Φαρσοκωμωδία

Aυτό το σύμπτωμα που ήρθε στην Ελλάδα ώς αριστερά -πρώτη φορά αριστερά λέγανε οι ίδιοι του Σύριζα- σε κυβερνητική συνρργασλια με τμήμα της δεξιότερης δεξιάς , ήταν από μόνο του ώς μια ιδεολογικό πολιτική παρασπονδία.
Στην πορεία αναμενώμενο ήταν να συμβούν και τα απείρου πολιτικού κάλους να προκαλεί δημοψήφισμα για να κάνει το όχι ναί, να μετονομάζει την έκτακτη εισφορά διπλή φορολόγηση , ώς εισφορά αλληλεγγύης και να την τριπλασιάζει, να καταβάλει 13η σύνταξη πρίν τις εκλογές που δεν ήταν ούτε σύνταξη ούτε επίδομα, να καταβάλει συντάξεις εκτός θεσμικότητας χρόνου την Παρασκευή πρίν τις εκλογές ( Κυριακή), να δημοσιεύει νέες μειωμένες αντικειμενικές αξίες ακινήτων και να τις παίρνει πίσω , και το τελευταίο εξάμηνο πρίν τις εκλογές να αμολάει όσα εοιδόματα πρόσθετα μπορούσε για να πάρει ψήφους αφού είχε ρημάξει τους φορολογούμενους πολίτες και θριαμβολογούσε για το ταμειακό πλεόνασμα ( 7,2 δίς) στο διπλάσιο.
Ήτανε οι χρόνια ιδεολογικές καφενειακές αναχητήσεις περί δημοκρατίας και προοδευτικότητας, ήτανε οι θούριοι της κοινωνικής δικαιοσύνης χρόνια, τα ραπανάκια μεζέ στα ούζα και τσίπουρα των ιδεολόγων χρόνια της αυτοονομασθείσης ανσνεωτικής αριστεράς και τα ουίσκια κσι κοκταίλ που το ρίξανε ώς συνιστώσες ( κοκταίηλς) Σύριζα συν τον χρόνο.
Εξηγείται και το κυβερνητικό μίγμα των κοκταίηλς ( συνιστώσες) Σύριζα με την δεξιότερη δεξιά , ώς ένα νέο πολιτικό ιδεολογικό κυβερνητικό νέο μίγμα αψύ μπρούσκο.