Όταν οι «συστάσεις» σκοντάφτουν στη σκληρή πραγματικότητα

Πηγή: Eurokinissi

«Έχω δέκατα και βήχα. Ο ΕΟΔΥ μου λέει να κάτσω σπίτι και να μην κάνω εξετάσεις. Ο εργοδότης όμως μου λέει ζητάει ιατρική βεβαίωση για να απουσιάσω από τη δουλειά. Τι να κάνω; Αλλιώς θα απολυθώ. Δεν έχω χρήματα για να κάνω τον έλεγχο σε ιδιωτικό διαγνωστικό. Να κάνω το τεστ με κίνδυνο αν δεν έχω ιό να τον κολλήσω και να φορτώσω το σύστημα ή να μην κάνω τίποτα με κίνδυνο κυρώσεις από το αφεντικό;».

Αρκετά τέτοια ερωτήματα εκφράζουν διαρκώς εργαζόμενοι, που βαδίζουν στην ουσία στα τυφλά και αποτυπώνουν την ανυπαρξία ολοκληρωμένου σχεδίου γύρω από την αντιμετώπιση της εξάπλωσης του κορονοϊού.

Άλλο σχετικό ερώτημα, που παραμένει αναπάντητο από την κυβέρνηση είναι π.χ. το τι κάνει ο/η σύζυγος ενός πάσχοντος; Πώς θα απουσιάσει από την εργασία του αφού δεν νοσεί ο ίδιος, ενώ ο συγγενής του που έχει συμπτώματα δεν κάνει το τεστ, ακολουθώντας τις οδηγίες του ΕΟΔΥ;

Οι πλευρές αυτές επιβεβαιώνουν ότι τα όποια μέτρα και συστάσεις από την κυβέρνηση δεν παίρνουν ούτε στο ελάχιστο υπόψη το τι επικρατεί στους χώρους δουλειάς, απέχουν έτη φωτός από το πώς βιώνει αυτή την πραγματικότητα η εργατική οικογένεια. Η περιβόητη «ατομική ευθύνη», που τσαμπουνάει με κάθε ευκαιρία η κυβέρνηση, σκοντάφτει διαρκώς στην ίδια την πολιτική της, στις ελλείψεις και στην αποσπασματικότητα με την οποία επιχειρεί να αντιμετωπίσει και αυτή την «έκτακτη κατάσταση».

(902.gr)