Δικτατορία της 21ης Απριλίου 1967: Όταν η Χούντα «εκτελούσε τις ψυχές των ανθρώπων»
Το «πουλί» που είχαμε φωτογραφήσει παλιότερα στον Αλέξανδρο Λευκάδας και κάποιοι το έχουν κλέψει για σουβενίρ!!…
Απόσπασμα από το βιβλίο «Γυάρος» του Λευκαδίτη ηθοποιού Τζαβαλά Καρούσου, που αποτελεί συγκλονιστική μαρτυρία των μεθόδων που χρησιμοποιούσε η Χούντα για την ηθική και σωματική εξόντωση των αντιπάλων της, θύμα των οποίων ήταν και ο ίδιος. Η χούντα αναγκάστηκε να τον αφήσει ελεύθερο για λόγους υγείας και μετά από διεθνή κατακραυγή, ωστόσο οι συνθήκες κράτησης και η στέρηση ιατροφαρμακευτικής περίθαλψης έφεραν τον πρόωρο θάνατό του τις πρώτες μέρες του 1969. Η πρώτη έκδοση του βιβλίου του έγινε στο Μόντρεαλ του Καναδά και αποτέλεσε ένα όπλο για τη διεθνή κινητοποίηση και καταγγελία της Γυάρου.
……………………………………………
«Σήμερα 24 Απριλίου. Μεγάλη Βδομάδα. Η βδομάδα των Παθών. Η δική μας βδομάδα των Παθών άρχισε νωρίς και είναι ατέλειωτη. Περιμένουμε μια Ανάσταση. Πότε θα ΄ρθει; Αν δεν ήρθε όμως η Ανάσταση ήρθαν καινούργια πράγματα το πρωί. Εκεί που έβγαινες άγρυπνος, αποκαμωμένος απ΄ την ορθοστασία και την αγωνία να πας στην τουαλέτα σε σταμάταγε ένας αξιωματικός, όπλιζε το πυροβόλο, άγγιζε την κάννη του στην κοιλιά σου κ΄ εσύ έπρεπε να φωνάξεις μαζί του:
– Ζήτω ο Στρατός! Ζήτω ο Βασιλιάς! Ζήτω το Έθνος!
Ε, λοιπόν, οι περισσότεροι δεν το φώναζαν. Απ΄ αυτούς που σέρναν την νύχτα δεν το φώναξε κανείς και όσοι δεν το φώναζαν τους περίμενε η νύχτα. Όσοι το φώναζαν τους περίμεναν άλλα… Έπρεπε να πάνε να σταθούνε στην πύλη του θαλάμου των γυναικών, που ήταν δίπλα μας, χωρίς να μπορούμε να τις βλέπουμε ούτε από μακρυά και να φωνάζουν τρεις φορές αργά και δυνατά σε όλες τις γυναίκες. Έπειτα έπρεπε να πάνε να σταθούνε στην πύλη του θαλάμου των ανδρών και να ξαναφωνάξουν αργά και σταθερά μπροστά στους συγκρατουμένους τους. Αν δε το φώναζαν μ΄ αυτό τον τρόπο, αλίμονο. Έπρεπε να ξέρουν πως έρχεται η νύχτα…
Εκείνο το πρωί της Δευτέρας είδαμε το πιο ανατριχιαστικό θέαμα των δύο ημερών, που είμαστε εκεί. Ανάμεσα στους κρατουμένους ήταν και όλοι οι Δήμαρχοι της Περιφερείας Πρωτευούσης, ξακουστοί για τα έργα και την αδαμάντινη τιμιότητά τους. Πρέπει να σκεφθεί κανείς ότι αυτοί οι Δήμαρχοι δεν έβγαιναν μόνο με ψήφους της Αριστεράς ή του Κέντρου. Τους ψήφιζε ακόμη και η Δεξιά. Ήταν η πρώτη φορά που η Ελλάδα γνώριζε δημιουργική και έντιμη Τοπική Διοίκηση. Αυτό είχε φέρει τον Βασιλιά και τη Δεξιά σε κατάσταση λύσσας. «Παραδίνουν την Ελλάδα στον κομμουνισμό», φώναζαν και ζητούσαν την κεφαλή τους επί πίνακι. Έμπαιναν φτωχοί στη Δημαρχία και βγαίναν φτωχότεροι. Αυτό ήταν το «χάος του Κομμουνισμού».
