Η γιορτή του Άη Γιάννη

Γράφει ο συνεργάτης μας Αιθεροβάμων…

Μαγεία Παπαδιαμαντικού κάλλους σήμερα στο μικρό εκκλησάκι του Άη Γιάννη στην άκρη της μεγάλης αμμουδιάς των Μύλων.

«…Ἐπάνω στὸν βράχον τῆς ἐρήμου ἀκτῆς, ἀπὸ παλαιοὺς λησμονημένους χρόνους, εὑρίσκετο κτισμένον τὸ ἐξωκκλήσι. Ὁ βορρᾶς μαίνεται καὶ βρυχᾶται ἀνὰ τὸ πέλαγος τὸ ἁπλωμένον μαυρογάλανον καὶ βαθύ, τὸ κῦμα λυσσᾷ καὶ ἀφρίζει ἐναντίον τοῦ βράχου…

…χαμηλώνει ὁ οὐρανὸς εἰς τὴν μίαν ἄκραν, τὴν ἀπωτέραν, διὰ νὰ περιπτυχθή ἐγγύτερον τήν εσχατιάν τών θαλασσών, ὁ σάπφειρος φιλών τόν σμάραγδον, τό βαθύχλωρον ἀντασπαζόμενον τό γλαυκόν…»

Πλήθος κόσμου μαζεύτηκε από το πρωί για ν’ ακούσει τη λειτουργία του Παπά Τάσου.

Η ατμόσφαιρα ήσυχη, η θάλασσα γαλήνια και ο μελωδικός παφλασμός του κύματος άρχισε να ενορχηστρώνει την ψαλμωδία και τα «Κύριε ελέησον».

Δεκάδες χρώματα από το βαθύ πράσινο, το τυρκουάζ, μέχρι το βαθύ μπλέ χρωμάτιζαν το χώρο από το εκκλησάκι μέχρι τα βάθη του Ιονίου εκεί που η όραση αμβλύνεται και επικρατεί το γαλάζιο σε όλες του τις αποχρώσεις!

Το εκκλησάκι μικρό, οι πιστοί μέσα και έξω και λίγο πιο κάτω οι λουόμενοι που απολάμβαναν και αυτοί τις μελωδίες της πίστης καθώς έφταναν μέχρι το κύμα που τις ακομπανιάριζε με το δικό του ρυθμό!

«Τον άρτον ημών τον επιούσιον δος ημίν σήμερον…»

Μια πλούσια αρτοκλασία άρχισε να προσφέρεται στους πιστούς.

Οι Έλληνες και ξένοι παρακολουθούν από την αμμουδιά αυτή την προσφορά του άρτου και εκεί που όλοι θεωρούν ότι η τελετή τελείωσε βλέπουν μια ευγενική κυρία (την παπαδιά) μαζί με το κοριτσάκι της να προσφέρουν άρτο στους λουόμενους.

Οι άνθρωποι, ιδιαίτερα οι ξένοι για μια στιγμή απορούν από μια τέτοια ευγενική και απρόσμενη χειρονομία, στη συνέχεια όμως όλοι απλώνουν το χέρι τους και δέχονται ευχάριστα «την δωρεάν του Αγίου Πνεύματος».

Ο κόσμος για μια στιγμή από μια χειρονομία λες και άλλαξε έγινε όμορφος, ήρεμος γαλήνιος. Έχεις την αίσθηση ότι με μιας ξεχάστηκαν τα προβλήματα και οι έγνοιες του και οι άνθρωποι μαγεύτηκαν από την ομορφιά της στιγμής και αφέθηκαν να απολαύσουν τη γαλήνη της θάλασσας που για μια στιγμή έστω αντανακλούσε τη γαλήνη που ένοιωθαν.