Σαν σήμερα το 1948 ξεκινά η δίκη-παρωδία του Ναυτικού που είχε ως αποτέλεσμα την καταδίκη και εκτέλεση δύο Λευκαδιτών
Εκτελέστηκαν τα ξημερώματα της 25ης Ιουνίου 1948
Από την δίκη του Ναυτικού
Σαν σήμερα, στις 20 Μαΐου του 1948, παραπέμπονται στο Στρατοδικείο της Αθήνας πάνω από 100 αξιωματικοί, υπαξιωματικοί και ναύτες του Πολεμικού Ναυτικού. Κατηγορούνται ότι «συνεκρότησαν τριαδικούς κομμουνιστικούς πυρήνας εις όλα τα πλοία και τας υπηρεσίας, ότι ίδρυσαν κεντρικόν γραφείον κομμουνιστικής δράσεως εις το Πολεμικόν Ναυτικόν, ότι διέπραξαν ή απεπειράθησαν πράξεις σαμποτάζ και εμπρησμών από της απελευθερώσεως μέχρι της ανακαλύψεως της συνωμοσίας και επεχείρησαν να ανατινάξουν τα αντιτορπιλλικά «Μιαούλης» και «Ανδρίας» και το αρματαγωγόν «Αλφειός», καθώς επίσης και να ακινητοποιήσουν τα αντιτορπιλλικά «Κρήτη» και «Κανάρης»».
Οι στρατοδίκες κατά την ώρα της δίκης
Το στρατοδικείο καταδίκασε 40 σε θάνατο, 21 σε ισόβια δεσμά, 9 σε κάθειρξη δέκα χρόνων και 10 σε φυλάκιση δύο χρόνων. Οι 20 εκτελέστηκαν στο Γουδή στις 25 Ιούνη 1948. Ανάμεσα σε αυτούς που εκτελέστηκαν ήταν και δυο συντοπίτες μας Λευκαδίτες, ο Πλωτάρχης του Πολεμικού Ναυτικού (ένας από τους πιο μορφωμένους αξιωματικούς της εποχής εκείνης, απόφοιτος του Εθνικού Μετσόβιου Πολυτεχνείου από το οποίο είχε πάρει το πτυχίο του πολιτικού μηχανικού) Γουρζής Γεώργιος του Κωνσταντίνου (1910-1948) από την Κατούνα Λευκάδας και ο Κωνσταντίνος Ε. Γιαννούτσος, ναύτης από τον Καστό Λευκάδας. Για τον δεύτερο όσο και αν έχουμε ψάξει στο παρελθόν δεν μπορέσαμε να βρούμε κάποια στοιχεία. Θερμή παράκληση αν γνωρίζει κάποιος Καστιώτης ας μας γράψει.
Ο Υποπλοίαρχος του ΠΝ Γεώργιος Γουρζής που καταδικάστηκε σε θάνατο και εκτελέστηκε τα ξημερώματα της 25ης Ιουνίου 1948
Σε εφημερίδα της εποχής (ΕΜΠΡΟΣ, φύλλο της Παρασκευής 21 Μαΐου 1948) διαβάζουμε:
«Ενώπιον του Εκτάκτου Στρατοδικείου Αθηνών, συνεδριάζοντος εις την μεγάλην αίθουσαν των πολιτικών συνεδριάσεων του Πρωτοδικείου Αθηνών, ήρχισεν την 11.30΄ π.μ. της χθες η δίκη 22 αξιωματικών και 33 υπαξιωματικών του Β.Ν., 8 ιδιωτών και 54 ναυτών και διόπων, κατηγορουμένων ότι συνεκρότησαν συνωμοτικούς πυρήνας και επεχείρησαν ανατρεπτικάς ενεργείας εις τας τάξεις του Β.Ν. Οι κατηγορούμενοι εν αποτάξει, απαοστρατεία ή εφδρεία αξιωματικοί είναι:
Πλωτάρχαι: Γ. Γουρζής μηχανικός, Γ. Καβελάρας λιμενικός, Λ. Σπυρίδων λιμενικός, Κ. Παπαδάκης των οικονομικών υπηρεσιών, Γ. Χαριτόπουλος και Σ. Στεφανόπουλος των οικονομικών υπηρεσιών.
Υποπλοίαρχοι: Γ. Καπεκάκης, Γ. Μεταξάς μηχανικός, Π. Βλαστός των οικονομικών υπηρεσιών και Σ. Μιχαλόπουλος μηχανικός.
