα της ανάπτυξης ,και δεν κουνήθηκε ούτε αντιστάθηκε ο λαός καθόλου ενάντια στην επέμβαση των στρατιωτικών ( ώς ηγεσία που τον διακονούσε).
Η κινητοποίηση της αντίστασης στην Γερμανική κατοχή προυπέθετε την δρομολόγηση της κατοχικής καταστολής απ υους Γερμανούς κατακτητές ( ώς ηγεσία της χώρας και αυτοί) , άρα και πάλι ήταν αναγκαία η ύπαρξη ηγεσίσς ώς μεθοδολογία.
Η Γερμανική κατοχή δεν έκανε τίποτα άλλο παρά συνέχισε την ηγετική πρακτική της Μεταξικής δικτατορίας ώς διαδικασία.
Δηλαδή απ την αναγκαιότητα ηγεσίας σε αναγκαιότητα ηγεσίας ώς ζητούμενο απ τον λαό ώς έννοια. Πάντα ο λαός δεν παραγάγει -φκιάχνει- τίς ηγεσίες του αλλά αφήνεται σε όσες προκύψουν εκάστοτε ..σαν και τις έχει ανάγκη να προκύψουν όπως προκύπτουν.
Δηλαδή κάτι σαν οφίτσια πρωτοκαθεδρίας των ηγεσιών έναντι του λαού, που τα αποδέχεται ο ίδιος ο λαός.
Δύσκολο να προσδιορισθεί έστω και στην ελάχιστη χρονική διάρκεια ή μικρότερη χρονική περίοδο -έστω και στιγμιαία- η έννοια του λαού στην Ελλάδα.
Και οι βαυκαλιζόμενοι ιστορικοί για να αποδείξουν,— με τα μεγάλα σχήματα της ιστορίας σε συνδυασμό με την μικρή κίνηση της βάσει δρώντος υποκειμένου ,— την σημασία της διεκδίκησης της ιστορίας του απ τον ίδιο τον λαό ( κάτι σαν μια ερευνητική άποψη για τον ιστορικό ντετερμινισμό ( συνέχεια) της Ελληνικής ιστορίας βαυκαλίζονται πλανλωμενοι και ομφαλοσκοπούν ναρκισευόμενοι.
Ελληνική ιστορία κοινωνική αυτονομία και κοινωνικός διεκδικητισμός ώς παράγοντες προσδιορισμού μιας Ελληνικότητας της ιστορικής κίνησης , δεν υπήρξε ούτε θα υπάρξει.
Αδύνατο η Ελλάδα να ενταχθεί στο πνεύμα του Δημοκρατικού Διεθνισμού που προυποθέτει τον πατριωτικό δημοκρατισμό.
Ομφαλοσκόπηση και ναρκισσισμός ώς μόνιμο σύμπτωμα της Ελληνικής ιστορίας.
Μετά το 1975 και ιδιαίτερα την δεκαετία του 1980 είχε ανοίξει ο διάλογος για την σχέση αρχιτεκτονικής και εξουσίας
και τις φθορές ώς γκρεμίσματα και ανοικοδόμηση αντιπαροχής που επήλθαν στα κτίρια της πρωτεύουσας μεταπολεμικά.
Η παλαιότητα των κτιρίων ακόμα και στον μεσοπόλεμο δεκαετία του 30 ήταν εμφανής όπως και η αδυναμία συντηρησής των μια και χάνονταν οι τεχνικές της πέτρας και του ξύλου και απ την αρχή του 2οου αιώνα στην πρωτεύουσα ήρθε πολύ περιορισμένα το οπλισμένο μπετόν.
