Σαν σήμερα το 1999 σεισμός 5,9 Ρίχτερ συγκλονίζει το Λεκανοπέδιο Αττικής
Σαν σήμερα το 1999 σεισμός 5,9 Ρίχτερ, λίγο πριν από τις 3 μ.μ., συγκλονίζει το Λεκανοπέδιο.
Μέσα σε δευτερόλεπτα δεκάδες κτίρια κατέρρευσαν, χιλιάδες άλλα υπέστησαν ζημιές, ενώ 143 άτομα βρήκαν τραγικό θάνατο κάτω από τόνους τσιμέντου, στα ερείπια των κτιρίων που δεν πληρούσαν τους όρους και τις προϋποθέσεις.
(902.gr)
Η επιτόπια έρευνα τότε -τα ντοκουμέντα υπάρχουν για τους επαγγελματίες του όλου φάσματος του ανοικοδομητικού επαγγέλματος- έδειξε ότι δτην περιοχή Μενίδι κλπ απ τις κολώνες των οικοδομών έλειπαν τα πέριξ συγκρατούντα σίδερα ( τσέρκια κατά την μαστοράντζα και μηχανικάντζα) τις κολώνες ή την τοποθέτηση των τσερκιών σε μακρυνές αποστάσεις.
Και μάλιστα νέων κατασκευών.
Το θέμα – γιατί υπήρχε αυτή η εγκληματική κακοτεχνία- δεν άνοιξε ποτέ γιατί οι επαγγελματίες του χώρου κάλυψαν φωνασκούντες τις ευθύνες των.
Το κσλυψε και η πολυτεχνική γνώση η οποία όμως – εκχωρημένη με χαρτιά δίκην επαγγελματικών πτυχίων και αδειών ασκήσεως επαγγέλματος – πουλιέται ακριβά ώς οικοδομικές άδειες που πληρώνουν θεσμικά αυτοί όσοι οικοδομούν.
Σε ορους ευθύνης πιλιτικής και επαγγελματικής το σημείο τομής είναι η εφαρμοστικότητα του ΓΟΚ( Ο ΓΟΚ) ώς πολιτική πράξη κατά Θεοδόση Τάσσιο έτσι ταυτόχρονα συνοψίζοντας και την πολιτική και ατομική ευθύνη εφαρμοστικότητας απ όλους τους εμπλεκομένους στην οικοδόμηση.Κράτος ( πολεοδομία), μηχανικοί ( έκδοση άδειας και επίβλεψη) , τεχνίτες ( επάρκεια και γνώση κατασκευής).
Αν σε όλο αυτό τον σύστημα δεν απουσίαζε η ευθύνη , ο σεισμός του 1999 δεν θα είχε τις τραγικές συνέπειες που είχε.
Και όποιος φκιάχνει σπίτι ή οικοδομεί καλά θα κάνει με αιτημάτου στην πολεοδομία , στο ΤΕΕ, στην Εφορία (ΔΟΥ) να ζητεί την παρουσία του κρατικού πολεοδόμου, του μηχανικού που υπέγραψε εξέδωσε την άδεια για μελέτη και επίβλεψη, για την ανελλιπεί παρακολούθηση των εργασιών σε κάθε στάδιο εργασίας. Και ταυτόχρονα να έχει και δεύτερο μηχανικό αρμόδιο ώς επιτροπεία επίβλεψης του ιδιώτη , μια και αυτή η παροχή υπηρεσιών έχει αναπτυχθεί και σε χαμηλές τιμές παροχής υπηρεσιών.
Το ΤΕΕ καλά είναι να επιβάλει ( έχει τον τρόπο) την διαχείρηση αυτής της επιτροπείας κατασκευής μέσα απ τους κόλπους του , αν θέλει να συμβάλει στην κοινωνική τάξη ιερί των κατασκευών , για να αποφεύγονται τα απευκταία.
Η κατσσκευαστική δυνατότητα και ικαμότητα στην Ελλάδα είναι και μειωμένη, και γνωσιακά και τεχνικά ανεπαρκής, και χώρος που μπάζει άμβλυνση της ευθύνης των εμπλεκομένων.
Όταν Γάλλος μηχανικός οικοδομικών κατασκευών άκουσε το κόστος κατασκευής μιας κατοικίας στην Ελλάδα- εκτός οικοπέδου- αναρωτήθηκε για το ποσοστό κέρδους των εμπλεκομένων.
Η κατασκευή κατοικίας στην Γαλλία παραδοτέα στον ιδιοκτήτη και με βάση εργολαβικό σύμφωνο υποχρεωτικά που ακολουθεί την έκδοση της άδειας οικοδόμησης, είναι το μισό από την Ελλάδα με άνω του μέσου όρου υλικά.
Εδώ το κύκλωμα της κατασκευής περιμένει με μια οικοδομή να χτίσει να ζήσει 4- 5 χρόνια. Να αλλάξουν συτοκίνητο οι εμπλεκόμενοι από μελετητές έως μαστοράντζα.
