Απογυμνωμένο παραμένει το Μνημείο στη θέση «Μπόζα»

Κλείνουν σε λίγες μέρες οκτώ ολόκληροι μήνες από τον επίσημο εορτασμό της συμπλήρωσης των 200 χρόνων από την εξέγερση των χωρικών της Λευκάδας το 1819 εναντίον των Άγγλων και παρ΄ όλες τις επίσημες διαβεβαιώσεις δια στόματος του Δημάρχου Λευκάδας, κ. Χαράλαμπου Καλού, «ότι σύντομα η νέα (τότε) δημοτική αρχή θα προχωρήσει στην αποκατάσταση του μνημείου στη θέση «Μπόζα» που παραμένει λεηλατημένο εδώ και πολλά χρόνια», το Μνημείο είναι ακόμη μέχρι σήμερα απογυμνωμένο από τις αναπαραστάσεις της εξέγερσης και των όσων ακολούθησαν (απαγχονισμός και πισσάρισμα των πρωτοστατών). Σύμφωνα μάλιστα με τα λεγόμενά του στις προθέσεις της δημοτικής Αρχής ήταν η αντικατάσταση των μπρούτζινων πλακών με μαρμάρινες αυτή τη φορά, προς αποφυγή νέας κλοπής.

Σημειωτέον ότι οι μπρούτζινες πλάκες με τις αναπαραστάσεις που ήταν ενσωματωμένες στο Μνημείο είχαν κλαπεί το 2011, πριν εννέα ολόκληρα χρόνια. Επαναλαμβάνουμε και πάλι σήμερα ότι είναι ντροπή για τον τόπο μας, για την ιστορία του και τους ανθρώπους του! Και όπως είχε γράψει με αφορμή την κλοπή των πλακών την εποχή εκείνη ο πρώην Δήμαρχος Σφακιωτών κ. Γιώργος Κούρτης, εκ των πρωτεργατών της ανέγερσης του Μνημείου, «η φθορά του μνημείου είναι στην πραγματικότητα φθορά στην ιστορία της Λευκάδας και των Επτανήσων…».

Ο ίδιος πάλι είχε επαναφέρει το ζήτημα τον Αύγουστο του 2019 κατά την διάρκεια των εργασιών του 24ου Συμποσίου της Εταιρείας Λευκαδικών Μελετών, που ήταν αφιερωμένο στην εξέγερση των Λευκαδίων χωρικών το 1819, λέγοντας: «Οι τότε δημοτικές Αρχές, νομαρχιακές και δημοτικές δεν ενδιαφέρθηκαν. Με αφορμή το ότι έχουν εκλεγεί νέες Αρχές θα ΄θελα να κάνω την έκκληση ότι το Μνημείο πρέπει να αποκατασταθεί. Περνάνε από κει νέοι άνθρωποι, ντόπιοι αλλά και από όλη την Ελλάδα, διαβάζουν τις πλάκες, αλλά δεν βλέπουν τις παραστάσεις, που κάποιοι, μάλλον, τις έκλεψαν. Νομίζω ότι κάποια στιγμή αυτό θα πρέπει να αποκατασταθεί…».

Εκτός βέβαια αν περιμένουν τις επίσημες επετειακές εκδηλώσεις για τα 200 χρόνια από την Επανάσταση του 1821, αφού η δημοτική Αρχή φαίνεται να σιγοντάρει την επιχειρούμενη αναθεώρηση της τοπικής ιστορίας, καθώς έχει ακουστεί δημόσια από τα πιο επίσημα χείλη ότι θα καταβληθεί προσπάθεια ώστε να ενταχθεί η εξέγερση των Λευκαδίων χωρικών -το τονίζουμε: χωρικών, από τους Σφακιώτες, Καρυά, Αλέξανδρο, Απόλπαινα, Καρυώτες, Κατούνα, Πόρο, Μαραντοχώρι, Δράγανο, Κοντάραινα -, κατά κάποιο τρόπο, στις επίσημες επετειακές εκδηλώσεις για τα 200 χρόνια από την Επανάσταση του 1821 που αναμένεται να κορυφωθούν τον προσεχή Μάρτη.

