Αντίο Βούλα…

Βασίλεψαν τα πιο όμορφα μάτια των Τσουκαλάδων

Δυο θάλασσες κυματίζουν τώρα σε άλλους κόσμους.

Καλό ταξίδι παιδική μου φίλη.

Στο καλό Βουλίτσα μου.

Η αθωότητά σου σε πήγε σ΄ άλλους δρόμους, το κυνήγι της ευτυχίας σε οδήγησε σε ψεύτικους παραδείσους.

Είναι σκληρός ο κόσμος, λίγοι σου δώσανε το χέρι να σηκωθείς, οι άλλοι σε σπρώξανε πιο κάτω στον γκρεμό, είναι εκείνοι οι γνωστοί, οι τιμητές των πάντων.

Χρειάζεται να έχει κάποιος περίσσευμα καρδιάς για να μην αποστρέψει το πρόσωπό του από πλάσματα σαν εσένα για να διακρίνει μέσα στο μελαγχολικό τους βλέμμα πόσο επώδυνη αρρώστια είν΄ η εξάρτηση.

Μεγάλωσες σε μια οικογένεια που χρόνια τώρα στέκεται στη θλίψη με παροιμιώδη αξιοπρέπεια.

Είσαι κομμάτι της παιδικής μας ηλικίας, πώς να σε ξεχάσουμε;

Όσοι σ΄ αγαπάνε είναι περήφανοι για σένα, ναι, κι ας σου φαίνεται παράξενο. Γιατί πάλεψες μ΄ ένα θεριό ανήμερο και έφτασες μέχρι εδώ. Άλλοι νικήθηκαν νωρίτερα.

Φθινόπωρο.

Διάλεξες να φύγεις με τα πρώτα κυκλάμινα, που ξέρουν από τρυφερότητα και δάκρυα ταπεινά.

Μην ανησυχείς, θα προσέχουμε τους αγαπημένους που αφήνεις πίσω.

Χαιρέτησέ μου τους υπόλοιπους αγγέλους, κυρίως εκείνους, τους παραστρατημένους. Θα τους αναγνωρίσεις, έχουν λαβωμένα φτερά κι ο Θεός τους κρατάει πιο σφιχτά στην αγκαλιά του. Εκεί χωράς, μην το σκεφτείς, πήγαινε…

Νόνη