Κανένα εργολαβικό σύμφωνο χρόνια , όλες οι τιμές χωρίς φπα,ελάχιστα τιμολόγια για να δικσιολογηθεί το μικρό αντικειμενικό κατασκευαστικό κόστος, και προκαταβολές τα χρήματα για να αγοράσει ο κατασκευαστής υλικά δήθεν.
Στα δημόσια έργα όμως οι ίδιοι οι κατασκευαστές χρηματοδοτούν την έναρξη των έργασιών και πληρώνουν τοανείσπρακτο φπα για να πληρωθούν εκ των υστέρων απ το δημόσιο.
Ειναι χαρακτηριστική η περίπτωση μηχανικού κατασκευαστή που αρνήθηκε να υπογράψει εργολαβικό σύμφωνο κατ απαίτηση του ιδιοκτήτη και με βάση χρονοδιάγραμμα παράδοσης και πληρωμής αντίστοιχα των εργασιών. Επικαλέστηκε ότι δεν γνωρίζει συτό τον τρόπο λειτουργίας του επαγγέλματος του.
Ποιότητα υλικών που χρησιμοποιούνται στην Ελλάδα για την οικοδομή , ελάχιστη έως απαράδεκτη για τούτο οι σοφάδες φεύγουν απ το πρώτο έτος και οι υγρασίες εμφανίζονται άμεσα.
Η ιδιωτική κατοικία αρχιτέκτονα που κατασκευάστηκε απ τον ίδιο τον αρχιτέκτονα , και λόγω σχήματος οικοπέδου μικρή πρόψη -μελετήθηκε κατά το σύστημα Bauhaus κόστισε λιγώτερο από όσα του λέγανε εν Ελλάδι τα μηχανομαστόρια υπολογιζομένης και της αμοιβής εργασιών του αρχιτέκτονα,διότι έφερε συνεργεία από την Γερμανία , στα οποία συνεργεία πλήρωνε και την διατροφή όχι την διαμονή , ώς όροι του εργολαβικού. 20 χρόνια κατασκευή , οι σοφάδες δεν έχουν αλλοιωθεί , ουτε τα χρώματα εξωτερικά και εσωτερικά, υγρασία δεν υπήρξε ποτέ καίτοι κατασκευή με πλάκα χωρίς κεραμίδια. Και ο λειτουργισμός τουσπιτιού προβλέφθηκε σε ανάγκες από πρίν εσαεί. Και τα κάγκελα όπου υπήρξαν δεν ήταν κολλημένα πλακωτά όπως γίνεται για το κέρδος στην Ελλάδα. Το σπίτι βρίσκεται στο λεκανοπέδιο Αττικής.
Γνωρίζουν οι εμπλεκόμενοι στην κατασκευή ότι η ποιότητα των υλικών για καλύτερο σοβά έχει κυμάνσεις ανά ποιότητα. Στην Ελλάδα σου χρεώνουν την τελευταία ποιότητα που χρησιμοποιούν ώς την καλύτερη , για τούτο πέφτουν και υγραίνονται οι σοβάδες και τα χρώματα. Και αυτό είναι ονιμονσυμβάν στην Ελλάδα. Οι τεχνίτες στην Ελλάδα είναι περιορισμένης ικανότητος και γνώσης.Είναι αυτοσχέδιοι ερασιτέχνες και γίνανε οικοδόμοι μες τον κακό χαμό. Οι Πολωνοί τεχνίτες οικοδομών που διέρχονταν απί μαθητεία και πρακτική 5 χρόνια, προβληματίζονται με αυτά που βλέπουν στις Ελληνικές οικοδομές. Ακομη και οι ελαιοχρωματιστές οι Πολωνοί -που προέρχονταν απ την μαθητεία του επαγγέλματος κάνουν εργαιες για μεγάλη διάρκεια με μικρότερο κόστος.
Επώνυμος αρχιτέκτων κατασκευαστής της Αθήνας -έχει φύγει απ την ζωή- που μετασκεύασε και επέκτεινε αρχιτεκτονικά παλαιό νεοκκλασικό κτίριο της πρωτεύουσας που απετέλεσε και διεθνή πρωτοτυπία το έργο του αυτό την δεκαετία του 1980 και έγινε διεθνή μανιέρα ανακατασκευών και επεκτάσεων στα αστικά τοπία, ο αρχιτέκτων κατασκευαστής αυτός ήταν ολημερίς στην εργασία , μέχρι που αριθμούσε ο ίδιος τα στοιχεία απ τα κάγκελα που έβγαζε για να τα τοποθετήσει εκ νέου στο κτίριο.
Ο Πικιώνης ήταν ο ίδιος πρώτος στην οικοδομή Ποταμιάνου οου έφκιαχνε και στον Λουμπαρδιάρη και έφευγε τελευταίος, όπως και στο λιθόστρωτο της Ακροπόλεως οου υπάρχουν σημεία διακριτά χειροτεχνικής κατασκευής δικά του στο πλακόστρωτο.
Και τα κόστη δεν εκτινάχθηκαν – δεν ήθελε ο ίδιος να τα εκτινάξει-.