Ανάμεσα σ΄ αυτούς ήταν κ΄ ένας ηλικιωμένος δήμαρχος. Ένας σεμνός πρεσβύτης, γιατρός γυναικολόγος στο επάγγελμα και πολιτικά με το Κέντρο, το Κέντρο το συντηρητικό, που δεν ήταν κι΄ αυτό λιγότερο αντικομμουνιστικό από τη καθαρόαιμη Δεξιά, που συνεργαζόταν με τους Γερμανούς και με όποιον τους αντικατέστησε. Κι΄ αυτός κρατούμενος. Κι΄ αυτός να παραδώσει την Ελλάδα στον Κομμουνισμό!
Μόλις τέλειωσε το προσκλητήριο τον κάλεσαν ονομαστικά και τον έβαλαν να καθαρίσει και να μαζέψει όλα τα σκουπίδια που υπήρχαν στον μικρό περίβολο με τα χέρια και να τα ρίχνει στα κατάφορτα βαρέλια που τάχαμε βγάλει στον περίβολο, μα δεν επέτρεψαν να πάμε να τα πετάξουμε.
Όπως μπήκαμε μέσα στο θάλαμο αντιληφθήκαμε τι συνέβαινε κι΄ όλος ο θάλαμος μια μάζα, στριμώχτηκε στην πύλη για να δει τι θα γινόταν. Πάλευε ο δυστυχής γέροντας ώρες να τα μαζέψει. Τον βλέπαμε που κλονιζόταν. Λέγαμε, θα σωριαστεί. Και αφού κατά τη γνώμη τους τέλειωσε το καθάρισμα τον έβαλαν να κουβαλήσει το βαρέλι πέρα, μακριά, στον σκουπιδότοπο του στρατοπέδου. Αλλά πως, που χρειάζονταν δύο γίγαντες για να μεταφερθεί.
Τον βλέπαμε ν΄ αγωνίζεται να το μετακινήσει. Τον βλέπαμε ν΄ αγωνίζεται υπεράνθρωπα. Βρύση έτρεχε απ΄ το μέτωπό του ο ιδρώτας. Βρύση έτρεχε κι απ΄ το δικό μας μέτωπο. Δεν βαστάξαμε. Με κίνδυνο της ζωής τους τέσσερεις – πέντε πετάχτηκαν έξω να τον βοηθήσουν.
– Άλτ! ακούστηκε μια στριγγιά κραυγή. Επί σκοπόν!
Όλες οι κάννες των πολυβόλων στράφηκαν στην πύλη. Οι σύντροφοί μας αργά, με τα νώτα προς εμάς, οπισθοχώρησαν και μπήκαν έτσι, με τα νώτα στο θάλαμο. Και τότε έγινε το άλλο. Τον διέταξαν να υψώσει τα χέρια, ακούμπησαν την κάννη του πολυβόλου στην κοιλιά του και τον πρόσταξαν.
– Φώναξε! Ζήτω ο Στρατός! Ζήτω ο Βασιλιάς! Ζήτω το Έθνος!
Έκλεισε τα μάτια του. Σιγή
– Εμπρός!
Σιγή.
– Επί σκοπόν! Εμπρός! Ζήτω ο Στρατός! Ζήτω ο Βασιλιάς! Ζήτω το Έθνος!
Και τότε βγήκε μια άχνα από το στόμα του:
– Ζήτω ο Στρατός! Ζήτω ο Βασιλιάς! Ζήτω το Έθνος!
– Εμπρός! Μαρς! Τον διατάζει ο υπαξιωματικός και του δείχνει τον θάλαμο των γυναικών.
Ύστερα θα τον έφερναν σε μας. Του καλού ανθρώπου του είχαν εκτελέσει την ψυχή του.»
……………………………………………
(Το απόσπασμα δημοσιεύτηκε στην δεκαπενθήμερη εφημερίδα «Δημοκρατική Αναγέννηση», στο φύλλο της 14ης Νοεμβρίου 1974).
Πραξικοπηματίες και άνακτας βγάλανε τα μάτια τους πίσω απ τ’ανακούτια σε 7,5 μήνες απ την κολεγγιά της 21-4-67.
Εκεί έγινε του κουτρούλη στην τσακωμάρα και στο μπινελίκι.
Μέχρι και για μαλιοτραβήματα ειπώθηκε.
Αν απ τις αρχές του 1967 στο παλάτι δεν συζητούσαν για αναστολή άρθρων του Συντάγματος με ψήφο της βουλής , και εφ όσον είχαν συνενόηση με τους στρατηγούς για εκτροπή, και στην επιτροπή αντιμετώπισης της αριστεράς και την εκτροπή με τους στρατηγούς δεν είχαν εισηγητή του σχεδίου ενεργείας τους Πσπαδόπουλο Μακαρέζο , τότε και οι εισηγητές δεν θα τολμούσαν ούτε θα μπορούσαν να εφαρμόσουν και υλοποιήσουν το σχέδιο εκτροπής και συλλήψεων τα χαράματα της 21-4-67.
