Τι σε παραλία της Νικιάνας περπατάς, τι στη Ράχη στο Τσοκάνι, το ίδιο κάνει…
Περπατάς σε παραλία στο κέντρο της Νικιάνας κι είναι σα να περπατάς στη ράχη στο Τσοκάνι (περιοχή των Σκάρων) που είναι γεμάτη από τσουγκριά. Αν δεν φορείς ορειβατικά παπούτσια κινδυνεύεις να σπάσεις κάνα πόδι.
Λίγα μέτρα παραδίπλα κοντά στο ένα μέτρο έχει συσσωρευτεί η άμμος στην παραλία. Δεν ήταν βέβαια πάντα έτσι και υπάρχει εξήγηση για το φαινόμενο αυτό. Είναι το αναπόφευκτο αποτέλεσμα όταν χτίζονται αυθαίρετα και χωρίς κανένα σχεδιασμό και ακτομηχανική μελέτη «μπαστούνια» (τσιμεντένιες προβλήτες) μέσα στη θάλασσα…
Το ερώτημα βέβαια που προκύπτει είναι γιατί δεν γκρεμίζονται αυτά τα μπαστούνια, όταν μάλιστα αποδεδειγμένα δημιουργούν προβλήματα. Εκτός πάλι και προβλέπεται η διαδικασία της νομιμοποίησης όπως και για τις αυθαίρετες κατασκευές. Σε αυτό το κράτος ποτέ κανείς δεν μπορεί να ξέρει!…
Και γιατί να ενδιαφερθούν δημόσιο και ιδιώτες?? Αφού κονομάνε χωρίς να κόστος και χωρίς να κάνουν τίποτα. Απλά είναι παραλία.
Όπως με το πράσινο απανταχού στην Ελλάδα που εγκαταλείφθηκε κααι μέσα σε οικισμούς και μεγαλουπόλεις , και διάλυσε την ηλεκτροδότηση με το χιόνι των ημερών, έτσι και στις παραλίες.
Και το δημόσιο δεν κάνει τίποτα αφού το καλοκαίρι οι ταμειακές εισπράξεις είναι τεράστιες και οι ιδιώτες που και πολλές φορές δεν τους επιτρέπεται.
Θα περπατήσουν στην παραλία για να τσοκανίσουν τα πόδια τους.
Σαν το παλιό »τσοκάνισμα » των μεταφορικών ζώων απ τους κτηνίατρους.
Τσοκάνι – Τσοκάνισμα