Οι Ηγούμενοι του Μοναστηριού του Αγίου Γεωργίου στους Σκάρους Λευκάδας (Ένατο Μέρος)

Συνέχεια από το όγδοο Μέρος

Του Σπύρου Π. Σούνδια*

Η ακολουθημένη μαρτυρία το δηλώνει: «1738 Ιανουαρίου 27. Ενεφανίσθη εις το κάγκελό μου ο Άνθιμος Ιερομόναχος Κοντοπρίας, ηγούμενος του Αγίου Γεωργίου στους Σκάρους και κάνει επίτροπόν του στην Κέρκυρα τον λογιότατον παπά κυρ Νικόλαον Σταμουκλή για να σκουδάρει από τον καλόγηρο μοναχό Βενέδικτο Κατσαΐτη τα σολδία που εσύναξε.

Η συμβολαιογραφική πράξη έχει έτσι: «1738 Γεναρίου 27 Π.Ε. Εις την Αμαξικήν της Αγίας Μαύρας ενεφανίσθη εις το κάγκελό μου, εμού του νοταρίου ο παρών Άνθιμος Ιερομόναχος Κοντοπρίας ηγούμενος του Αγίου Γεωργίου στους Σκάρους, ο οποίος με κάθε καλύτερον τρόπον ποιεί διά επίτροπόν του, όπως το ίδιον του το κορμί, τον λογιότατον παπά κυρ Νικόλαον Σταμουκλή κάτοικον εις τους Κορφούς και ωσάν να ήταν παρών και αποδεχόμενος του οποίου δίνει παντία εξουσία να μπορεί να σκουδάρει από τον μοναχό Βενέδικτο Κατσαΐτη τα σολδία που εσύναξε διά το άνωθεν μοναστήρι και τους χριστιανούς, ο οποίος λείπει τώρα χρόνια έξι διά ζήτηση, όπου του εδόθη κασές έτα και πανταχούσα για να περπατήσει εις βοήθειαν του αυτού μοναστηριού και τα σολδία ευρίσκονται εις χείρας του άνωθεν μοναχού και να μπορεί να τα περιλαμβάνει ο άνωθεν επίτροπος Σταμουκλής και να τα στέλνει στο άνωθεν μοναστήρι. Και τυχαίνοντας ο αυτός καλόγηρος Κατσαΐτης να εναντιωθεί, να ημπορεί να επενέβη και με το μέσον της δικαιοσύνης διά την περιλαβήν των σολδίων της ελεημοσύνης του μοναστηριού και σαν το κάμει ο άνωθεν επίτροπος υπόσχεται ο ηγούμενος να το κρατεί (το λόγο του) στέρεο και απαρασάλευτο και έτσι υπογράφει με το ίδιο του το χέρι”.

Άνθιμος Ιερομόναχος Κοντοπρίας και ηγούμενος του μοναστηριού βεβαιώνω.

(Συμβόλαια Παναγιώτη Κουρκουμέλη Βιβλίο Α’) – Απανταχούσα ή Πανταχούσα λεγόταν η εγκύκλιος ή η εντολή του προϊσταμένου στο εκκλησιαστικό δίκαιο, πήρε δε την ονομασία του αυτή από την προεξαγγελτική φράση «τοις απανταχού χριστιανοίς». Η απανταχούσα ήταν εγκύκλιος εξαγγελία και διαταγή που έστελνε η κάθε εκκλησία και ιερόν ίδρυμα για ενημέρωση και διασάφηση. Κατά συνέπεια την “απανταχούσα” διάβαζε στους νέους και τις ιερές συναθροίσεις που περιήρχετο ο απεσταλμένος της κάθε εκκλησίας για να ζητήσει βοήθεια, ελεημοσύνη, ζητιανιά. Ο Σταμουκλής που βρίσκεται στην Κέρκυρα και τον επικαλείται ο ηγούμενος (Κοντοπρίας), είναι γνώριμος του Μοναστηριού και τον εμπιστεύεται.

1741 Μαΐου 21. Ενεφανίσθησαν κατεμπρόσθεν εμού του νοταρίου τα μετέχοντα δύο μέρη. Από το ένα ο πανοσιώτατος προηγούμενος της μονής του Αγίου Γεωργίου εις τους Κάρρους κάνοντας και διά τον ηγούμενο παπά κυρ Παρθένιον Παπακωστόπουλον κυρ Γερμανός Φίλιππας, κάνοντας ακόμα και διά τους επίλοιπους πατέρας της αυτής Μονής …….. Συμβόλαια δημοσίου Νοταρίου Γεωργίου Ζαμπέλη, φύλλο 166.

«Το θανατικό 1743, Μαγιού 21. Έφερε ο γιος του Ρογγότη το θανατικό (πανούκλα) από τη Μεσσήνα και εκόλλησε τη χώρα της Αγίας Μαύρας και απέθαναν πολλοί άνθρωποι μικροί-μεγάλοι ως την σήμερον 26 Ιουλίου. Το βάνομε σε θύμηση!

Γερμανός Ιερομόναχος Φίλιππας, ηγούμενος του Αγίου Γεωργίου στους Σκάρους 1743». Η πληροφορία αυτή είναι γραμμένη σε ένα ευαγγέλιο μικρού σχήματος, προφανώς από τον ίδιο τον ηγούμενο Γερμανό. Το ευαγγέλιο αυτό προμηθεύτηκε ο Πάνος Ροντογιάννης στα Κολυβάτα (Αλεξάνδρου) το 1958, όπου ήλθε τις διακοπές του Πάσχα και τον Αύγουστο για έρευνα στα μοναστήρια Άη Γιώργη-Κόκκινη Εκκλησιά και το δημοσιεύει στην ιστορία της νήσου Λευκάδας, τόμο Α’ σελίδα 527.

Οικονόμος Παρθένιος Ιερομόναχος Παπακωστόπουλος. Τούτο φαίνεται από την αφιέρωση στο μοναστήρι του Στέφου Βλάχου, 1744 Σεπτεμβρίου 9.

Την αφιέρωση έγραψε ο γιος του Κωνσταντίνος και αναφέρονται σ’ αυτή ο ηγούμενος και ο οικονόμος του μοναστηριού. Για το ίδιο θέμα υπάρχει και έγκριση του επισκόπου του νησιού Χρύσανθου Ψωμά, ο οποίος εγκρίνει την εκλογή του ηγουμένου και οικονόμου με ημερομηνία 18 Μαΐου 1744.

(Συνεχίζεται)

(Αναδημοσίευση από την εφημερίδα «Αντίλαλοι απ΄ τους Σκάρους», που εκδίδει ο Σύλλογος Αλεξανδριτών Αττικής)

* Ο Σπύρος Πάνου Σούνδιας είναι φιλόλογος, ιστορικός.