Ούτε λογοκρισία – ούτε ασυδοσία
Της Χριστίνας Παναγιωτακοπούλου*
Ο δημοσιογράφος που σέβεται τον λαό και το δικαίωμά του στην ολόπλευρη ενημέρωση οφείλει να αποτυπώνει την αλήθεια, να ερευνά, να στηρίζει το δίκιο του, να ασκεί κριτική στην εξουσία. Να μη φοβάται ούτε κυρώσεις, ούτε «αυτόφωρα», ούτε «αγωγές», ούτε την οικονομική εξόντωση.
Από αυτή την άποψη στηρίζουμε το δικαίωμα του δημοσιογράφου να ασκεί το επάγγελμά του απρόσκοπτα, να μην λογοκρίνεται από κανέναν, αλλά και να μην «αυτολογοκρίνεται» για να γίνει αρεστός σε κυβερνήσεις, εργοδοσία και όσους άλλους τον «ενοχλούν στα τηλέφωνα», πριν ή μετά από το κάθε δημοσίευμα…
Από την ίδια θέση απορρίπτουμε και την ασυδοσία, τα χτυπήματα κάτω από τη μέση, τη συμμετοχή της «πένας» στα κάθε φορά πολιτικά παιχνίδια ανάμεσα στα κόμματα του κεφαλαίου. Απορρίπτουμε τη σκανδαλολογία, που το μόνο που «παράγει» είναι η ηθική και ουσιαστική κάλυψη στο νόμιμο «σκάνδαλο», την εκμετάλλευση των εργαζομένων και την κλοπή του πλούτου που παράγουν με τον ιδρώτα τους.
Πραγματικά ελεύθερος είναι ο δημοσιογράφος που δεν φοβάται να συγκρουστεί, που δεν υπολογίζει το τίμημα της υπεράσπισης των «από κάτω». Αυτό ήταν και παραμένει πάντα το κριτήριο με βάση το οποίο κρίνεται κάθε συντάκτης. Αυτή την ελευθερία αξίζει να υπηρετούμε με κάθε μέσο.
*Μέλος της ΚΕ του ΚΚΕ και εκπρόσωπος του Γραφείου Τύπου της ΚΕ
(Το άρθρο δημοσιεύθηκε στην εφημερίδα «Τα Νέα» την Τετάρτη 27 Γενάρη)
Μετά την εμφάνιση της ιδιωτικής τηλεόρασης κύρια , και με τον ασαφή τρόπο σκόπιμα διανομής που έγινε ώς διανομή συμφερόντων και πολιτικής όσμωσης, το δήθεν δημοσιογραφικό επάγγελμά για πολά χρόνια έγινε και προνομιούχο και κονομισιάρικο και προβεβλημένο και επιδιωκόμενο και παρεμβατικό και επέβαλε και αισθητικούς εμφανησιακά καιβσυμπεριφορικά κανόνες.
Κάθε ψώνιο αδέσποτο και αστοιχείωτι αυτοονομάστηκε δημοσιογράφος, τηλεοπτικός ειδησιογραφικός κήνσορας κσι τιμητής, αρθρογράφος στον έντυπο ή σχολιαστής τηλεοπτικά, προπαγανδιστής, αγκιτάτορας, εκλεκτός πολιτικών που προωθούσε τις επιδιώξεις του όποιου πολιτικού, κατήγορος άλλων πολιτικών, κοινωνικό πρόσωπο ψευτοαναγνωρίσιμο, στάρ ή στάρλετ , άκορμαν άκοργούμαν, μπίσνεσμαν, great man , μπισνεσγούμαν, κάποιοι και κάποιες εκλέχτηκαν πολιτικοί, απεφάσιζαν για τους πολίτες κλπ κλπ.
Και όλο αυτό το σύστημα βασίστηκε στην σκόπιμη εξ αρχής δημιουργία μπερδεμένων συνθηκών για την δημιουργία και διόγκωση του επαγγέλματος.
Είναι χαρακτηριστική η ασχετοσύνη ακόμη και να μιλήσουν στον χώρο του δημοσιογραφισμού , η περίπτωση μιας δημοσιογράφου σε κεντρικό μεγάλο κανάλι που εκφέροντας τις ειδήσεις έλεγε : τον Ά’ι” Στρατή ώς τόπο εξορίας»» αντί του Ά’ι” Στράτη.
Και αυτή η δημοσιογράφος ήταν εφαπτόμενη μεταπτυχιακών σπουδών και μάλλον εκλέχτηκε και βουλευτής.
Γενικευμένο επίπεδο υποασχετοσύνης ακόμη και να εκφέρουν ή γράψουν το ονομά τους κυκλοφορεί χρόνια στον χώρο της δημοσιογραφίας στο μέγιστο , και αυτό το συμβάν είναι και που σπρώχνει πρός την τηλεπτικοποίηση ή ηλεκτρονικοποίηση την δημοσιογραφία και τα σχετικά.
Τηλεοπτικόραδιοφωνικοί δημοσιογράφοι ώς ιστορικοί, ώς ειδήμονες τεχνικοί, διατροφολίγοι, ιατρολόγοι, θρησκειολόγοι, εργατολόγοι, νομικοί, οικονομολόγοι, μπουρδολόγοι, αθλητικολόγοι που δεν έχουν πατήσει σε γήπεδο ποτέ, εκφωνητές, σχολιαστές, άκορμαν φερέφωνα με το ακουστικό στο αυτί να τους υποβάλλουν ειδήσεις , και ότι κάτσει στην μπίλια του επαγγέλματος και της απασχόλησης.