Bad thinks happen in Philadelphia

Παρά το ότι ο Τράμπ δεν είχε εξ αρχής την άμεση στήριξη των ρεμπουπλικανών ( τους τράβηξε και εκβίασε την αρχική του υποψηφιότητα το 2016), εν τούτοις στην πορεία με τις αποφάσεις και τις μεθοδεύσεις του που κινούνταν στο να δημιουργεί χώρο στην επιχειρηματικά σφαίρα των ΗΠΑ, κατάφερε και προσέλκυσε , πήρε με το μέρος του αρκετούς ρεμπουμπλικανούς . Μπορεί απ την αμερικανική γραφειοκρατία να μην έβρισκε ακόμα και πρόθυμους ρεμπουμπλικανούς για να συνεργαστεί στην κυβέρνηση ( έδιωχνε και όσους διαφωνούσαν ), αλλά τελικά με τον χώρο κερδών και εξυπηρετήσεων που δημιούργησε είχε αρχίσει να οργανώνει ένα καλό σύστημα γύρω του. Δεν πρόλαβε όμως- γιατί είχε αρχίσει όχι οργανωμένα – για να ολοκληρώσει το τά’ι’σμα των όσων είχε μαυλίσει ( σαν τις κότες ) με το κρατικό ή επιχειρηματικό χρήμα στην τετραετία , και για τούτο ανθίσταται στο να παραδεχτεί ότι έχει χάσει την έξωθεν καλή πολιτική μαρτυρία και επικοινωνιακά και σε ψήφους. Και τώρα οι ρεμπουμπλικανοί, που αρχικά δεν του έδιναν φανερά το χρίσμα αλλά στην πορεία τους τά’ι’σε, τραβάνε τα μαλιά τους και ωρισμένοι – σαν τον πρώην δήμαρχο Νέας Υόρκης τζουλιάνι, βγήκαν στο κλάρί για να περισώσουν τον Τράμπ, έστω και επικοινωνιακά με στόχο να εκβιάσουν την διαχείρηση του κρατικού χρήματος του νεοκλεγμένου προέδρου , θέτοντας τα θέματα της δικαστικής αντιμετώπισης του εκλογικού αποτελέσματος.
Προσάπτουν στον Τράμπ ότι άργησε λειτουργικά οικονομικά να αποδεσμεύσει έστω και γραφειοκρατικά πόρους απ το σύστημα υγείας Obamacare υπερ των ιδιωτικών συμφερόντων υγείας. Όπως και σε άλλους τομείς της οικονομικής ζωής , όπου ο Τράμπ ώς επιχειρηματίας δεν μπόρεσε άμεσε να στρέψει το δημόσιο χρήμα ( και δεν ήταν εύκολο ) υπερ των ποιό συγκεκριμένων ιδιωτικών συμφερόντων, κάτω από τις αρχικές φαφλατάδικες δεσμεύσεις του Τράμπ για τον έλεγχο του δημοσίου χρήματος. Που σκοπός του δεν ήταν ο έλεγχος αλλά η μεταφορά του σε ποιό κωδικοποιημενα επιχειρηματικά ιδιωτικά συμφέροντα. Ακόμη με την περίπου ακανόνιστη εξωτερική πολιτική του , που άλλαζε άποψη από ώρα σε ώρα όσο μπορούσε, μπέρδευε στην χάραξη της αμερικανικής εξωτερικής πολιτικής των ΗΠΑ στην μακροχρονιότερη βάση των οικονομικών ωφελημάτων του βιομηχανικού οπλικού κατεστημένου, και είναι χαρακτηριστικό ότι ενώ ο Τράμπ ήταν ο πρώτος πρόεδρος των ΗΠΑ που εκπόνησε την άποψη : να πληρώσει και η Γερμανία για το ΝΑΤΟ , εν τούτοις τελικά δεν έκανε τίποτα σε αυτό, σε βάρος των πόρων των αμερικανικών κρατικών και ιδιωτικών επιχειρηματικών ταμείων. Ακόμη η προσωπική του επιχειρηματική εμπλοκή για το δικό του κέρδος ,πολλές φορές ήταν αντίθετη σε λεπτά σημεία με την πατροπαράδοτη αμερικανική κουλτούρα των μελών του κογκρέσου και των γερουσιαστών, που θέλουν ασχέτως κόμματος που κυβερνά να κερδίζουν οι επιχειρήσεις του , μια και αυτοί οι γερουσιαστές ουσιαστικά συνολικά μεθοδεύουν και κανοναρχούν δια των επιχειρηματικών αποφασεών τους και μεγάλο μέρος της εξωτερικής και εσωτερικής οικονομικοπολιτικής ζωής των ΗΠΑ. Οι Έλληνες εφοπλιστές ιδιαίτερα στα χύδη φορτία και στο δή στο πετρέλαιο , την μεγένθυση των εφοπλιστικών τους στόλων μεταπολεμικά την οφείλουν στα συμβόλαια μεταφοράς που τους έδιδαν – με το αζημίωτο ίσως- οι γερουσιαστές κλπ πολιτικοί εκάστοτε παράγοντες.Και όσα μεγάλωναν τα συμβόλαια, μεγάλωναν και τα πλοία μεγάλωναν και τα κέρδη , μεγάλωναν και οι μεσολβητικές προμήθειες, μεγάλωναν και οι ναυπηγικές επιχειρήσεις .. και πήγαινε λέγοντας το σύστημα του μεγαλύτερου εμπορεύματος της ιστορίας , δηλαδή του πετρελαίου.