Η αναιμική οικονομική ζωή της χώρας δεν επέτρεπε πολλά πράγματα και δεδομένης της οργάνωσης της οικονομικής ζωής της χώρας πάνω στην αγροτική και μικροαστική εργατική βάση απ την Μεταξική πολιτική ( πρώτος αγρότης και πρώτος εργάτης ο Μεταξάς) η κατοχή βρήκε την Αθήνα και τις πόλεις γενικά ουσιαστικά χωρίς δυναμική. Και με τις μετακινήσεις προς την επαρχία απ τα αστικά κέντρα ή τις πόλεις των πολιτών μέσα στην κατοχή για να γλυτώσουν απ την πείνα και τον φόβο του κατακτητή , η Αθήνα ώς οικιστικό σύνολο απομειώθηκε ώς συντήρησιμότητα του κτιριακού δυναμικού.
Το πρώτο μισητό κτίριο της πρωτεύουσας από όλο τον πληθυσμό ήταν το κτίριο της Γενικής ασφάλειας στηννσυμβολή της οδού Πατησίων και Στουρνάρη απέναντι ακριβώς απ την δεξιά γωνία κυτάζοντας το κτίριο του Πολυτεχνείου απ την Πατησίων.Αυτό στοχευμένα ο ΕΛΑΣ το κατέστρεψε λειτουργικά -δεν το ανατίναξε εκ θεμελίων -και έστεκε για κάποια εποχή ώς τρύπιο κατεστραμένο κουφάρι κτιρίου.
Η ύπαρξη του κτιρίου αυτού χρόνια ώς γενική αστυνομική ασφάλεια δεν ήταν ανεξάρτητη απ την εαντιδραστική αρχιτεκτονικά κατανομή της λειτουργίας της εξουσίας στην πρωτεύουσα , μθα και ήταν στον κυκλοφοριακό πλατύ άξονα Σύνταγμα-οδός Πανεπιστημίου-Πατησίων , με στόχο να ελέγχεται όλη η περιοχή που ορίζεται απ την Λεωφόρο Αλεξάνδρας και πος το διοικητικό κέντρο του Συντάγματος, που ήταν η σκληρή βάση της αντιδρασης. Το κτίριο αυτό ώς γενική ασφάλεια ήταν το κέντρο δράσης του Μεταξικού Μανιαδάκη με το ρετσινόλαδο , και δεν ιναι τυχαίο ότι στην ίδια περιοχή πίσω απ το Μουσείο μεταφέρθηκε για χρονια η Γενική ασφάλεια στην οδό Μπουμπουλίνας και Τοσίτσα όπου η επταετία του 1967 κοπάναγε άσχημα τους πολίτες Ακόμη δεν ειναι τυχαία σε όρους οικιστικής διανομής η εξέγερση του Πολυτεχνείου το 1973 στο κτίριο του Πολυτεχνείου ώς σήμανση προοδευτικότητας μέσα στην μαύρη αντιδραστική αυτή περιοχή της πρωτεύουσας με τα κτίρια διαδοχικά της Γενικής ασφάλειας.
Απ τις μελέτες του Σπύρου Δοξιάδη φαίνεται γιατί το διοικητικό κέντρο απ το Σύνταγμα στήριξε την αντιδραστική έκφανσή τουστην περιοχή αυτή, μια και έχει βάθος όλο τον όγκο οικισμού πάνω και πίσω απ την οδό Πατησίων ορός το Σύνταγμα. Και δυνατότητα ελέγχου αο την ταχείας πρόσβασης διαδρομή Πανεπιστημίου- Πατησίων.
Ο ΕΛΑΣ -κκε το 1944 είδαν ώς αντιδραστικό κτίριο το κτήριο τηα Γενικής ασφάλειας καιβδεν μπόρεσαν να διακρίνουν το ουσιαστικά κτίριο της Ελληνικής Βαστίλης στην πρωτεύουσα. Το οποίο ήταν το τότε διπατο ξενοδοχείο στρατηγείο της αντίδρασης στο σύνταγμα. Και για τούτο , μαζί και με άλλες ανεπίτρεπτα τότε λάθος εκτιμήσεις χάδανε απ την μαλυρη πύχτρα κατράμι πίσα αντίδραση των ίδιων φαγάδων των κρατικών ταμείων προπολεμικά και μεταπολεμικά.
