Ποίηση της Κατερίνας Λιβιτσάνου-Ντάνου για την Παγκόσμια Ημέρα της Γυναίκας
Της Κατερίνας Λιβιτσάνου-Ντάνου
Η 8η Μάρτη έχει παγκόσμια καθιερωθεί ως ημέρα αφιερωμένη στη ΓΥΝΑΙΚΑ. Κάθε χρόνο τέτοια μέρα γίνονται εκδηλώσεις σε όλο τον κόσμο για τους αγώνες των γυναικών και την προσφορά τους στην ανθρωπότητα. Για τη φετινή επέτειο δυστυχώς λόγω πανδημίας τίποτα δεν μπορεί να γίνει, εκτός από κάποια αφιερώματα στο διαδίκτυο και τα ΜΜΕ. Τα επόμενα δύο ανέκδοτα ποιήματά μου αφιερώνονται στις γυναίκες, για να μην ξεχνάμε το ρόλο τους και τα δικαιώματά τους στην ανθρώπινη κοινότητα.
1) Το Σάββατο 25-10-2014 εκτελέστηκε στο Ιράν δι’ απαγχονισμού η εικοσιεξάχρονη Ιρανή Ρεϊχάνεχ Τζαμπάρι, γιατί σκότωσε έναν άνδρα ευρισκόμενη σε άμυνα, όταν εκείνος προσπάθησε να τη βιάσει. Η ΕΕ και ο ΟΗΕ καταδίκασαν την εκτέλεση, ενώ η Ύπατη Αρμοστεία ανακοίνωσε «είμαστε σοκαρισμένοι και λυπούμαστε για την εκτέλεση». Ανάλογες οι αντιδράσεις φεμινιστικών και άλλων οργανώσεων, που εκφράζουν την ανησυχία τους για την αύξηση των εκτελέσεων στο Ιράν. Αλήθεια, πόσο δίκαιο θεωρείται να ανεβαίνει στην κρεμάλα γυναίκα, που τόλμησε ν’ αντισταθεί στο βιαστή της;
«ΤΥΧΕΡΗ» ΝΕΑ
Ετών είκοσι έξι, η Τζαμπάρι,
«τυχερή» νέα απ΄ το Ιράν.
Την είδαμε χλωμή, μαυροφόρα
τυλιγμένη στη μαντίλα
με τραγικό πονεμένο βλέμμα
μ΄ ένα γιατί στα μελανά της χείλη.
Κι έπειτα μάθαμε τον απαγχονισμό της,
που εκτέλεσε άνδρα κτήνος
στην προσπάθειά του να τη βιάσει.
Οι διεθνείς οργανισμοί αρκέστηκαν
στην καταδίκη της εκτέλεσης,
αδυνατώντας να μειώσουν
εξευτελισμό συνανθρώπων τους
στην Οικουμένη ολόκληρη.
Οι φεμινίστριες πολιτισμένου κόσμου
εξέφρασαν τον αποτροπιασμό τους,
μην μπορώντας να προστατέψουν
τις γυναίκες σε… κάποιες χώρες.
2) Eπειδή και η Άνοιξη είναι γυναίκα, το ποίημα γράφτηκε για την περσινή Άνοιξη της 1ης καραντίνας.
ΜΙΑ ΑΛΛΗ ΑΝΟΙΞΗ
Και μια των ημερών αγκάλιασε τη Γη
μια Άνοιξη αλλιώτικη.
Και μας έμαθε να πονάμε και να μένουμε μόνοι
να προσφέρουμε και να υποχωρούμε
να αγαπάμε και να χειροκροτούμε
να κρατάμε αποστάσεις και να βοηθούμε
να θαυμάζουμε και να συγκινούμαστε
να θυμώνουμε και να πολεμάμε αδιάλειπτα
να επιβραβεύουμε και να χαμογελάμε
να επιμένουμε και να ελπίζουμε
να έχουμε υπομονή και αξιοπρέπεια
να λαχταράμε και να σεβόμαστε τη φύση
να επαγρυπνούμε και να αισιοδοξούμε.
Και μια των ημερών εγκατέλειψε τη Γη
αυτή η άλλη Άνοιξη.
ΚΑΤΕΡΙΝΑ ΛΙΒΙΤΣΑΝΟΥ ΝΤΑΝΟΥ
