«Αμέτρητα ροζ κεφαλάκια υποκλίνονται στον ήλιο που ξεμακραίνει…»

Της Ελένης Κατωπόδη

Μέρες έψαχνα ένδυμα γιά τα όμορφα κυκλάμινα της ορεινής Λευκάδας και σήμερα το βρήκα στο ποίημα της λευκαδίτισσας ποιήτριας και ζωγράφου Νόνης Σταματέλου.

«Υπόκλιση»

Το μονοπάτι φτάνει στον λόφο με τα κυκλάμινα.
Αμέτρητα ροζ κεφαλάκια
υποκλίνονται στον ήλιο που ξεμακραίνει.

Σαν κάποιος να πήρε απ΄ το τοπίο τη χαρά.
Νωχελική πορεία προς τον Χειμώνα
η γραμμή ανάμεσα στα δέντρα.

Κοιτώ με τις ώρες τους σχηματισμούς των πουλιών
στην πρώτη βροχή
Τους ακολουθώ με το βλέμμα μέχρι τον ορίζοντα
Τρυπάω τα σύννεφα
Γυρεύω τη χώρα του Καλοκαιριού
Μα χάνω το δρόμο.
………………………….

Νόνη Σταματέλου
Ποιητική συλλογή «Παιχνίδι αιχμηρό», εκδ. Gutenberg, Αθήνα 2008