Ενώ αν επικρατούσε το ΕΑΜ-κκε ΕΛΑΣ μπορεί το μεταπολεμικό φαί των κρατικών ταμείων να μοιραζόνταν δικαιότερα και θα μοιραζόνταν.Θα λάδωναν ηαι άλλοι πολίτες πολύ περισοτερο το στομάχι των.
Τι και γιατί ήθελε ο Άγγελος Έβερτ ώς επικεφαλής της αστυνομίαε πρωτευούσης και έμπλεξε με την διαχείρηση των Εγγλέζων στην Ελλάδα πρός μεθόδευση αλληλοσκοτωμού??
Γιατί ο ίδιος είπε: «» ότι εγώ έδωσα την διαταγή να πυροβολήσουν στο πλήθος όταν είδα ότι υπήρχε κίνδυνος διασάλευσης της τάξης από τους οπλισμένους διαδηλωτές( δεν τους είχαν δεί αυτούς τους οπλισμένους διαδηλωτές ).»»
Γιατί ο ίδιος αφελώς ή ηθελημένα ήταν εμπλεκόμενος??
Ήταν εμπλεκόμενος γιατί ήθελε να είναι αλλοιώς θα είχε παραιτηθεί απ τις υψηλές διοικητικές κρατικές θέσεις όταν η χώρα κατακτήθηκε απ τους Γερμανούς.
Το ότι ο ίδιος ώς ουδέτερο όργανο του κράτους έφτασε στο σπίτι του Ιωάννη Ράλλη ( κατοχικού εκούσια αυτοδηλούμενου δοσιλογικό πρωθυοουργού), για να τον συλάβει ώς δοσίλογο μετά την αποχώρηση των Γερμανών , αυτό δεν τον εξιλεώνει στην βάση της κρατικής διοικητικής υπαλληλικής του ιδιότητας, διότι ώς τότε υπηρετούσε σε πολιτική ουσιαστικά ανώτατη θέση ώς διοικητής της κατοχικής ( δηλαδή Γερμανικής ) ασφάλειας.
Και καλά είναι να μην ξεχνιέταιοτι οι περισσότεροι καταδικασθέντες και εκτελεσθέντες ατιμωτικά δια απαγχονισμού ναζί, επικαλούνταν την υπαλληλική ανώτατη διοικητική θέση που υπηρετούσαν στο ναζιστικό καθεστώς.Μόνο που αυτές οι θέσεις είναι απόλυτα πολιτικές. Και σε κανένα ναζί , ούτε ακόμα στους λιγότερο αμέτοχους στρατιωτικούς ( Γιόντλ) δεν αναγνωρίσθηκε η απλή διοικητική εκτελεστική ναζιστική θέση, αλλά οι θέσεις αυτές ορίσθησαν ώς αμοιγώς πολιτικές.
Η θέση του Άγγελου Έβερτ στην κατοχή ώς διοικητή της ασφάλειας Αθηνών ήταν αυστηρά πολιτική θέση, που ο ίδιος επιλέχθηκε για αυτήν από την Γερμανική κύρια ξατοχική διαχείρηση της χώρας και σε συμφωνία με τον Δοσίλογο πρωθυπουργό.Και αφού ο ίδιος το ήθελε και ώς κσριέρα -ώς άνθρωπος-το επεδίωκε.
Αυτά για να μην μπερδεύονται οι κάθε λογής νεοιστορικοί και όποιοι απομείναντες ζώντες της κατοχής ώς ανάμνηση.
Ο Άγγελος Έβερτ τον Δεκέμβρη του 1957 έδωσε την εντολή να πυροβολήσουν το συλλαλητήριο της 3ης Δεκεμβρίου 1944 στο ψαχνό σκοτώντας Έλληνες διαδηλωτές και αντιστασιακούς ώς τότε. Ήταν υπηρετούσε σε πολιτική θέση και ήταν πολιτικό πρόσωπο και πολιτικός ρόλος. Και η πολιτική και διοικητική του και κοινωνική του επιλογή και ανθρώπινη πρακτική ήταν να σκοτώσει ανθρώπους.