Εξ αρχής από το 2017 και την ανάληψη της προεδρίας απ τον Τράμπ, ήταν η στόχευσή του στην μέση ουδέτερη οικονομικά και εργασιακά κοινωνική τάξη , του λεγόμενου ωφέλιμου ενεργού πληθυσμού των ΗΠΑ, με τα μέσα εισοδήματα και την εργασιακή κάποια σταθερότητα και εξασφάλιση στους αντίθετους κλάδους της οικονομικής ζωής. Καίτοι κάποιοι απ το επιτελείο του της αμερικανικής γραφειοκρατίας , τον ειδοποιούσαν ότι δεν πρέπει να αφήσει απ έξω ώς στόχευση τους οικονομικά ασθενέστερους ( για τούτο και απομακρυνόνταν ) και δεδομένου ότι δεν ειχε αποσπάσει την αρχική υποστήριξη των επιχειρηματιών έστω και του ρεμπουμπλικανισμού, εν τούτοις ο Τράμπ με τους δικούς του συμβούλους επέμενε σε μια κάπως μονοδιάστατη διακριτική πολιτική διαχείρησης και κατανομής του χρήματος, κάτω και απ της όρους της επιχειρηματικής δικής του διαχείρησης , που ην μπέρδευε με την διαχείρηση των δημοσίων χρημάτων και της δυναμικής του, ή με την πάγια αμερικανική πρακτική των συγκρούσεων μεταξυ συμφερόντων που στο τέλος τα’ί’ζονται όλοι ώς ισορροπία.Στο επίπεδο της πανδημίας, υπερέβει ώς πολιτική άποψη και παρέμβαση τα εσκεμένα – η πολιτική απόφαση δεν είναι πανάκεια υπερορθολογισμού – διότι ουσιαστικά υπερέβην αλαφιασμενα και την ίδια την ορθολογική επιστημονική άποψη του εκπροσώπου της επιστημονικής κοινότητας Φαούτσι , αφού τον έβγαλε στην δημσιότητα, και με μπούρδες για ενέσεις φωτός και κατάποση χλωρίνης ( χλωρίνη klinex ή χλωρίνη Drolio καθ υμάς) πρότεινε να καταπολεμηθει ο κορονο’ι’ός την ίδια στιγμή που ώς πολιτική επιλογή δεν ενδιαφερόνταν για τον μαζικό αριθμό θανάτων λόγω πανδημίας που επικοινωνιακά προκαλούσε το δημόσιο αίσθημα και λογική. Η επιστημονική κοινότητα στα μεγάλα και ονομαστά πανεπιστήμια των ΗΠΑ έβραζε ουσιαστικά σε βάρος του Τράμπ και δεν ήταν λίγες οι περιπτώσεις που τον αποκαλούσαν ενδοεπιστημονικά τσαρλατάνο. Και δεν πρέπει να παραγνωρίζει κανείς την σημασία της ύπαρξης και τις δυνατότητες παρέμβασης της επιστημονικής – κορυφαία προτεινόμενη στον κόσμο – σε κρίσιμα σημεία της πολιτικής κοινωνικής και οικονομικής ιστορίας των ΗΠΑ , και την συμμετοχή των επιστημονικών επιυελείων στην χάραξη της πολιτικοοικονοικο κοινωνικής στρατηγικής και διαχείρησης των ΗΠΑ. Χαρακτηριστική όσο και ακραία είναι η καταφυγή του προέδρου Μπούς Τζούνιορ και του επιτελείου του. στο νομικό τμήμα του πανεπιστημίου Χάρβαρντ αμέσως μετά την 11η Σεπτεμβρίου του 2001, όπου το συμβούλιο ασφαλείας των ΗΠΑ πρότεινε – είχε στα σκαριά- αντιτρομοκρατικό νόμο πολεμικής ουσιαστικά παρέμβασης μονομερώς σε χώρες όλου του κόσμου που η ΗΠΑ θα θεωρούσε εχθρικές , και τότε δια της πρυτανείας του ιδρύματος Χάρβαρντ και του ίδιου του πρύτανη που ήταν την εποχή Νομικός στο επάγγελμα, δεν το επέτρεψαν.
