«Επτανησιακή Πρωτοβουλία»: Επιπτώσεις Covid-19 στην τουριστική βιομηχανία
Από την πρώτη στιγμή που ο κορονοϊός χτύπησε την πόρτα της πατρίδας μας, σύσσωμη η τουριστική κοινότητα τάχθηκε υπέρ της λήψης όλων των αναγκαίων μέτρων για τον περιορισμό της διασποράς του ιού «για να μη γίνουμε Ιταλία» και προκειμένου «να ατενίζουμε με αισιοδοξία την ερχόμενη τουριστική σεζόν».
Μεγάλες αναμένεται να είναι οι οικονομικές επιπτώσεις από την πανδημία του κορωνοϊού στην τουριστική βιομηχανία της χώρας μας. Οι συνέπειες από την εξάπλωση του ιού Covid-19 έχουν αρχίσει να είναι εμφανείς και στην Ελλάδα. Οι μέχρι στιγμής επιπτώσεις, σε κοινωνικό, εμπορικό και ταξιδιωτικό επίπεδο, είναι μεγάλες και κανείς δε γνωρίζει πού θα καταλήξουν. Τα ξενοδοχεία σε όλη την χώρα αντιμετωπίζουν τις ακυρώσεις κρατήσεων εντός και εκτός συνόρων από τα τουριστικά πρακτορεία, αλλά και από τους μεμονωμένους ταξιδιώτες.
Η έναρξη της τουριστικής σεζόν φαίνεται ότι θα μετακινηθεί. Είναι έκδηλη η ανησυχία που εκφράζουν όλοι οι εμπλεκόμενοι στον χώρο του τουρισμού. Τις συνέπειες της κρίσης του COVID-19 στην οικονομία δεν μπορούν να τη σηκώσουν μόνο οι εργαζόμενοι και οι εργοδότες, πρέπει να βάλει πλάτη και το κράτος. Τα πράγματα είναι «περίπλοκα» και είναι επιτακτική ανάγκη η κυβέρνηση να εκδώσει άμεσα απόφαση και εγκυκλίους που θα καθορίζουν με ποιο τρόπο θα στηριχτούν οι επιχειρήσεις και οι εργαζόμενοι που δουλεύουν εποχικά.
Ενισχύοντας το εισόδημα των εποχιακά εργαζομένων, οι οποίοι πλήττονται περισσότερο και αποτελούν το μεγαλύτερο κομμάτι εργαζομένων στον ιδιωτικό τομέα, δίνοντας παράταση στη χορήγηση του επιδόματος ανεργίας και μειώνοντας τις προϋποθέσεις για τη χορήγησή του σε όσους εργαζόμενους θα απασχοληθούν σε επιχειρήσεις, που θα πληγούν και δεν θα έχουν συμπληρώσει τα απαιτούμενα ένσημα. Στηρίζοντας τις πληγείσες επιχειρήσεις, με μέτρα όπως η αναστολή της καταβολή των τρεχουσών φορολογικών και ασφαλιστικών υποχρεώσεων, η μείωση του αριθμού των απαιτούμενων ημερών εργασίας των εργαζομένων για την λήψη επιδόματος ανεργίας, η αναστολή της προκαταβολής του φόρου εισοδήματος και η μείωση του ΦΠΑ σε διαμονή και εστίαση.
Αφού διασφαλιστεί η προστασία της δημόσιας υγείας και αντιμετωπιστούν οι οποίες δυσκολίες προκύψουν, οφείλουμε να είμαστε προετοιμασμένοι για την επόμενη ημέρα. Οφείλουμε να είμαστε συγκρατημένα αισιόδοξοι, ευελπιστώντας ότι ο Ελληνικός Τουρισμός θα αποδειχθεί ιδιαίτερα ανθεκτικός σε ακόμα μια κρίση. Με την ελπίδα ότι μέσα στις επόμενες εβδομάδες θα υπάρξει ένα φάρμακο κατά του κορονοϊού και την πεποίθηση ότι η ανάγκη του κόσμου να πάει διακοπές δεν θα σταματήσει.