Ανθυποπλοίαρχοι: Δ. Θεοδωρακάτος, Γ. Παπαδόπουλος μηχανικός, Ι. Πέρρης.
Σημαιοφόροι: Α. Φουντουκλής, Ζαχ. Κοτσιάνος, Αλέξ. Μελετόπουλος, Γ. Χριστοφής μηχανικός, Ι. Θερμός, Ι. Αναγνωστόπουλος λιμενικός, Σ. Ράνιος, Ε. Παπακυριτσόπουλος και Δ. Λαγός.
Κατά το παραπεμπτικόν βούλευμα, οι δικαζόμενοι κατηγορούνται ότι συνεκρότησαν τριαδικούς κομμουνιστικούς πυρήνας εις όλα τα πλοία και τας υπηρεσίας, ότι ίδρυσαν κεντρικόν γραφείον κομμουνιστικής δράσεως εις το Πολεμ. Ναυτικόν, ότι διέπραξαν ή απεπειράθησαν πράξεις σαμποτάζ και εμπρησμών από της απελευθερώσεως μέχρι της ανακαλύψεως της συνωμοσίας και επεχείρησαν να ανατινάξουν τα αντιτορπιλλικά «Μιαούλης» και «Ανδρίας» και το αρματαγωγόν «Αλφειός», καθώς επίσης και να ακινητοποιήσουν τα αντιτορπιλλικά «Κρήτη» και «Κανάρης».
Το Στρατοδικείον απετελέσθη εκ των κ.κ. Θ. Γ. Λασπιά αντισυνταγματάρχου, ως προέδρου, Θεμ. Ταμβακά ταγματάρχου, ως Βασιλ. Επιτρόπου, Π. Ζαράγκα εφ. ανθυπολοχαγού, ως γραμματέως, και των ταγματαρχών κ.κ. Γ. Φλώρου, Ανδρ. Πετρά, Μπάλα και Π. Σφαλαγκάκου, ως στρατοδικών.
Η διαδικασία ήρχισε μετά την διαπίστωσιν της ταυτότητος των κατηγορουμένων και τον διορισμόν των συνηγόρων.
Κατόπιν ήρχισεν η ανάγνωσις του κατηγορητηρίου και εν συνεχεία εξεφωνήθησαν τα ονόματα των μαρτύρων της κατηγορίας, των οποίων ο αριθμός ανέρχεται εις 40.
Εν σχέσει με την εξέτασιν των μαρτύρων υπερασπίσεως, των οποίων ο αριθμός είναι ανώτερος των 500, ο πρόεδρος του Στρατοδικείου κ. Λασπιάς εδήλωσεν ότι θα εξεταστούν δύο μάρτυρες δι΄ έκαστον των κατηγορουμένων.
Το Στρατοδικείον απεφάσισεν όπως χωρισθή η δίκη δια των εκ των κατηγορουμένων ιδιώτην Ν. Καραγιάννην, ο οποίος ασθενήσας αιφνιδίως διαρκούσης της συνεδριάσεως μετεφέρθη εις το νοσοκομείον.
Περί την 2.30΄ μ.μ. η δίκη διεκόπη δαι να συνεχισθή αύριον την 8ην π.μ. Αι συνεδριάσεις του Στρατοδικείο θα γίνονται από της 8ης π.μ. μέχρι της 3ης μ.μ., θα καταβληθή δε προσπάθεια όπως παραχωρηθή δια την καλυτέραν διεξαγωγήν της δίκης η αίθουσα της Παλαιάς Βουλής».
Περισσότερα για τη δίκη του Ναυτικού και τους δυο συντοπίτες μας που εκτελέστηκαν μετά την καταδίκη τους σε θάνατο δες εδώ: 25 Ιούνη 1948: Δυο Λευκαδίτες εκτελεσμένοι στο Γουδί μετά τη δίκη-παρωδία του Ναυτικού
Η δίκη του Ναυτικού, η δίκη των αεροπόρων, η δίκη Μπελογιάννη κλπ- ήταν η προσχεδιασμένη ώς ψυχολογικός πόλεμος τακτική, ώς πρώτη εφαρμογή για μελέτη των δυνατοτοτήτων του ψυχολογικού πολέμου, σύμφωνα με τις τότε ερευνητικές των ΗΠΑ επιδιωξεις για την οργάνωση της ψυχολογικής υπηρεσίας του στρατού.
Η αρχή είχε γίνει με τους στρατιωτικούς ψυχολόγους που έφκιαξαν τα ψυχολογικά πορτραίτα των ναζί εγκληματιών , από το 1945 έως την δίκη της Νυρεμβέργης και της εκτελέσεις των εγκληματιών Ναζί.
