(Αν)ομοιοκατάληκτα (Της Παρασκευής Σιδερά-Λύτρα)

Πηγή φωτογραφίας: Βάσω Παππά (xiromeronews.blogspot.gr)

Της Παρασκευής Σιδερά-Λύτρα

Δοθείσης αφορμής ήλθε στον νου μου ο συγχωριανός μου Νιόνιος Ντάγλας (Διονύσιος Δάγλας), του οποίου τα σατιρικά νεανικά στιχουργήματα άκουγα από τη μικρή παιδική μου ηλικία. Τώρα βρίσκω, πόσο κρίμα είναι που δεν καταγράψαμε όλα τα στιχουργήματα αυτού του λαϊκού ποιητή του τόπου μας, και τα ξεχάσαμε, και χάθηκαν.

Γεννήθηκε στις αρχές της δεκαετίας του ᾿30 στην Κανδήλα και πέθανε τα τελευταία χρόνια στην Ιθάκη, όπου είχε εγκατασταθεί από δεκαετίες.

Σατιρίζοντας πρόσωπα, πράγματα και καταστάσεις ήταν προπαντός δεξιοτέχνης στη δημιουργία περίεργα κομψών ομοιοκατάληκτων στίχων· κατάφερνε στην τοπική μας διάλεκτο να ομοιοκαταληκτούν τα άλλως ανομοιοκατάληκτα. Ακόμη και σε δύσκολες δραματικές στιγμές για τον τόπο μπορούσε να βρίσκει μια κάποια αστεία πλευρά, και με τη σατιρική του Μούσα, να φαιδρύνει κάπως την καταθλιπτική ατμόσφαιρα.

Αναφέρουμε εδώ ένα μικρό μόνο δείγμα, ένα αμίμητο στην ομοιοκαταληκτική του πρωτοτυπία δίστιχο, στο οποίο ομοιοκαταληκτούν φυσικότατα οι «ΕΑΜίτες» με το «σπίτι σου». Μα θα πείτε, πώς; Ιδού: Την τοπική μας διάλεκτο έθεσε στην υπηρεσία της Μούσας του ο στιχουργός μας, συμβουλεύοντας ποιητικά κάποιον Γιάννο(υ) της άλλης παράταξης:

Ένας, δύους, τρεις Ἀμίτις!
Γιάννου……… μην πας στου σπίτι σ᾿!