Από το Γραφείο Τύπου
Μετά το κλόμπισμα που μεθοδεύτηκε δήθεν αφελώς απ τον κινέζικο καπιταλιστικό κομμουνισμό!!! ( ο όρος παραπέμπει στις σκοτεινές λειτουργίες του ) θα πρέπει οι ίδιες οι κοινωνίες των χωρών και τα κράτη – και της Ελλάδος- να προσέξουν για να μην ριπίσουν ( ρπίσουν) και δεν ξαναμαζευτούν ποτέ.
Και όσες προσπάθειες και να κάνουν κράτη και κοινωνίες – και το Ελληνικό κράτος αριστεύει σε προσπάθεια και πρωτοπορεί – ήδη το ρίπισμα δεν θα αποφευχθεί επί μέρους σε κλάδους εκδηλώσεων της κοινωνικής ζωής. Και ειδικά στην Ελλάδα που προσπαθεί να βρεί έναν μεταχρεωκοπικό βηματισμό. Ψιλοχαμένη – μακάρι όχι- σχολική και παιδευτική χρονιά ουσιαστικά, αν η εφαρμογή προγράμματος και ως διαδικασία ημερήσιας κανονικότητας μαθητών και γονέων είναι μαθησιακά και εκπαιδευτικά απαραίτητη.
Κοινωνισμός υπό ρήτρες αυτοερμηνείας για τους μαθητές, και αλλοτριοτρική αναγκαστική ηλεκτρονική εκπαιδευτική διαδικασία, και διαδικασία ζωής.
Εργασίες και επιχειρήσεις κόστη κέρδη ζημίες αμοιβές εισπράξεις του κράτους ακανονικοποίητες και απρογραμμάτιστες πλέον και σε επίπεδο κρατικό και σε επίπεδο οικογενειακού και εργασιακού προυπολογισμού και καταβολής.
Ψυχολογικό υπόβαθρο των πολιτών αδρανείας και ενίσχυσης της ατομικής αυτενεργούς ολότητας εκτός του κοινωνικού λειτουργικού, μια και κοινωνικό αποδεκτό λειτουργικό είναι η πρέπουσα συμφωνία να τηρηθεί – και πρέπει να τηρηθεί – της απαγόρευσης συγχρωτισμού.
Τουριστική διελκύστιδα απρογραμμάτιστη πλέον και σπασμωδική για μήνες μπροστά ( και ευχόμεθα να μην είναι χρόνια πλέον μια και η λειτουργική τουριστική ασυνέχεια ( λόγω της απροσδιορίστου αναγκαίας ισχύος των μέτρων) στέλνει και τις δύο πλευρές παραγωγών των τουριστικών υπηρεσιών και καταναλωτών αυτών των υπηρεσιών στο έρεβος της επαγγελματικής συνολικά οργάνωσης και τουριστικής συγκρότησης και για τα δύο μέρη. Η προσπάθεια της βιομηχανικής – σε σειρά μαζικότητας παραγωγής – τουριστικής συγκρότησης για την χώρα προοδευτικά με τα χρόνια , δέχετε το καίριο και καθοριστικό πλήγμα της βιομηχανίας που αναγκαιεί λειτουργία σε 24 βάση , και για κάποιο λόγο εξωγενή φυσικής καταστροφής αναγκάζεται να διακόψει την μία βάρδια διακόπτοντας έτσι την παραγωγική σειρά με πολύ δύσκολη παραπέρα πορεία.. που τις περισσότερες φορές οδηγεί σε βιοτεχνοποίηση, χάσιμο θέσεων εργασίας, χάσιμο της συνολικής της αξιακότητας ως παραγωγική μονάδα για την Εθνική οικονομία.