Οι κατασκευές στην Ελλάδα είναι συνολικά και πρόχειρες και προβληματικές και πανάκριβες.
Το όλο σχεδιαστικο κατασκευαστικό κύκλωμα δεν το κατέχει το άθλημα. Απλά θέλει να υπερκερδίζει.
Με το σεισμό του 2015 και πρίν 2003στην Λευκάδα η γνωσιακή τεχνική και υλοποιητική οικοδομική τακτική φάνηκε αποκαλυπτικά.
Είχε προαναγγελθεί κσι χρόνια πρίν, αλλά ήταν διαφανής συον σεισμό του 1999 στην Αττική, για όσους δεν θυμούνται τα χάλια του 1981 σεισμός στις Αλκυονίδες Κορινθίας και πέριξ.
Σε Δήμο της Αττικής υπάρχει το εργαστήριο σιδηρουργείας Πολωνού σιδηρουργού με άδεια ασκήσεως επαγγέλματος απ το Ελληνικό κράτος κατόπιν ισοτιμίας του αποδεικτικού τίτλου σπουδών και μαθητείας ώς σιδηρουργός-μεταλουργός στις σχολές της πρώην Ανατολικής Πολωνίας.
Αυτά που κάτι αυτοσχέδια ψευτομαστόρια της κακιάς ώρας νομίζουν ότι κάνουν και φκιάχνουν στην Ελλάδα ( οι παλιοί εκ γενετής Έλληνες τεχνίτες δεν υπάρχουν πλέον), είναι ακανόνιστες και άτεχνες μπαγκατέλες μπροστά στα έργα με διάφορα μέταλα που φκιάχνει ο επαγγελματίας Πολωνός τεχνίτης. Και του οποίου οι τιμές εκπλήσουν.
Ατρόχιστη κατασκευή σιδήρου όπου χρησιμοποιεί ηλεκτροκόληση δεν υπάρχει. Και για τον πρόσθετο λόγο ότι ξέρει τεχνικά να κολάει με ηλεκτροκόληση σίδερα απανταχού χωρίς να χρειάζεται αρκετό τρόχισμα. Μεγαλοαστική οικογένεια της χώρας ήθελε για τα σπίτια των εργατών του αγροκτηματός της ( στην επαρχία) να φκιάξει καφασωτά για τα παράθυρα. Και βέβαια απευθύνθηκε σε αυτόν βάσει των συμβούλων της. Οι κατασκευές του ήταν αριστουργηματικές , τις έβλεπε κάποιος αν τύχαινε, και οι συμβουλοι μηχανικοί των αστών μίλησαν για εξόχως χαμηλό κόστος και όλα με τιμολόγιο.
Στην Ελλάδα όποιος θέλει παίρνει ένα σκεπάρνι οικοδομικό ( 12-15 ευρώ κάνουν τα Ελληνικά τα οικοδομικά φημισμένα) και κάνει τον οικοδόμο, ή μια ηλεκτροκόληση και έναν κόφτη και κάνειτον σιδηρουργό ή σιδερά.Προσκολάται καισε έναν μηχανικό που εκδίδει άδειες οικοδομής ( μελέτη και επίβλεψη αλλά δεν επιβλέπει ποτέ τακτικά παρά περνάει απ την οικοδομή για βόλτα) και φκιάχνουν κατασκευάσματα οου τα ονομάζουν οικοδομές ή κάνουν οικοδομικές εργασλιες.
Kάποια εποχή είπαν στην Λευκάδα σε έναν που το παίζει ώς ελαιοχρωματιστής να ασχοληθεί να πσρακολουθήσει ένα σεμινάριο επαγγελματικό που έκανε μεγάλη εταιρία χρωμάτων.
Ούτε καν ασχολήθηκε μια και απαξιούσε απ την μεγαλοσύνη της ασχετοσύνης του , αφού τόπαιζε χρωματιστής της βελατούρας και της ριπουλίνης ανάμικτα με καφενοβιακή φλυαρία.
Η εταιρεία χρωμάτων είχε παρουσιάσει νέες ποιότητες χρωμάτων όπως γίνεταιωστην βιομηχανική εξέλιξη και εφοσον ήταν Ελληνική προσπαθούσε απέναντι στον ανταγωνισμό των εισαγομένων.
Ο αυτοσχέδιος αυτοονομαομενος χρόνια χρωματιστής-αλήθεια είχε ποτέ δελτίο παροχής υπηρεσιών και έπαιρνε δουλειές ??-
τα ήξερε όλα και δεν χρειαζόνταν ενημέρωση.
Μόνο που αν δεν είχε χρόνια δελτιο παροχής υπηρεσιών πώς επιβίωνε λάθρα σε βάρος των άλλων λου πλήρωναν σσφαλιστικά ταμεία και φόρους??
Ή ήταν η λογική της υπεράσπισης των φτωχών των λαικών ανθρώπων της επαρχίας, μεταξύ των οποίων βολευόνταν ο ίδιος, αρκελι να πλήρωναν άλλοι.