Ο Κων/νος Μητσοτάκης ήταν σαφής όταν έλεγε δημόσια ότι : συζητούνταν η αναστολή άρθρων του Συντάγματος και το έλεγε και ο Γεώργιος Ράλλης. Ο Γ.Ράλλης επίσης απάντησε ότι η κίνηση για την αναστολή άρθρων του Συντάγματος με ψήφο όμως της βουλής ήταν συνταγματικά προβλεπόμενη. Αλλά ορθά ο Κ.Μητσοτάκης απάντησε ότι : και ποιός ή ποίοι βουλευτές θα ψήφιζαν στην βουλά αναστολή άρθρων του Συντάγματος , χωρίς να προκαλούσαν χάος και ουσιαστικά εκτροπή, και εφ όσον η χώρα θα πήγαινε σε εκλογές??
Και το δεν θα γινόνταν εκλογές καίτοι είχαν προκηρυχθεί είχε προγραμματιστεί και ειπωθεί απ τον επικεφαλής σταθμάρχη της Cia στην Βηρυτό Ντάν Μπρούστερ ανοιχτά στις ΗΠΑ σε ημερίδα Ελληνοαμερικανικών σχέσεων.
Και ο Πρεσβευτής των ΗΠΑ στην Αθήνα με τον τρόπο του είχε προαναγγείλει την εκτροπή ,οπως και άτυπα στους Ελληνικούς κύκλους της Νέας Υόρκης κυκλοφορούσε και μάλιστα με αναφορά γνώσης της προετοιμαζίμενης εκτροπής, απ τον ίδιο τον Κων/νο Καραμανλή που είχε ταξιδέψει στην Νέα Υόρκη.
Το παλάτι καίτοι τον Δεκέμβρη του 1966 είχε υπογράψει μνηονιο με Κανελλόπουλο και Παπανδρέου για εκλογές , γιατί συζητούσε για αναγκαία εκτροπή με τους στρατηγούς ?? Και όχι μόνο αυτό , αλλά ακόμη και ο Παναγιώτης Κανελλόπουλος ανέλαβε την πρωθυπουργία για να εξουδετερώσει έτσι όποιες υπόνοιες για τον κίνδυνο φασαριών απ τα αριστερά, ή απ τον Ανδρέα Παπανδρέου που πρόβαλε ισχυρός στην Ένωση Κέντρου.
Πλέον γιατί το κρυφό μνημόνιο Γ. Παπανδρέου-Π.Κανελλόπουλου -Παλατιού ,ο Μητσοτάκης το έδωσε στον εκδότη Π.Κόκα της Ελευθερίας ( του το είχε δώσει ο δημοσιογράφος Αγγελής όπως ο ίδιος ο Μητσοτάκης είπε δημόσια) ??
Και γιατί ο Κόκας το δημοσίευσε ?? ( κακώς όπως είπε ο Μητσοτάκης) αλλά και γιατί ο Μητσοτάκης το έδωσε στον Π.Κόκα??
Το ζητούμενο ήταν η αποτροπή της εκλογικής επικράτησης της Ένωσης Κέντρου στις εκλογές του Μα’ί’ου του 1967.Όπως αυτή την προέβλεπε και η αμερικανική πρεσβεία στην Αθήνα και οι ΗΠΑ και καταλάβαιναν στην Ελλάδα και το παλάτι και οι στρατιωτικοί και οι ολιγαρχία των οικονομικών συμφερόντων έσπρωχναν πρός την αποτροπή εκλογικής επικράτησης της Ένωσης Κέντρου.
Και εφ όσον οι συνταγματάρχες ήταν ο κινητήριος εισηγητικός μοχλός για την εφαρμογή των μέτρων του σχεδίου αποτροπής της εκλογικής νίκης της Ένωσης Κέντρου και της διεκδίκησης περισότερης δημοκρατίας απ τους πολίτες, για τούτο και το εφάρμοσαν οι ίδιοι.
Και εφ όσον οι συνταγματάρχες παμπόνηροι και πάντα περισσότεροι απ τους στρατηγούς , κορό’ι’δεψαν το παλάτι και τους στρατηγούς για τούτο και μετά από 7,5 μήνες τσακωθήκανε. Και βέβαια επικράτησαν πάλι οι συνταγματάρχες ώς γινεται πάντα που οι περισσότεροι κατώτεροι δένουν χειροπόδαρα τους λιγότερους ανώτερους αν χρειαστεί.