Ο πρόεδρος της Κοινότητας Λαζαράτων ως εκπρόσωπος μιας νέας γενιάς ανθρώπων που έχουν εκλεγεί σε αντίστοιχες θέσεις και πασχίζουν για τα χωριά τους
Ήταν αρχές του καλοκαιριού όταν τον γνωρίσαμε για πρώτη φορά. Σε μια από τις εξορμήσεις μας στη λευκαδίτικη ύπαιθρο κάναμε στάση ένα πρωινό για καφέ στην όμορφη και ευρύχωρη πλατεία των Λαζαράτων. Κάθονταν στο διπλανό τραπέζι με τον πρόεδρο του Σπανοχωρίου και στην παρέα προστέθηκε λίγο αργότερα ο δημοτικός σύμβουλος κ. Παναγιώτης Γληγόρης. Αλλάξαμε λίγες κουβέντες. Λίγες μέρες αργότερα τον συναντήσαμε τυχαία με στολή στο κτίριο της Πυροσβεστικής στη Λευκάδα οπότε συμπεράναμε ότι είναι πυροσβεστικός υπάλληλος.
Ο λόγος για τον κ. Νίκο Λάζαρη, τον πρόεδρο της Κοινότητας Λαζαράτων. Ένα νέο παιδί που εκκινούμενος από την αγάπη για τον τόπο του αποφάσισε να ασχοληθεί με τα κοινά. Δεν γνωρίζουμε αν εκλέχτηκε ως ανεξάρτητος ή είχε τη στήριξη κάποιου κεντρικού δημοτικού ψηφοδελτίου. Ούτε σκοπεύουμε να το ψάξουμε. Δεν είναι αυτό το ζητούμενο.
Τον παρουσιάζουμε ως εκπρόσωπο μιας νέας γενιάς ανθρώπων που έχουν εκλεγεί σε αντίστοιχες θέσεις και πασχίζουν καθημερινά με τα πενιχρά οικονομικά μέσα που έχουν στη διάθεσή τους για το καλό των χωριών τους. Είναι χαρακτηριστικό ότι ο Δήμος Λευκάδας κατανέμει ετησίως από τη ΣΑΤΑ στις κοινότητες 1.000 € όταν έχουν μέχρι 300 κατοίκους, 2.000 € για πάνω από 300 κατοίκους και 5.000 € για τις λεγόμενες δημοτικές κοινότητες με πληθυσμό άνω των 1.000 κατοίκων. Από τα λεφτά αυτά θα πρέπει να εκδοθούν παραστατικά για τις διάφορες εργασίες με την απόδοση ΦΠΑ κλπ. Οπότε είναι κατανοητό πως πρόκειται για σταγόνα στον ωκεανό μπροστά στις υπαρκτές ανάγκες του κάθε χωριού.
Υπό τις περιστάσεις αυτές της οικονομικής δυσχέρειας δεν είναι λίγοι οι πρόεδροι που αναγκάζονται να κάνουν κυριολεκτικά τους χαμάληδες για να μπορέσουν να ανταποκριθούν στοιχειωδώς στα βασικά προβλήματα της καθημερινότητας, ενώ είναι οι άμεσοι αποδέκτες των διαμαρτυριών και των ποικίλων προβλημάτων που μπορεί να αντιμετωπίζει ένα χωριό, από το καυτό ζήτημα της υδροδότησης την εποχή αυτή, τη διαχείριση των απορριμμάτων κλπ. μέχρι την τελευταία καμμένη λάμπα του δημοτικού ηλεκτροφωτισμού. Συμπαραστάτες στο δύσκολο έργο τους έχουν αρκετές φορές τους συλλόγους που δραστηριοποιούνται σε κάθε χωριό αλλά και άλλους απλούς πολίτες.
Για να επανέλθουμε όμως στον πρόεδρο των Λαζαράτων. Εκείνο που αρχικά μας είχε εντυπωσιάσει ήταν ο εξωραϊσμός της ευρύχωρης πλατείας. Τα παρτέρια περιμετρικά της πλατείας και γύρω από τα δέντρα ήταν γεμάτα με πολύχρωμα λουλούδια δίνοντας ιδιαίτερο χρώμα στην πλατεία και προτρέποντας τους επισκέπτες να απολαύσουν τον καφέ τους ή το φαγητό τους σε ένα όμορφο χώρο.
Με πρωτοβουλία του κοινοτικού συμβουλίου και τη συμμετοχή κατοίκων του χωριού καθαρίστηκαν και σηματοδοτήθηκαν ώστε να είναι εύκολα επισκέψιμες οι παλιές βρύσες του χωριού που είχαν χρόνια να καθαριστούν, όπως η βρύση του Μαστρογιάννη στο δρόμο από Άγιο Θωμά προς τις τοποθεσίες Κρούπα και Βράχα, 1 χιλιόμετρο περίπου από το κέντρο του χωριού, και η βρύση της Αχύραινας, στα αριστερά του δρόμου για τον Αλέξανδρο. Ενδεχόμενα αυτό να έχει γίνει και με άλλους χώρους – τοπόσημα της κοινότητας που δεν έχουν υποπέσει στην αντίληψή μας.
Τελευταία, όπως πληροφορούμαστε μέσα από την δημόσια ομάδα που διατηρεί η κοινότητα στο fb, καθαρίστηκε η παιδική χαρά, η οποία άλλαξε όψη και ομόρφυνε με τις όμορφες ζωγραφιές που δημιούργησε αφιλοκερδώς η κα Πάττυ Καλού, αρχιτέκτονας μηχανικός.
Ευχόμαστε στον κ. Νίκο Λάζαρη όπως και σε όλους τους προέδρους και τα κοινοτικά συμβούλια των χωριών της Λευκάδας να συνεχίσουν παρά τις δυσκολίες με το ίδιο μεράκι τις δραστηριότητές τους αποδεικνύοντας στην πράξη την αγάπη τους για τις ιδιαίτερες πατρίδες τους.
