Πυρεία ελληνικού μονοπωλίου…

Η παλιά φωτογραφία που βρήκαμε σε κάποια δημοπρασία μας κίνησε την περιέργεια και έτσι ρωτήσαμε σήμερα στο μαγαζί της γειτονιάς αν πωλούν ακόμη σπίρτα. Είχαν και αγοράσαμε ένα κουτάκι με «40 σπίρτα ασφαλείας». Η μάρκα τους «EVEREST light», εισαγόμενα.

Παλιά ήταν απαραίτητα σε όλα τα σπίτια. Κι άντε το τσιγάρο το άναβες με κάνα δαυλί της γωνιάς που πάντα έκαιγε τώρα το χειμώνα. Τη λάμπα όμως με το πετρόλαδο (έτσι έλεγε η μάνα μου το πετρέλαιο όταν με έστελνε με μια αδειανή μπουκάλα στο μαγαζί) ή το λυχνάρι πως να τα άναβες. Άσε που πολλές φορές νότιζαν κι έπρεπε να χαλάσεις καμιά δεκαριά μέχρι ν΄ ανάψει κάποιο.

Διακινούνταν την εποχή εκείνη, όπως το οινόπνευμα και οι τράπουλες (μεγάλη χαρά ήταν για τους καφετζήδες αν τους έφερνε κανείς κάποια από το εξωτερικό, ιδιαίτερα τις πλαστικές που δεν χαλούσαν εύκολα και μπορούσαν κιόλας να πλυθούν), από το ελληνικό μονοπώλιο. «Πυρεία Ελληνικού Μονοπωλίου» έγραφε το κουτάκι.

Αργότερα, όταν καταργήθηκε το μονοπώλιο, ξεκίνησαν να τα βγάζουν και ιδιώτες.

Μια εποχή, προς το τέλος της δεκαετίας του 1980, όντας στο εξωτερικό όπου η ποικιλία ήταν μεγάλη, είχα ξεκινήσει να τα συλλέγω, παρακινούμενος από την αδελφή μου περισσότερο που το έκανε. Ποιος ξέρει τώρα που να βρίσκονται… Σταμάτησα όμως γρήγορα με το ενδιαφέρον μου στον τομέα αυτό να αποσπάται σε κάποια παλιά βιβλία και στις κουκουβάγιες, από κάθε λογής υλικό και μέχρι δέκα περίπου εκατοστά ύψος. Κάποια στιγμή θα παρουσιάσουμε τη συλλογή…