Ο Σοσιαλισμός κατέρρευσε;… Η Κομμουνιστική θεωρία πάλιωσε; (Του Τάσου Μανωλίτση – Κουβαλιά)

Του Τάσου Μανωλίτση – Κουβαλιά

Ας δούμε τι έγραφαν οι Κάρλ Μαρξ και Φρίντριχ Ενγκελς για την υγεία!!

Δύο χαρακτηριστικά αποσπάσματα (οι υπογραμμίσεις δικές μας) που γράφτηκαν το 2ο μισό του 19ου αιώνα και όμως είναι επίκαιρα:

1. α. «Το κεφάλαιο όμως, που έχει τόσο «σοβαρούς λόγους» ν’ αρνιέται τα βάσανα της εργατικής γενεάς που το περιβάλλει σήμερα, καθορίζεται τόσο λίγο στην πραχτική κίνησή του από την προοπτική του μελλοντικού σαπίσματος της ανθρωπότητας, δηλαδή σε τελευταία ανάλυση από το ασυγκράτητο ξεκλήρισμα του πληθυσμού, όσο και από την ενδεχόμενη πτώση της γης πάνω στον ήλιο… Γι’ αυτό το λόγο το κεφάλαιο είναι ανελέητο απέναντι στην υγεία και στη διάρκεια ζωής του εργάτη, παντού όπου δεν το υποχρεώνει η κοινωνία να τις υπολογίζει». Και σε υποσημείωση αναφέρει: «Μ’ όλο που η υγεία του πληθυσμού είναι ένα σπουδαίο στοιχείο του εθνικού κεφαλαίου φοβούμαστε ότι θα υποχρεωθούμε να ομολογήσουμε πως οι κεφαλαιοκράτες δεν είναι καθόλου διατεθειμένοι να διατηρήσουν αυτόν το θησαυρό και να εκτιμήσουν την αξία του… Τους εργοστασιάρχες τους εξανάγκασαν να παίρνουν υπόψη την υγεία των εργατών» (Κ. Μαρξ: «Το Κεφάλαιο», τόμος 1ος, σελ. 282-283.).

β. «…Οι απανωτές επιδημίες της χολέρας, του τύφου, της ευλογιάς και άλλων ασθενειών έπεισαν το Βρετανό αστό για την επείγουσα ανάγκη να εξυγιάνει τις πόλεις του, αν δε θέλει να πέσει, κι αυτός κι η οικογένειά του, θύμα αυτών των ασθενειών. Γι’ αυτό τα πιο χτυπητά κακά που περιγράφονται σ’ αυτό το βιβλίο έχουν σήμερα εξαλειφθεί ή έγιναν τουλάχιστο λιγότερο φανερά. Εφαρμόστηκε ή καλυτέρεψε το σύστημα των υπονόμων, ανοίχτηκαν πλατιοί δρόμοι σε πολλές από τις χειρότερες ανάμεσα στις «κακές συνοικίες». Η «μικρή Ιρλανδία» εξαφανίστηκε. Σε λίγο έρχεται η σειρά για τα «Seven Dials». Μα τι σημασία έχει αυτό; Ολόκληρες συνοικίες που το 1844 ακόμα μπορούσα να τις περιγράφω σχεδόν σαν ειδυλλιακές, τώρα με το μεγάλωμα των πόλεων, ξέπεσαν στην ίδια κατάσταση της παρακμής και της αθλιότητας, έγιναν ακατοίκητες. Βέβαια, τα γουρούνια και τους σωρούς των σκουπιδιών δεν τους ανέχονται πια. Η αστική τάξη έχει κάνει παραπέρα προόδους στην τέχνη να κρύβει τη δυστυχία της εργατικής τάξης. Ότι, όμως, σχετικά με τις εργατικές κατοικίες δεν έχει γίνει καμιά ουσιαστική πρόοδος, το αποδείχνει με το παραπάνω η έκθεση της βασιλικής επιτροπής «on the housing of the poor» το 1885. Το ίδιο και για όλα τα άλλα. Οι αστυνομικές διατάξεις έχουν γίνει πυκνές σαν τα βατόμουρα. Οι διατάξεις αυτές μπορούν να περιφράξουν την αθλιότητα των εργατών, δεν μπορούν όμως να την εξαλείψουν. (ΠΡΟΛΟΓΟΣ ΣΤΗΝ «ΚΑΤΑΣΤΑΣΗ ΤΗΣ ΕΡΓΑΤΙΚΗΣ ΤΑΞΗΣ ΣΤΗΝ ΑΓΓΛΙΑ» Λονδίνο, 21 του Ιούλη 1892-Φ. Ενγκελς

