Η ΕΜΕ καλεί σε διοργάνωση δράσεων για την αξία των Μαθηματικών στις 14 Μάρτη
Η 14η Μάρτη (14/3) έχει ανακηρυχθεί από το 2009 Παγκόσμια Μέρα των Μαθηματικών, παραπέμποντας στη γραφή 3,14 με την οποία αρχίζει ο υπολογισμός του π (του λόγου της περιφέρειας προς τη διάμετρο κάθε κύκλου).
Με αφορμή την παραπάνω μέρα, η Ελληνική Μαθηματική Εταιρεία (ΕΜΕ) καλεί να οργανωθούν δράσεις για τη σημασία της Μαθηματικής Εκπαίδευσης και τις δυνατότητες που προσφέρει η Μαθηματική Επιστήμη.
«Καλούμε τα μέλη της μαθηματικής και εκπαιδευτικής κοινότητας να μετέχουν στην Παγκόσμια Μέρα των Μαθηματικών με την έγκαιρη οργάνωση εκδηλώσεων και συζητήσεων για την παιδαγωγική και πολιτισμική αξία των μαθηματικών ως τρόπου σκέψης, έκφρασης, επικοινωνίας, επιχειρηματολογίας, επιστημονικής κατανόησης των φαινομένων και οργάνωσης των κοινωνιών», τονίζει η ΕΜΕ. Παράλληλα, παροτρύνει τα σχολεία «να οργανώσουν διεπιστημονικές συζητήσεις και δράσεις, για να αναδείξουν τη μαθηματική συμβολή και παρουσία στον κριτικό και ακριβή τρόπο σκέψης και έκφρασης όλων των γνωστικών πεδίων, επισημαίνοντας τη σημασία των μαθηματικών στον σύγχρονο κόσμο, το δικαίωμα όλων των παιδιών στη μαθηματική εκπαίδευση και την αναγκαιότητα της μαθηματικής καλλιέργειας για κάθε πολίτη στην ψηφιακή εποχή».
Το ΔΣ της ΕΜΕ καλεί επίσης τα παραρτήματά της σε όλη την Ελλάδα να καταθέσουν προτάσεις για μαθηματικές δραστηριότητες σε σχολεία, μουσεία, βιβλιοθήκες και άλλους χώρους εκπαίδευσης και πολιτισμού στο θέμα «Τα Μαθηματικά είναι παντού», που επέλεξε για τη φετινή «μέρα Πι» στις 14 Μάρτη 2020 η Διεθνής Ένωση Μαθηματικών.
Σε κάποια συστήματα εισαγωγικών εξετάσεων στα λεγόμενα εν Ελλάδι πανεπιστήμια ( κανένας δεν γνωρίζει τι είναι τελικά αυτά τα ιδρύματα ).. σε κάποιους κλάδους η εισαγωγική βαθμολόγηση γινόνταν με υπεραξίωση – υπερ το άρτιον- του γραπτού των μαθηματικών με 1,3 ( βαθμός γραπτού επί 1,3) και υπαξίωση – υπό το άρτιον- του βαθμού του γραπτού της φυσικής με 0,7 ( βαθμός επί0,7 ).
Στα άλλα μαθήματα Ελληνικά ( έκθεση και χημεία ) η συμβολή ήταν στο άρτιο ( δηλαδή βαθμός γραπτού επί 1,0 ).
Τι θέλει και τι ήθελαν – αν ισχύει ακόμα- να παραστήσουν οι κήνσορες και θεράποντες αυτής της βαθμολογικής μεθοδευμένης αξιολογικής αθλιότητας , που το μόνο που κάνει είναι να μεθοδεύει εκ των προτέρων στους μαθητές το να μην μάθουν ούτε μαθηματικά ( τα μαθηματικά είναι λέξεις της κάθε γλώσσας και καμμία σχέση δεν έχει με υπολογισμούς και σύμβολα και διαφορετική λειτουργία στην σκέψη πέρα απ αυτήν που εκπροσωπούν οι λέξεις ), ούτε τα μαθήματα που ορίζονται ως φυσική και χημεία, μια και δεν υπάρχουν τέτοιες γνωσιακές κατηγοριοποιήσεις. Μόρια άτομα και φυσικοί νόμοι ύπάρχουν.
Είναι γνωστή η λαγνεία, των θεραπόντων εν Ελλάδι τα λεγόμενα σχολικά μαθηματικά, στην συμβολοποίηση , και μάλιστα σε επίπεδο που τα μαθηματικά να ταυτίζονται με τα σύμβολα.. με μόνο στόχο να εκτρέψουν την γνώση αυτών ως λειτουργία του λόγου και της γλώσσας – της Ελληνικής γλώσσας εν προκειμένω-.
Μόνο που τα μαθηματικά σύμβολα ως διασταλτική απασχολησιμότητα των μαθητών γίνανε αγριωπά και ακατανόητα τύπου γκράφιτι ιδεογράμματα για τους σκοτεινούς και βρώμικους τοίχους των λεγομένων εν Ελλάδι »πανεπιστημίων».
Το φαινόμενο της λεγομένης μαθηματικής και φυσικής επιστήμης στην Ελλάδα.. εκπροσωπείται από μια φωτογραφία με την φιγούρα ενός καθηγητή με την κιμωλία στο δεξί χέρι, να γράφει ακατανόητα σύμβολα , και ο ίδιος να κυτάει προς τα πίσω για να τον πάρει ο φωτογραφικός φακός.
Η προσωποποιημένη φιγούρα με το ακατανόητο φωτογραφικό φόντο . Αυτός ως εικαστικός -αισθητικός- χώρος, είναι ο κόσμος των μαθηματικών εν Ελλάδι.
Μόνο που αισθητική είναι και φόρμα και περιεχόμενο μαζί.
Στην Ελλάδα το μαθηματικό υπαρκτό δεδομένο γνωρίζει μόνο την φόρμα.
Δεν έλειψε και απ την Λευκάδα για πολλά χρόνια ένας μαθηματικός που ηδονιζόνταν να γράφει σύμβολα στον πίνακα ( το σύν ή και αθροιστικό το δίδασκε θριαμβικά σαν Λ ( συμβολισμός της αδρανούς μαθηματικής μια και μάλλον δεν ήξερε να γράψει το γράμμα Λ.
Και βάσει της κοινωνικής συμφωνίσς εκπαιδευομένων -εκπαιδευτών , αυτός ο εργαζόμενος ήταν και κύριος των σημασιών ( για την αξιολόγηση) των μαθητών. Διότι τότε η κοινωνική συμφωνία παρέκαμπτε ηθελημένα την αξιολόγηση των εκπαιδευτικών απ τους εκπαιδευομένους.
Εξ άλλου (sic) και τα στριμένα μουστάκια έμοιαζαν και μοιάζουν με το σύμβολο των συναρτήσεων περίπου.