Ακολούθησε άμεσα μέσα στα προσαρτήματα του δόγματος Τρούμαν ( σχεδίου Μάρσαλ ), η οργάνωση της ψυχολογικής Αμερικανικής υπηρεσίας και οι πρώτες μελέτες και τα πρώτα συμπεράσματα έγιναν στην Ελλάδα στην Μακρόνησο από το 1947 και καθ όλη την διάρκεια του εμφυλίου πολέμου. Η Ελληνική πραγματικότητα των ετών 1947 δέχτηκε αυτή την Αμερικανική πρωτοπορεία. Και απ τους τόπους εξορίας της Ελλάδος εξήχθησαν τα πρώτα σημαντικά συμπεράσματα του ταξινομήθηκαν όσο περισσότερο εφαρμοστικά επιστημιονικά κατά τους Αμερικανούς γινόνταν.
Η ίδρυση και οργάνωση της CIA επί Τρούμαν 1947 και μετά, είχε και ώς κύριο αίτημα την κεντρική διαχείρηση των αποτελεσμλάτων του ψυχολογικού πολέμου και τις παραπέρα εφαρμογές και εξέλιξη των συμπερασμάτων. Για τούτο και οργανώθηκε το 1950 η σχολή ψυχολογικού πολέμου στο Λάγκλευ, και άρχισε η φιοίτηση σπουδαστών στρατιωτικών από όλες τις χώρες προοδευτικά της Αμερικανικής ευρύτερα συμμαχίας. Μέσα σε αυτό το πλαίσιο ευρύτερα, Αμερικανικοί οργανισμοί του κυβερνητισμού καλούσαν και πολιτικούς με μέλλον για δίμηνα ή τρίμηνα σεμινάρια στις ΗΠΑ. Εκεί έφκιαχναν και τα ψυχολογικά πορτραίτα των. Και απ την Ελλάδα προσεκλήθηκαν πρόσωπα πολιτικών που αργότερα έπαιξαν ηγετικό ρόλο στην χώρα.
Στο κατ εξοχήν Στρατιωτικό σκέλος στο Λάνγκλευ φοίτησε την αρχή της δεκαετίας του 1950 και ο τότε στρατιωτικός -λοχαγός- Γεώργιος Παπαδόπουλος με συμμαθητή τον πράκτορα Φατσέα . Ο οποίος – ο Παπαδόπουλος- ως στρατοδίκης στην υπόθεση Μπελογιάννη μειοψήφισε μόνος εναντίον της ποινής του θανάτου στην δίκη Μπελογιάννη. Και αυτό ήταν μέρος του σχεδίου του ψυχολογικού πολέμου , κατά το ποίον σχέδιο ίσως η εκτέλεση των κατηγορουμένων δεν εξυπηρετούσε σε μεσοχρόνιο κύκλο τα σχέδια και της προοπτικές του ψυχολογικού αντικομμουνιστικού να υπάρχει υποβάθρου.
Η Cladio – Κόκκινη προβιά – στην Ιταλία και στην Ελλάδα και αλλαχού σε όλη την Ευρώπη και την Τουρκία , ήταν ένα άλλο σχέδιο εφαρμογής των μεθόδων και προνοιών του ψυχολογικού πολέμου για χρόνια. Μέσα στις οποίες συνθήκες του ψυχολογικού πολέμου οι προβοκατόρικες παρεμβάσεις στις εκλογές και οι δολιοφθορές πρίν τις εκλογές και σε κάθε εργατική κινητοποίηση – πρωτομαγιές ( Ιταλία) ,- ή σε κάθε κινηματική των πολιτών διαδικασία, ήταν το ζητούμενο.
Στα Ιουλιανά του 1965 στην Αθήνα στην πλατεία Ομονοίας και πέριξ πρός το Σύνταγμα έγινε εφαρμογή των προβοκατόρικων ενεργειών του ψυχολογικού πολέμου με τις φωτιές στα σταθμευμένα αυτοκίνητα και αλλού.
Ο Δημήτρης Μπάτσης εκτελέστηκε στην υπόθεση Μπελογιάννη, γιατί του ζητήθηκε να παίξει τον ρόλο της σύνδεσης της υπόθεσης αεροπόρων με την υπόθεση Μπελογιάννη και των παράνομων ασυρμάτων στην Καλλιθέα Νίκου Βαβούδη.