2. Πάντα το ζήτημα της υγείας για την εργατική τάξη υπόκειται στους νόμους της ταξικής πάλης. Η υγεία έχει κοινωνικό χαρακτήρα, αλλά η πολιτική παροχής υπηρεσιών υγείας έχει ταξικό περιεχόμενο. Όμως στον καπιταλισμό, ο κοινωνικός χαρακτήρας της φροντίδας για την υγεία έρχεται σε σύγκρουση με το θεμελιώδη νόμο λειτουργίας του, την εμπορευματοποίηση της εργατικής δύναμης, δηλαδή του συνόλου των βιολογικών και πνευματικών ικανοτήτων του ανθρώπου που ξοδεύονται στην παραγωγική διαδικασία. Η αντίφαση αυτή μπορεί να λυθεί μόνο με την άρση της αντίθεσης μεταξύ του κοινωνικού χαρακτήρα της παραγωγής και της ατομικής ιδιοκτησίας στα μέσα παραγωγής, με την κοινωνικοποίησή τους. Ο καπιταλιστής, ο ίδιος ή μέσα από το κράτος και τα αστικά κόμματα, προβάλλει το επιχείρημα του «κόστους της εργασίας», του «κόστους της εργατικής δύναμης», κατ’ επέκταση και το κόστος των υπηρεσιών υγείας-πρόνοιας.

Η θεωρία του «κόστους» συνδέεται με την αντίληψη για ατομική ευθύνη του εργαζόμενου στην κάλυψη των αναγκών φροντίδας υγείας. Αυτή η αστική ιδεολογική και πολιτική προσέγγιση αφορά και την ασφάλιση, τη στέγη, την παιδεία και άλλες ανάγκες εμπορευματοποιημένες. Γι’ αυτό άλλωστε το αστικό κράτος ευνοεί την επιχειρηματική δράση στον τομέα της υγείας-πρόνοιας, την ιδιωτικοποίηση μεγάλου μέρους του δημόσιου τομέα, τη διασύνδεση δημοσίου-ιδιωτικού προς όφελος της κερδοφορίας !!

Αυτά δεν τα λέμε από διανοουμενίστικη ματαιοδοξία ή προπαγάνδα, αλλά για να αποδείξουμε την ορθότητα της κομμουνιστικής θεωρίας και την ανάγκη αποκατάστασης του Σοσιαλισμού πάνω στη ΓΗ ΜΑΣ, που ως φαίνεται δεν είναι μακρυά !!

Κι΄ αν η αντιμετώπιση των λοιμωδών επιδημιών είναι πρώτιστη κοινωνική ανάγκη, τότε χίλιες φορές πιο αναγκαίο είναι η αντιμετώπιση της «καπιταλιστικής πανδημίας(!!)» Που οδηγεί κάθε μέρα στο θάνατο, 15 χιλιάδες παιδιά, από πείνα, δίψα και ασθένειες… Που δίνει περιουσία στο 1% των πλουσιότερων πολιτών του κόσμου (καπιταλιστική ολιγαρχία), που αντιστοιχεί σε ποσό υπερδιπλάσιο του αθροιστικού εισοδήματος των 6,9 δισεκατομμυρίων λιγότερο πλουσίων (φτωχοί) ανθρώπων παγκοσμίως!! (έκθεση oxfalm 2020)…

Αγαπητοί φίλοι κι΄ εχθροί, σύντροφοι κι΄αντίπαλοι, ξένοι και συμπατριώτες… αυτές τις μέρες που μας «κλείσανε μέσα»… ας σκεφτούμε και λίγο ΜΑΡΞΙΣΤΙΚΑ

ΑΠΡΙΛΗΣ 2020, ΤΑΣΟΣ ΜΑΝΩΛΙΤΣΗΣ – ΚΟΥΒΑΛΙΑΣ