Οι Αρωκάριες της Νικιάνας…

Οι Αρωκάριες (Αραουκάριες) -καίτοι μη ενδημικές- είναι τα πιο ψηλά δέντρα που απαντώνται στη Νικιάνα Λευκάδας. Καμιά φορά τις χρησιμοποιούμε σα σημάδι από το δάσος των Σκάρων για καλύτερο προσανατολισμό.

Σύμφωνα με την Βικιπαίδεια είναι γένος αειθαλών κωνοφόρων δέντρων της οικογένειας των Αρωκαριοειδών. Υπάρχουν 19 είδη του γένους που φυτρώνουν στη Νέα Καληδονία (όπου βρίσκονται 13 ενδημικά είδη), στο νησί Νόρφολκ της Ωκεανίας, στην ανατολική Αυστραλία, στη Νέα Γουινέα, στην Αργεντινή, στη Χιλή και στη νότια Βραζιλία.

Είναι μεγάλα δέντρα με ανοιχτή σπειροειδή κορυφή που φτάνει σε ύψος τα 30-80 μέτρα. Τα οριζόντια κλαδιά είναι σαν σπείρες και καλύπτονται από λεπιδοειδή ή βελονοειδή φύλλα. Σε ορισμένα είδη, τα φύλλα είναι στενά και λογχοειδή και μόλις που καλύπτουν το ένα το άλλο. Σε άλλα πάλι, είναι φαρδιά και επίπεδα.

Ο Παναγιώτης Γ. Γεννάδιος στο «Λεξικόν Φυτολογικόν» (Αθήνα, 1914) αναφέρει για την Αρωκάρια (Araucaria), ότι το γένος περιλαμβάνει 10 είδη. Κι ότι είναι δένδρα ρητινοφόρα, αειθαλή, υψικάρηνα, δίοικα, δασικά, κοσμητικά, ιθαγενή της Αμερικής, της Αυστραλίας και των νήσων του Ειρηνικού.

Διακρίνονται, όπως γράφει, για την καλλονή τους, την ευθύτητα και το ύψος του κορμού τους, τη συμμετρική σε σχήμα κώνου ανάπτυξή τους και την εκλεκτή ποιότητα του ξύλου και της ρητίνης των.

Από τα είδη που έχουν εισαχθεί στην Ευρώπη τα συνηθέστερα είναι

α) Αρωνάρια η αλλεπαλληλόφυλλος (Araucaria imbricata) «δένδρον υψούμενον και μέχρι 50 μ., ιθαγενές της Χιλής και της Παταγωνίας· αντέχει και εις δριμύτατα έτι ψύχη, διο απαντά θεραπευόμενον εν υπαίθρω και εις τας βορειοτέρας έτι της Ευρώπης χώρας. Οι εν αφθονία παραγόμενοι κώνοι του εγκλείουσι σπέρματα βρώσιμα».

β) Αρωνάρια η βιδουΐλλειος (Araucaria bidwillii) «δένδρον υψούμενον και μέχρις 80 μ., ιθαγενές της Κουϊνσλάνδης· το σχήμα του συμμετρικώτατον, οι κώνοι του, μήκους 25-30 ε. μ., εγκλείουσι σπέρματα βρώσιμα».

γ) Αρωνάρια η βραζιλιανή (Araucaria brasiliana) «δένδρον υψούμενον και μέχρις 60 μ., ιθαγενές της Βραζιλίας, λίαν κοσμητικόν· τούτο και το προηγούμενον απαντώσι θεραπευόμενα επιτυχώς εις την μεσημβρινήν Γαλλίαν», και

δ) Αρωνάρια η υψικάρηνος (Araucaria excelsa) «δένδρον εξόχως κοσμητικόν, υψούμενον και μέχρις 70 μ., ιθαγενές της Νορφόλκης· το συνηθέστερον θεραπευόμενον εις τας παραμεσόγειους χώρας, απαντών δε συχνά καλλιεργούμενον (ιδίως εν γλάστραις) και παρ΄ ημίν (Αθήναις, Πάτραις και Κέρκυρα). Ευδοκιμεί εις παντός είδους εδάφη, πλην των υφαλμύρων και των ανύδρων, αντέχει εις την προσβολήν των επιθαλασσίων ανέμων,αλλ΄ ουχί εις αυχμηράν ατμόσφαιραν».

«Αι Αρωνάριαι πολλαπλασιάζονται δια σποράς, δια σπερμάτων δε κομιζομένων εις την Ευρώπην εκ του τόπου της παραγωγής των συνεσκευασμένων εν υγροίς βρύοις».