Ο Φατσέας κολλητός του Γ Παπαδόλουλου, από το 1958 στην Ελλάδα, έφυγε απ την Αθήνα το Νοέμβρη 1966. Από τότε η Αμερικανική πρεσβεία στην Αθήνα έχασε τα ίχνη της συνομωτικής ομάδος που έκανε το πραξικόπημα τον Απρίλιο του 1967.
Κατά τον μετέπειτα πρεσβευτή των ΗΠΑ στην Αθήνα Ρόμπερτ Κήλυ και σύμβουλο της Αμερικανικής πρεσβείας το 1966 στην Αθήνα, η συνομωτική πραξικοπηματική ομάδα από τον Νοέμβρη του 1966 είχε μπεί σε επιχειρησιακή ετοιμότητα.
Πίσω από την υπόθεση Ναυτικού και δίκης αεροπόρων, υπήρχαν τα ελατωματικά ανταλλακτικά που εφοδιαζόνταν σκόπιμα ο στρατός με σύμφωνη γνώμη των τότε στρατοκρατών κρατούντων. Και αυτό είναι γνωστό μέσα από τις στρατιωτικές γραπτές αναφορές επίσημα.
Απλά όποιός έκανε την δουλειά του- ακόμα και Εθνικόφρων της εποχής όπως ήταν κάποιοι έντιμοι Εθνικόφρωνες στρατιωτικοί- στο τέλος βρισκόνταν μπερδεμένος. Μια και δεν είχε ενδώσει στην πρακτική και ιδεολογία της κρατικής αρπαχτής.
Βάζανε λοιπόν προανακριτή σε κάθε θέμα που προέκυπτε έναν αποδεκτό και λιγότερο κομματικά φανατικά στρατιωτικό, μόνο για να δείξουν το αντικειμενικό της ανακριτικής ενέργειας, αλλά προοδευτικά έστρεφαν την διαδικασία στην χαλιναγώγησή της και ο έντιμος προανακριτής ώς άνθρωπος το καταλάβαινε, τότε τον απειλούσαν για την εργασιακκή του θέση και εξέλιξη, ή του αφαιρούσαν την υπόθεση κρίνοντας του ώς ανεπαρκή. Αυτή ήταν η μεθοδολογία από το 1947 έως και το 1965 , και είναι γνωστά τα ονόματα των Εθνικοφρόνων επαγγελματιών αξιωματικών αλλά εντίμων ανθρώπων , οι οποίοι σε καθε περίπτωση στα κάθε λογής στημένα κόλπα , έφταναν σε ένα πόρισμα που όμως δεν βόλευε τους φανατικούς της κομματικό κρατικής αρπαχτής στα τότε στρατοκρατικά χρόνια. Και να σημειωθεί εδώ ότι οι στρατιωτικές δαπάνες της Ελλάδος από το 1947 αλλά και μέσα στο ΝΑΤΟ από το 1953 και μετά ήταν οι μεγαλύτερες στον κόσμο. Και κάποια εποχή έφταναν το35- 4ο% των κρατικών εσόδων.
Και τα πορίσματα για τα ελλατωματικά ανταλλακτικά που ηθελημένα εφοδιάζστο ο Ελληνικός στρατός, και το πόρισμα για το πραξικόπημα του 195ι, που το αποσιωπήσανε , και τα πορίσματα για την ύπαρξη των συνομωτικών ομάδων του ΙΔΕΑ και ΕΕΝΑ, και τα πορίσματα για το σχέδιο προμηθεύς ( βίας και νοθείας ) και τα πορίσματα για την κατασκευασμένη υπόθεση Ασπίδα , και τα πορίσματα για το σαμποτάζ του Έβρου, τα στρέφανε όπου θέλανε και στο τέλος την πλήρωναν και εκδιώχθονταν οι έντιμοι αξιωματικοί στρατιωτικοί υψηλόβαθμοι ανακριτές.
Και το πόρισμα για την υπόθεση Λαμπράκη ουσιαστικά το στρέψανε εκεί ου θέλανε, μόνο που είχε προλάβει ο ανακριτής- όχι αξιωματικός- Σαρτζετάκης μέσα στο κλίμα ριζοσπαστισμού της εποχής, να αποδώσει ευθύνες στην ηγεσία της χωροφυλακής και σε στρατιωτικούς. Αλλά και πάλι στο δικαστήριο των ενόχων της δολοφονίας Λαμπράκη το όλο βρωμοκύκλωμα της κρατικής αρπαχτής έριξε στα μαλακά έως καθόλου την υπόθεση.