Δεν μπορεί η επιστημονική κοινότητα με τις οικονομικές και κοινωνικές εμπλοκές ν ανεχτεί κανέναν έστω και τον πρόεδρο των ΗΠΑ, που να ακυρώνει ουσιαστικά με ακατανόητες βλακείες( για ενέσεις φωτός και φάρμακο χλωρίνη !!) την όποια Αμεριξανική επιστημοσύνη, όσο εξαρτημένη και κανοναρχούμενη να είναι αυτή απ τις πολιτικές αποφασεις και τα οικονομικόκοινωνικά βύσματα και κονέ (ο όρος :» τα βύσματα και κονέ » είναι Ελληνική δημόσια διατύπωση της παλαιότερης υπουργού παιδείας κας Άννας Διαμαντοπούλου).
Πίσω απ τις φωνές του Τράμπ και των υποστηρικτών του ακόμα και τωρα, για την δικαστική καταφυγή για το αποτέλεσμα των εκλογών και την νομιμότητακαι μέτρηση ή όχι των αλληλογραφικών
ψήφων. υπάρχουν τα στοιχημένα οικονομικόκοινωνικά συμφέροντα που δεν πρόλαβαν να πιστοποιηθούν ή να ικανοποιήσουν τις στοχεύσεις των, μια και ήταν αρνητικά εξ αρχής ή δεν είχαν επενδύσει στην υποψηφιότητα Τράμπ ιδιαίτερα απ το ρεμπουμπλικανικό κόμμα. Εφελκύστηκαν και μαυλίστηκαν ( σαν τις κότες με το στάρι ) στην πορεία.. αλλά το σχέδιο του και η κονομισιά τους δεν πρόλαβε να ολοκλητωθεί. Και δεν θέλουν ούτε να αποκλειστούν έστω και μερικώς απ την νέα προεδρική διαχείρηση , ούτε να μείνουν απ έξω, και κάποιοι προσπαθούν να ολοκληρώσουν τις στοχεύσεις των έστω και με την νέα προεδρία, ή άλλοι να περισώσουν ότι μπορέσουν στο πλαίσιο της επιχειρηματικόοικονομικής παραδοσιακής επιδιωκόμενης ισορροπίας στο τά’ι’σμα και στο φα’ί” στην διαχειριστική και κοινωνική οργάνωση των ΗΠΑ. Και γιατί και διότι και ο νέος πρόεδρος πρέπει ισορροπιστικά να βάλει άλλους που υστερήσανε επί ή μείνανε απ έξω ή τώρα θέλουν να μπούν στην διανομή και κατανομή των οικονομικών πόρων των ΗΠΑ. Το πρόβλημα των ρεμπομπλικανών και η ασυνενοησία μεταξύ των και σχετικά με την εκπροσωπησίν τους κυβερνητικά το 2016 στς εκλογές, όπου τους τράβηξε εκβιαστικά ο Τράμπ και τους απέσπασε το χρίσμα , ομολογούν ότι το πληρώνουν. Η διαχείρηση του πλούτου μιας υπερδύναμης, η διανομή και η αρπαχτή έστω του δημοσίου χρήματος, η κατανομή του χρήματος των κρατικών ταμείων , δεν είναι υπόθεση που αντέχει αβελτηρίες και ψευτοεγωισμούς και την ελάχιστη αποκοτιά. Θέλει και αρετή και τόλμη και οργάνωση και μπούκα turbo χωρίς ενδοιασμούς και πρόσκαιρες αρνήσεις ( αυτές είναι για τα άλογα όταν στους ιππικούς αγώνες έχουν τα εμπόδια ) το θησαυροφυλάκειο και η νομισματική κυκλοφορία των ΗΠΑ ιδιαίτερα αλλά και όλων των χωρών. Τα άλογα αντίστοιχα πρέπει νάναι τα’ι’σμένα με βρώμη και όχι με σανό και αγριοκόκι ( βίκο). Αλλοιώς δεν μπορούν να περάσουν – πηδήξουν- τα εμπόδια.