Ειδ άλλως θα είχε παραιτηθεί όταν πήρε την εντολή άμεσα, ή νωρίτερα δεν θα είχε μπλέξει μεωτην πολιτική διοικητική θέση του αρχηγού ασφαλείας.
Αστυφύλαξ της 7ης αρχικής σειράς απ την ίδρυση της Αστυνομίας πόλεων την δεκαετία του 1920 στην Αθήνα,ηταν σε υπηρεσία στο αστυμονικό τμήμσ Κολωνακίου ονομαζόμενο τότε και ήταν παρών στο συλλαλητήριο της 3ης Δεκεμβρίου το 1944.
Χρόνια υπηρετώνταςωστην Αθήνα-είχε διατελέσει καιβσε τομέα τροχαίας- και ήξερε και συτός όπως πολλοί άλλοι επαγγελματίες αστυφύλακες ότι στην ταράτσα του κτιρίου των γραφείωνωτου κκε στηνβοδό Όθωνος ήταν τοποθετημένος βαρύτατος οπλισμός του κκε και έτοιμοςγια χρήση ( πουωδεν έγινε η χρήση του την 3η Δεκεμβρίου το 1944 κατόπιν της εντολής του ΕΑΜ-κκε για ειρηνικό συλλαλητήριο πολιτικής πίεσης και προπτικής). Μάλιστα ωρισμένοι αστυφύλακες επαγγελματές ήξερα ότι αν έβαλε βολές ο βαρύς οπλισμός του κκε απ την ταράτσα θα ισοπεδονώνταν και το ξενοδοχείο Γκραν Βρεττάνια και το διπλανό μέγαρο Παπούδωφ( Βσσ Σοφίας και Πανεπιστημίου) που ήταν η έδρα και υο αρχηγείο της αστυνομίας και των Εγγλέζων και απ τηνωείσοδο του οποίου πέσανε οι πρώτοι πυροβολισμοί στο πλήθος κατόπιν της ομολογημένης απ τον ίδιο εντολής του Έβερτ.
Μάλιστα μεταξύ τους ιι επαγγελματίες αστυφύλακες είχαν φόβο για να κυλήσει ομαλά το συλλαλητήριο μια και ήξεραν ότι αν από λάθος έπεφτε αστυνομική σφαίρα, τότε τα πολυβόλα και τα μπαζούκας απ την Ταρστσα του κτιρίου του κκε απέναντι θα ισοπέδωναν τα πάντα της σστυνομίας.
Πρίν τον θανατό του ( παραιτήθηκε το 1946 απ την αστυνομία και ασχολήθηκε ώς οδηγός ) όλα τα χρόνια του έλεγε στην κόρη του ότι είμαστε τυχεροί που σωθήκαμε την 3η Δεκεμβρίου το 1944 μια και δεν απεφάσησε το ΕΑΜ -κκε να χτυπήσει μετα πολυβόλα του , και όταν μετά τους πυροβολισμούς της αστυνομίας οι διαδηλώται τραβήχτηκαν πίσω και τα κτήρια του Γκραν Βρεττάνια και το Μέγαρο Παπούδωφ ήταν μπροστά χωρίς διαδηλωτές όπως και εύκολος στόχος ήταν η βουλή που μέσα ήταν κρυμμένοι οι ένοπλοι της οργάνωσης Χ ( Χίτες) του Γρίβα.
Με τα χρόνια απεκάλυψε στην κόρη του ότι οι πρώτοι πυροβολισμοί πρός το ειρηνικό πλήθος προήλθαν από αστυνομικούς που ήταν στο ισόγειο του μεγάρου Παπούδωφ και αυτό ήταν το έναυσμα για πυροβολισμούς από την ταράτσα του Δίπατου τότε Γκραν Βρεττάνια και από τα πάνω παράθυρα της πρόσοψης του Βορείου τμήματος της Βουλής.
