Γράμμα από τον Άγιο Βασίλη

Της Ραφαέλας Σέρβου

Μια χάρη σας ζητώ για τα Χριστούγεννα που τόσο επιθυμώ… Ακούστε προσεκτικά την ιστορία που θα σας διηγηθώ! Ξεκινάμε.

Μια από τις κρύες νύχτες του Δεκέμβρη λίγο πριν την παραμονή πρωτοχρονιάς ταξίδεψα στο Βόρειο Πόλο. Πέρασα έξω από ένα μεγάλο και χιονισμένο σπίτι. Είχε ολόγυρά του πολλά μικροσκοπικά φωτεινά λαμπάκια που πρόδιδαν τη γιορτινή του διάθεση και αναβόσβηναν σε τρεμάμενο ρυθμό.

Κοιτώντας λίγο ψηλότερα στο κατάλευκο σπίτι μόλις που αχνοφαινόταν από ένα ξύλινο παραθυράκι ένας μοναχικός γεράκος με άσπρη βαμβακερή γενειάδα. Καθόταν λυπημένος και σκεπτικός παρατηρώντας τη φωτιά που σιγόκαιγε στο τζάκι του. Αν πρόσεχες λίγο καλύτερα μπορούσες ακόμη να διακρίνεις ένα μεγάλο και κατακόκκινο σκούφο που κρατούσε ακουμπισμένο στο δεξί του γόνατο πλάι στη φωτιά.

Αυτός είναι σκέφτηκα μέσα μου και σε δευτερόλεπτα φώναξα δυνατά ‘ο Άγιος Βασίλης’. Πριν καν προλάβω να τελειώσω τη φράση μου ένα ξωτικό με άρπαξε και με οδήγησε σε ‘κείνον.

Με αντίκρυσε και είπε: ‘Έχω αισθανθεί ώρα τη παρουσία σου έξω στο παγωμένο χιονιά, κάθισε να μου προσφέρεις τη συντροφιά σου και να ζεσταθείς στη φωτιά’, κι ύστερα με ένα νεύμα του στο ξωτικό, είχα στα δευτερόλεπτα μια καυτή κούπα σοκολάτα στα χέρια μου, που ανέγραφε ‘Καλωσορίσατε στο σπίτι του Άγιου Βασίλη’. Πίνοντας μια γουλιά σοκολάτα τον ευχαρίστησα και ύστερα του αποκρίθηκα: Μα Άγιε αν αυτό που συμβαίνει είναι αλήθεια έχω να σου πω πως δε μοιάζεις αλλιώτικος απ’ τα παραμύθια, όμως γιατί είσαι τόσο λυπημένος; Τότε μου είπε:

Παιδί μου σε περίμενα καιρό. Θα ήταν ψέμα αν σου έλεγα πως έφθασες τυχαία εδώ. Επιθυμώ να μεταφέρεις το μήνυμά μου στους ανθρώπους και να αντηχήσει σ’ όλο τον κόσμο, τώρα άλλωστε με τα ηλεκτρονικά αυτά μαραφέτια είναι ευκολότερο…, μα εγώ του απάντησα: ‘Τι εννοείς Άγιε Βασίλη; δεν καταλαβαίνω’.

Συνεχίζοντας είπε: Να παιδί μου, τώρα με αυτόν τον ιό που εμφανίστηκε δυσκολεύομαι να εκτελέσω το έργο μου και όπως κάθε χρόνο να μοιράσω εκατομμύρια δώρα που θα δώσουν χαρά από τον πιο μικρό στο πιο μεγάλο. Οι τάρανδοί μου βλέπεις είναι αναγκασμένοι να φορούν μάσκα για να μη διασπείρουν τον ίο και έτσι πια ο Ρούντολφ δεν μπορεί να φωτίζει το δρόμο μου, με τη μεγάλη κόκκινη και φωτεινή του μύτη για να ξέρω που πηγαίνω με το έλκηθρο μου. Η αλήθεια είναι πως εσείς οι άνθρωποι ξεχνάτε να αφήνετε τη παραμονή τα φώτα των σπιτιών σας ανοιχτά για να ξέρω που να αφήσω τα δώρα μου. Ακόμη φορώντας μάσκα δε θα μπορώ να φωνάξω διάπλατα ‘Χο-Χο-Χο’, για να ενημερώσω τα παιδιά για τον ερχομό μου, που τάχα κάνουν πως κοιμούνται στις κρεβατοκάμαρές τους περιμένοντας να ξετυλίξουν τα δώρα το επόμενο πρωί.

Το άλλο που το πας, δε θα ‘χω την ευκαιρία να γλυκαθώ απ’ τον κουραμπιέ και να ρουφήξω λίγο απ’ το γάλα που μου άφησαν πλάι στο δέντρο. Άσε που αν δε το κάνω αυτό επειδή με εμποδίζει αυτή η στενή ενοχλητική μάσκα, δε θα είναι σίγουρα αν όντως ήρθα εγώ αφού πρέπει αναγκαστικά να προδώσω τη ταυτότητα μου, αλλιώς δεν θα ‘χαν νόημα οι γιορτές δίχως τη παρουσία μου… Τι μη νομίζεις πως έχω λιγούρες τα ξημερώματα άλλωστε βλέπεις όλα τα κουμπιά κλείνουν τέλεια πάνω στη κόκκινη γούνα μου.

Όμως το χειρότερο από όλα ξέρεις ποιο είναι; Δε μου επιτρέπουν την είσοδο με το έλκηθρο σε όλες τις πόλεις και τις χώρες γιατί φοβούνται μην εξαπλωθεί ο ιός. Ξέχασαν όμως το σημαντικότερο όλων, πως το νόημα των γιορτών είναι να είναι όλοι χαρούμενοι και να έχουν στην αγκάλη τους από ένα δώρο. Όμως εγώ δε θα μπορέσω να μοιράσω δώρα σε όλους, για αυτό θα σε παρακαλέσω να γυρίσεις πίσω και να κάνεις γνωστό σε όλους ότι συνάντησες τον Άγιο Βασίλη. Τότε αν απορήσουν και σε ρωτήσουν τι είπαμε να τους αποκριθείς λέγοντάς τους: O Άγιος επιθύμησε να σας μεταφέρω το εξής μήνυμα:

Αγαπητοί άνθρωποι φέτος δε θα μπορέσω όπως και κάθε χρόνο να μοιράσω δώρα με το έλκηθρό μου εξαιτίας των δύσκολων καταστάσεων που διανύουμε με τον ιό, για αυτό θα σας παρακαλέσω να κάνετε εσείς το καθήκον σας τη φετινή νέα χρονιά και να μοιράσετε στους αγαπημένους σας, δώρα αγάπης, χαράς, φροντίδας και συντροφικότητας. Μην ξεχνάτε άλλωστε πως τα καλύτερα δώρα δε φθείρονται από τον χρόνο άλλα είναι εκείνα που χαράζονται στη ψυχή μας δημιουργώντας όμορφες αναμνήσεις, καλή αντάμωση και καλές γιορτές, ΧΟ-ΧΟ-ΧΟ!!!

Χρόνια πολλά!!!

Ραφαέλα Σέρβου