Η προσχώρηση πρωτοπόρων αγροτών του Αλεξάνδρου στο Αντιφασιστικό Συνέδριο

Σαν σήμερα το 1934 η αστυνομία απαγορεύει τη σύγκληση του Αντιφασιστικού Συνεδρίου

Σαν σήμερα το 1934 η αστυνομία απαγορεύει τη σύγκληση του Αντιφασιστικού Συνεδρίου. Παρόλα αυτά, οι σχεδόν 1.200 σύνεδροι, καθώς και χιλιάδες άλλοι εργαζόμενοι της Αθήνας και του Πειραιά, συγκεντρώνονται δεχόμενοι επίθεση από τις δυνάμεις καταστολής. Η αστυνομία ανοίγει πυρ και τραυματίζει 3 εργάτες. Παρά την τρομοκρατία, το Συνέδριο θα συνέλθει τελικά 2 μέρες αργότερα στον Κοκκιναρά Κηφισιάς.

Σημειωτέον ότι σύμφωνα με δημοσίευμα του «Ριζοσπάστη» την περίοδο 1929-1933 καταγράφηκαν μεταξύ άλλων: 27 δολοφονίες, 13.050 συλλήψεις, 2.400 καταδίκες σε φυλακή και εξορία, 1.479 ξυλοδαρμοί, κλπ.

Από τη Λευκάδα στο Αντιφασιστικό Συνέδριο είχε προσχωρήσει πρώτα η Εγκλουβή, που στις κοινοτικές εκλογές της 11ης Φλεβάρη 1934, είχε εκλέξει κόκκινο συμβούλιο, με το «Ενιαίο Μέτωπο Εργατών – Αγροτών». Την 1η Μάη του 1934 έγινε στο χωριό ο «ενθουσιώδης γιορτασμός» της Κόκκινης Πρωτομαγιάς. Το ψήφισμα της απεργιακής συγκέντρωσης με τη διαμαρτυρία για το κλείσιμο του περιοδικού «Αντιφασίστας» και τα φασιστικά μέτρα της κυβέρνησης δημοσιεύεται στις 3 Μάη του 1934 στο «Ριζοσπάστη».

Υπογράφεται από τον βετεράνο του κομμουνιστικού κινήματος στη Λευκάδα Κωστάκη Κοντογεώργη του Αναστάση (Κουτσοκωστάκη), ο οποίος πέθανε το 1970 στην παρανομία στην Αθήνα με το ψευδώνυμο Γιάννης Τσίγκος και ενταφιάστηκε στην Εγκλουβή, αφού αναγνωρίστηκε η πραγματική του ταυτότητα, και έχει ως εξής:

«ΕΓΚΛΟΥΒΗ (Λευκάδας). 2 του Μάη. Συγκεντρωμένοι για το γιορτασμό της Πρωτομαγιάς στην κόκκινη Εγκλουβή Λευκάδας διαμαρτυρόμεθα για τα φασιστικά μέτρα της κυβέρνησης για την κατάσχεση του περιοδικού «Αντιφασίστας» και απαιτούμε την κατάπαυση της φασιστικής τρομοκρατίας. Κωστάκης Κοντογιώργης».

Λίγες μέρες αργότερα το παράδειγμα της Εγκλουβής θα ακολουθήσουν πρωτοπόροι αγρότες από τον Αλέξανδρο Λευκάδας, οι οποίοι σε σύσκεψή τους αποφάσισαν την προσχώρησή τους στο Αντιφασιστικό Συνέδριο καθώς και την ενίσχυση των φυλακισμένων αγωνιστών με «δουλειά που θα κάνουν τα μέλη της ομάδας σε αμπέλια», ενώ έστελναν για πρώτη δόση 100 δραχμές στην κολεχτίβα των εξόριστων κομμουνιστών στην Φολέγανδρο.

Είχε προηγηθεί στις 6 Απρίλη του 1934 μια διακήρυξη στο «Ριζοσπάστη» που απευθυνόταν «προς όλους τους εχθρούς του φασισμού, προς τους εργάτες, τις εργαζόμενες γυναίκες, τους αγρότες, τους επαγγελματίες, τους βιοτέχνες, τους υπαλλήλους, τους φοιτητές, προς κάθε διανοούμενο, προς κάθε ελεύθερο άνθρωπο», και τους καλούσε να συνενώσουν τις δυνάμεις τους για την πραγματοποίηση ενός Πανελλαδικού Αντιφασιστικού Συνεδρίου.

«Καλούμε -έγραφε η διακήρυξη- όλους τους εργαζόμενους και τις οργανώσεις τους, όλους τους ελεύθερους και τίμιους ανθρώπους, στον αγώνα ενάντια στο φασισμό, αγώνα για το ψωμί, για τις ελευθερίες.

Η απάντησή μας ας είναι ένας παλλαϊκός συναγερμός για τη συντριβή του, για τη νίκη. Και η μόνη δύναμη που μπορεί να συντρίψει κάθε προσπάθεια για την εγκαθίδρυση του φασισμού, είναι η συνένωση όλων των εργαζομένων, όλων των εχθρών του φασισμού, ανεξάρτητα από τις πολιτικές τους πεποιθήσεις.

Όσοι νιώθετε την ανάγκη να αγωνιστείτε ενάντια στο φασισμό, κινηθείτε! Σας καλούμε να εργαστούμε όλοι μαζί για την πραγματοποίηση ενός Πανελλαδικού Αντιφασιστικού Συνεδρίου.

Το Πανελλαδικό αυτό Αντιφασιστικό Συνέδριο, που μπρος στην ολοένα και πιο απειλητική φασιστική αντίδραση αποφασίσαμε να καλέσουμε, πρέπει να συνενώσει, έξω από κάθε ιδεολογική και πολιτική διαφορά, όλα τα τίμια αντιφασιστικά στοιχεία του τόπου. Πρέπει να είναι το σύνθημα για μια Πανελλαδική Αντιφασιστική Εξόρμηση».

Τη διακήρυξη υπέγραφαν κορυφαίες προσωπικότητες του εργατικού και λαϊκού κινήματος της εποχής, της προοδευτικής διανόησης, σπουδαίοι άνθρωποι της επιστήμης, των Γραμμάτων και των τεχνών. Ήταν οι: Ν. Καρβούνης, Μ. Τατασόπουλος, Τάκης Καλλαντζόπουλος, Γ. Σιάντος, Αύρα Θεοδωροπούλου, Π. Δαμασκόπουλος, Β. Γεωργίου, Ι. Αντωνόπουλος, Αιμ. Βεάκης, Μεν. Μαρκόπουλος, Γαλάτεια Καζαντζάκη, Ν. Τσιλογιάννης, Αρ. Γεωργίου, Δημ. Γληνός, Ι. Αντωνιάδης, Γ. Κούμουλος, Κ. Βάρναλης.

Πίσω, όμως, από αυτή την κίνηση, η ψυχή της, ο εμπνευστής της και ο καθοδηγητικός της νους, ήταν το Κομμουνιστικό Κόμμα Ελλάδας που έβλεπε τον κίνδυνο του φασισμού -και του πολέμου- να πλησιάζει απειλητικά για την Ελλάδα, που δε δίσταζε να μιλήσει ανοιχτά γι΄ αυτόν και να καλέσει σε συστράτευση για την αποτροπή του.