Το βαρύτατο λάθος την 3η Δεκεμβριου του 1944 της ηγεσίας του ΕΑΜ-κκε ( ο ισχυρός παράγων μέσα στο ΕΑΜ), να μην εκμηδενίσει με τον βαρύ οπλισμό του συνολικά όλη την Εγγλέζικη και ντόπια αντίδραση ισοπεδώνοντας τις αντιδραστικές φωλιές των κτιρίων της Πλατείας Συντάγματος, αυτό το βαρύτατο λάθος το πλήρωσαν συνολικά όλοι οι πολίτες της χώρας τα επόμενα χρόνια. Πλήν των ελαχίστων επιτηδείων που πάντα θα υπάρχουν.
Ο τραγουδοποιός Δ.Σαβόπουλος κατά το τέλος της όποιας δημιουργικής του περιόδου 1979-1981 , έγραψε (μουσική στίχοι δική του ) και τραγούδησε το ::
«»»Δεκέμβρης του 44
με μια μοτοσυκλέτα του ΕΛΑΣ
η μάνα μου ετοιμόγενη
γυρίζει ο θανατάς ….
Να η μαμή ανασηκώνει το μανίκι
ααα γεννήθηκα στην Σαλονίκη»».
Ο δίσκος ήταν “ η ρεζέρβα”.
Περίεργες οι στιχουργικές αυτές απόψεις του τραγουδοποιού αυτού που κατά τα μέσα της δεκαετίας του 1970 έγραφε για : «» την συγκέντρωση που ανάβει
κι όλα είναι συνειδητά «».
Να μην ξεχνιώμαστε ότι όλο αυτό το φάσμα της δήθεν προοδευτικής αριστερόστροφης κουλτούρας αμέσως μεταπολιτευτικά , μετέπεσε απ τα μέσα της δεκαετίας του 1980 και πέρα στα μετεικάσματα της Ελληνορθοδοξίας κλπ νοσταλγισμών της Εθνικής ζωής.
Η μοτοσυκλέτα του ΕΛΑΣ με την οποία γύρναγε ο θάνατος έστω και αν ήταν στην Αθήνα , ενώ η αναφορά είναι για τα γενιτούρια στην Σαλονίκη, κάπως μπερδεύει τα πράγματα και προετοιμάζει τους ακροατές του τραγουδιού για την επερχόμενη θεοκρατικόεθνική στροφή του ώς τότε εκλαμβανόμενου προοδευτικού τραγουδοποιού. Μπερδεμένα προοδευτικόσυντηρητικά σχήματα σκέψης.
Για να μην μπερδευτούμε ακόμα περισότερο με τα τραγούδια του εν λόγω τραγουδοποιού σύμφωνα με τον οποίο :»» την νύχτα αυτή η αστυνομία μάζεψε τους αλήτες απ το πάρκο «».
Ή : «»στο μεταξύ περιμένουν την πορεία όπως η άλλη περιμένουν το Πάσχα»».. κλπ προοδευτικό στοχαστικά διαμάντια απ τον ρέποντα πρός τον Χριστιανοεθνικόσόσιαλσυντηρητισμό τραγουδοποιό.
Αμ εκείνο το στιχουργικό τραγουδιστικό διαμάντι της επαναστατικής ανατροπής : «» για την συγκέντρωση της ΕΦΕΕ που η νύχτα στο κρατητήριο είναι κρύο «» ? Αυτό τον επαναστατικό οίστρο που τον πάτε ??
Ή κάποιος θέλει να διαβάσει την συγκυρία της μοτοσυκλέτας του ΕΛΑΣ που γυρνάει μέσα στον θανατά της εποχής στην οποία γεννήθηκε ο τραγουδοποιός , και άρα μπολιάστηκε εκ γενετής με επαναστατική μέθεξη ??
Ε και λίγος νεοχριστιανικόεθνικό παραδοσιακός ντορός δεν αναστέλει τον εκ απαλών ονύχων ( απ την βρεφική ηλικία) μπολιασμένο επαναστατισμό !!
Περίεργες συνολικά απόψεις ( μουσική-στίχοι -ερμηνεία δική του).