Αυτοί που αρπάζουν το ψωμί από το τραπέζι…

Της Κάλι Καρά

Μαθήτρια Γυμνασίου γυρνώντας στο σπίτι από το σχολείο, λιποθύμησε από την πείνα στον Πύργο Ηλείας, πέφτοντας σε κεντρικό δρόμο της πόλης.

Οι γονείς της είναι άνεργοι και κάνουν περιστασιακά μεροκάματα ενώ τους είναι πολύ δύσκολο να αγοράζουν κάθε μέρα φαγητό. Ό,τι λεφτά βγάζουν από τις δουλειές του ποδαριού που κάνουν τα δίνουν για να πληρώσουν το άδικο χαράτσι του ΕΝΦΙΑ και άλλα πρόστιμα, για ένα μισοτελειωμένο σπίτι, που μπορεί να τους το αρπάξουν και αυτό αφού είναι πρώτη κατοικία.

«Προστασία απόλυτη της πρώτης κατοικίας δεν υπάρχει σε καμία προηγμένη χώρα, ούτε πρέπει να υπάρχει είναι και ζημία για την οικονομία να υπάρχει. Ο λόγος για τον οποίο είναι ζημία είναι απλός, αν δεν υπάρχει η δυνατότητα εκπλειστηριασμού της πρώτης κατοικίας δεν υπάρχει στεγαστικό δάνειο για την πρώτη κατοικία. Γιατί ο μόνος τρόπος να υπάρχει στεγαστική πίστη γιατί ο μόνος τρόπος για να υπάρξει στεγαστική πίστη σε κάποιον που δεν έχει καμία άλλη περιουσία είναι να εκπλειστηριάζεται η α” κατοικία», είπε ανερυθρίαστα ο Άδωνις Γεωργιάδης υπουργός Ανάπτυξης και Επενδύσεων.

Πόσα, άραγε, παιδιά που βιώνουν τη φτώχεια, παιδιά των ανέργων, των μακροχρόνια ανέργων, των μισθωτών των 400 και 500 ευρώ, ξυπνούν το πρωί χωρίς ένα ποτήρι γάλα και μια φέτα ψωμί. Παιδιά του κατώτερου θεού, παιδιά της κανονικότητάς τους.

«εργάτες φωνάζουν για ψωμί/ Οι έμποροι φωνάζουν γι’ αγορές/ Οι άνεργοι πεινούσαν/ Τώρα πεινάνε κι όσοι εργάζονται/ Αυτοί που αρπάνε το φαΐ απ’ το τραπέζι/ Κηρύχνουν τη λιτότητα/ Αυτοί που παίρνουν όλα τα δοσίματα/ Ζητάνε θυσίες»

Μπέρτολτ Μπρεχτ

Πόσο διαχρονικός και πόσο επίκαιρος.

Όμως αυτοί που αρπάνε το φαΐ από το τραπέζι έχουν όνομα, είναι οι καπιταλιστές και το πολιτικό τους προσωπικό που δίνουν μάχη, μέσα από τις ατέρμονες διαπραγματεύσεις στα Νταβός, στις συνόδους και παρασυνόδους, για το ποια τμήματα του κεφαλαίου θα κερδίσουν και ποια θα χάσουν από την κρίση, αλλά είναι αγκαλιασμένοι και ενωμένοι στην προώθηση της επίθεσης στα δικαιώματα και στις κατακτήσεις των εργαζομένων όλων των λαών της Ευρώπης. Είναι αυτοί που παραμυθιάζουν το λαό να κάνει υπομονή με κοινωνική «ειρήνη», για την καπιταλιστική ανάπτυξη όπου «θα φάνε όλοι»! Είναι οι μαέστροι στις αυταπάτες, στον τυχοδιωκτισμό και στην ενσωμάτωση και με το μανδύα της αριστεροσύνης, όταν χρειάζεται.

Αυτή η βαρβαρότητα, όπου ο παραγόμενος από τους εργαζόμενους πλούτος γεμίζει τα σεντούκια των καπιταλιστών, ενώ τα παιδιά τους λιποθυμούν στα σχολεία από την πείνα, χρήζει απάντησης με οργάνωση, ανυποχώρητο αγώνα και μαζική δράση για την άμεση ανάκτηση απωλειών λόγω της κρίσης, για την πλήρη κατάργηση των αντιλαϊκών φόρων και χαρατσιών, το κούρεμα χρεών για τα λαϊκά στρώματα, την απαγόρευση κατασχέσεων και πλειστηριασμών και άλλα μέτρα που περιέχονται στις προτάσεις νόμου του ΚΚΕ. Να πληρώσει η πλουτοκρατία με φορολόγηση 45% στο σύνολο των κερδών του μεγάλου κεφαλαίου και κατάργηση όλων των φοροαπαλλαγών για το μεγάλο κεφάλαιο.

Για να ανοίξει ο δρόμος της ανατροπής, μέχρι να «κοπούν τα χέρια» αυτών που αρπάζουν το ψωμί από το τραπέζι.

(902.gr)