Ακαταμέριστην καταναλωτική προσπάθεια, με αποτέλεσμα την υπέρ κοστοβόρα και αλλοιωτική αποθήκευση – οικοκυριών- παραγωγών και εμπορίου- , και ταυτόχρονα φαινόμενα ζημιογόνου τελικά κερδοσκοπίας για την Εθνική οικονομία.
Γενίκευση των εξατομικευμένων ανασφαλειών διαβίωσης των πολιτών, σε σημείο που το προσωποποιημένο συμπεριφορικά εγώ να αποποιείται την πολιτική ιδιότητα του εαυτού κοινωνικά, και ιδιαίτερα στην εποχή τούτη με υπόβαθρο σωρευτικά την δεκαετή και πλέον χρεωκοπική κοινωνική και ατομική ανασφάλεια ως στοιχείο του εξατομικευμένου καθημερινού.
Η μεγαλύτερη πανδημία της ιστορίας, στο μεθοδευμένο πλαίσιο μιας με άλλοθι τεχνηέντως αναπτυξιακό κρατικόΕθνικής συμπεριφοράς μιας χώρας των 9 εκατομμυρίων τετραγωνικών χιλιομέτρων και του 20-25% του πληθυσμού του πλανήτη, της ανάπτυξης παραγωγικών μπιχλιμπιδιών αλλά χωρίς την αντίστοιχη κοινωνική ανάπτυξη και των παραμέτρων της κοινωνικής συμβίωσης.
Δηλαδή η κινέζικη κρατικοεθνική λειτουργική συμπεριφορικά εξαγάγει και προαγάγει και αποσυνδέει την παραγωγική χύμα δυνατότητα απ την κοινωνική ανάπτυξη και δή την βελτίωση των συνθηκών ζωής για την υποστήριξη του αναπτυξιακού παραγωγικού οράματος.!!!
Αυτό είναι και το ασαφές περιεχόμενο του σκόπιμα ιδεολογικού παραχθέντος και προταχθέντος οράματος του κομμουνιστικού καπιταλισμού.
Η Ελλάδα οφείλει και πρέπει να αναδεχθεί υποβλητικά ( με στόχο την υπέρβαση δια της υποβολής στην κανονικότητα) μέχρι σκλήρυνσης κοινωνικής και ατομικής της θεσμικής κρατικής οργάνωσης και των κυβερνητικών αποφάσεων , μέσα στο πλαίσιο και ιστορικό συνεχές δεδομένο της πεπατημένης της ολιστικότητας της ανάπτυξης στο χρόνο, ως συνειρμικά οικονομική ανάπτυξη και κοινωνική και ατομική πρόοδος.
Έστω και αν στην συγκυρία που βρίσκει την χώρα η πανδημία του πλανήτη , για την Ελλάδα ο όρος ανάπτυξη κινείται στο φάσμα των παραμέτρων της σταθεροποίησης.
Η εφαρμογή των κρατικών κυβερνητικών οργανωτικών μέτρων , δεν είναι καθ εαυτό θεωρητικά απόλυτη, οφείλει νάναι κοινωνικά εφαρμοστικά απόλυτη απ τους πολίτες ως κοινωνική συμμετοχικότητα. Αυτή είναι η αναγκαία μορφή της συμμετοχικότητας ( συσσωμάτωσης ) ως πολιτική εξέλιξη στην σημερινή Ελληνική κοινωνία.
Οποιαδήποτε άλλη άποψη και συμπεριφορικό ιδεολόγημα – σαν αυτό της Κινέζικης παραγωγικής ανάπτυξης χωρίς κοινωνική πρόοδο και μάλιστα με υποβάθμιση των συνθηκών υγιεινής κοινωνικά για να εξυπηρετηθεί ο ποσοτικός σωρευτικά παραγωγισμό- αποτελεί και ιδεολογική και πολιτική και κοινωνική και ατομική ανωμαλία και διαστροφή.
Έστω