Όπως γράφει ο Θοδωρής Γεωργάκης στο προσφάτως εκδοθέν βιβλίο του «Το Ρεμπελιό των Χωρικών. Αγία Μαύρα 1819»:

«Διαφαίνεται, εσχάτως, μία οψιγενής πρόθεση να επανεννοιολογηθεί ριζικά ο ομφαλός της ιστορικής εξέγερσης, ήτοι ο χαρακτήρας της αυτονομίας και του ακηδεμόνευτού της, που τελικά θα οδηγήσει στην απορρύθμιση της ιστορικής συλλογικής μνήμης και απομαγνητισμού της απ’ την καρδιά του ιστορικού γεγονότος της Εξέγερσης. Αυτή η οψιγενής, επαναλαμβάνομε, πρόθεση, μας οδηγεί στην άντληση ενός ερευνητικού οπλοστασίου, από μια γκάμα ικανοποιητικής βιβλιογραφίας, προκειμένου το αμάρτυρο, κατά την άποψή μας, αλλά με αλματικούς συλλογισμούς και υποθέσεις εγχείρημα, να αποβεί αναποτελεσματικό, στην κατεύθυνση να απαλειφθεί ο καθοριστικός και πρωταγωνιστικός όρος «ΧΩΡΙΚΩΝ» και μαζί του το σπερματικά κοινωνικό μήνυμα, που εκπέμπει, και η λείανσή του στον κολοβωμένο νεότιτλο «Η Εξέγερση των Λευκαδίων το 1819»…

Μια πιθανή προσπέλαση του ιστορικού γεγονότος της Εξέγερσης και η λείανσή του σ’ ένα α-κοινωνικό και ετεροκίνητο γεγονός, υπό τον κολοβωμένο ανωτέρω νεότιτλo (ως Εξέγερση των Λευκαδίων το 1819) «δεν καρποφορεί» στην κοινωνία, την ίδια στιγμή, μάλιστα, που, αυτό το ιστορικό γεγονός, κατ’ όγκον και ποιότητα έχει γίνει, δυο αιώνες τώρα, οργανικό κτήμα του Λευκαδίτικου λαού, και αποτελεί κυρίαρχο στοιχείο της βούλησής του, σαν μια αποκάλυψη υψηλής στάθμης ευαισθησίας, απέναντι σε μια ομάδα ρακένδυτων και εξαθλιωμένων χωρικών, που δεν ζήτησαν πάρεξ την ισότιμη και αρωγμάτιστη ανθολόγησή τους στο στερέωμα της ιδεολογικής εξουσίας της ιστορίας!».

Για την εξέγερση των «Χωρικών Λευκάδος κατά της Αγγλικής Προστασίας – Οκτώβριος 2019) διαβάζουμε στις πλάκες του απογυμνωμένου Μνημείου:

«… Οι χωρικοί ορμώμενοι εκ Σφακιωτών έφθασαν πλησίον της πόλεως, πηδούν τον έξωθι του Αγίου Μηνά Χάνδακα και επιτίθενται κατά των Άγγλων… Οι χωρικοί ανατρέψαντες τα Αγγλικά πυροβόλα απώθησαν τους Άγγλους, εισήλθον εις την πόλιν.

… Αλλά κατέπλευσαν εις Λευκάδα φρεγάται και βρίκια μετά σημαντικής στρατιωτικής δυνάμεως… Την επομένην ο Αγγλικός στρατός, ούτινος ηγείτο ο Στόβενς, διηρέθη εις τρεις ομάδας… Οι στασιαστές υποπτευθέντες κύκλωσιν, υπεχώρησαν μέχρι την θέσιν «Μπόζα», όπου διεξήχθη σφοδρά μάχη και οι Άγγλοι είχον σημαντικάς απωλείας. Εν συνεχεία υπεχώρησαν εις θέσιν «Άσπρα Χαλίκια»…

Ο Αγγλικός στρατός διεσκόρπισε τους χωρικούς συλλαβών και τινάς τούτων. Καίτοι δε είχε προταθή αμνηστία, το Στρατοδικείον κατεδίκασεν εις τον δι΄ αγχόνης θάνατον τους πρωταιτίους της στάσεως, Ιερέα Θεόκλητον Στραβοσκιάδην, Ιερέα Φίλιππον Κολυβάν, Σπυρίδωνα Ασπρογέρακαν και Βασίλειον Πάλμον, εκτελεσθέντας αμέσως. Των απαγχονισθέντων τα πτώματα εκαλύφθησαν δια πίσσης, ετέθησαν εντός σιδήρων κλωβών και ετοποθετήθησαν επί υψωμάτων προς παραδειγματισμόν».

Μια από τις μπρούτζινες παραστάσεις που ήταν παλιότερα ενσωματωμένη στο Μνημείο