ΕΛΣΤΑΤ: Στο 28,9% το ποσοστό της επίσημης φτώχειας στην Ελλάδα πριν την πανδημία
Φωτό αρχείου
Τον κίνδυνο της φτώχειας ή του κοινωνικού αποκλεισμού αντιμετώπισε το 28,9% του πληθυσμού της χώρας (3.043.869 άτομα) το 2019, σύμφωνα με τα στοιχεία που έδωσε σήμερα στη δημοσιότητα η Ελληνική Στατιστική Υπηρεσία.
Τα Ιόνια Νησιά βρίσκονται ανάμεσα στις περιφέρειες που αντιμετωπίζουν μικρότερο κίνδυνο φτώχειας, με το ποσοστό του 2019 να φτάνει στο 11,2 αρκετά χαμηλότερο από τον πανελλαδικό μέσο όρο του 28,9.
Το ποσοστό αυτό παρουσίασε μείωση σε σχέση με την προηγούμενη χρονιά (εισοδήματα 2018) κατά 1,1 ποσοστιαίες μονάδες (3.161.936 άτομα ή 30% του πληθυσμού), ωστόσο όπως γίνεται αντιληπτό, τα πράγματα θα είναι χειρότερα στα εισοδήματα του 2020, όταν και η πανδημία επέτεινε ραγδαία την οικονομική κατάσταση.
Να σημειωθεί ότι στον προσδιορισμό της φτώχειας η ΕΛΣΤΑΤ προσμετρά τη δυσκολία ανταπόκρισης στην πληρωμή έκτακτων οικονομικών αναγκών, την αδυναμία κάλυψης εξόδων για διακοπές μίας εβδομάδας το χρόνο, την αδυναμία διατροφής που να περιλαμβάνει κάθε δεύτερη ημέρα κοτόπουλο, κρέας ή ψάρι, την αδυναμία πληρωμής για ικανοποιητική θέρμανση της κατοικίας, την έλλειψη βασικών αγαθών, όπως πλυντήριο ρούχων, έγχρωμη τηλεόραση, τηλέφωνο, αυτοκίνητο, την αδυναμία αποπληρωμής δανείων ή αγορών με δόσεις και τις δυσκολίες στην πληρωμή πάγιων λογαριασμών.
Από τη σχετική έρευνα της ΕΛΣΤΑΤ προκύπτουν επίσης ότι ο κίνδυνος φτώχειας ή κοινωνικού αποκλεισμού είναι υψηλότερος στην περίπτωση των ατόμων ηλικίας 18-64 ετών (31,9%). Από αυτόν τον πληθυσμό, εκτιμάται ότι το 30,2% είναι Έλληνες και το 54% είναι αλλοδαποί που διαμένουν στην Ελλάδα.
Ο κίνδυνος φτώχειας για παιδιά ηλικίας 0-17 ετών (παιδική φτώχεια) ανέρχεται σε 21,4%, σημειώνοντας αύξηση κατά 0,3 ποσοστιαίες μονάδες σε σχέση με την προηγούμενη χρονιά, ενώ για τις ομάδες ηλικιών 18- 64 ετών και 65 ετών και άνω ανέρχεται σε 18,5% και 13,2%, αντίστοιχα.
Επίσης το ποσοστό κινδύνου φτώχειας είναι ελαφρώς υψηλότερο για τις γυναίκες (17,9%) σε σχέση με τους άνδρες (17,5%).
Τα Ιόνια νησιά έχουν υψηλό επίπεδο διαβίωσης, και υψηλό κατά κεφαλή εισόδημα, και υψηλή αποταμίευση. Και άρα είναι μακρυά απ το μέσο πανελλαδικό επίπεδο ορίου φτώχειας.
Και στην διανομή του οικονομικού κυκλώματος της χώρας, τα Ιόνια Νησιά θα προσφέρουν και μεγαλύτερο εισόδημα κατά κεφαλήν στην Εθνική Οικονομία.
Το 28,9% του πληθυσμού στα όρια της φτώχειας είναι μεγάλο ποσοστό συνολικά, αλλά στην Ελληνική πραγματικότητα τα μεγέθη στατιστικά δεν εμφανίζουν ερμηνευτικές ομοείδιες.
Τα πραγματικά ποσοστά για το ποσοστό στα όρια της φτώχειας είναι πολύ μικρότερα γιατί υπάρχουν οι άδηλοι εισδηματικοί πόροι και υπό μορφή εξοικονόμησης του κόστους διαβιωτικά.
Την ίδια στιγμή θα πρέπει η στατιστική οργάνωση της χώρας, να υπολογίσει και το ποσοστό συμμετοχής των Ιονίων Νήσων στην Εθνική φορολογία ώς κρατικές εισπράξεις, και αν αυτό το ποσοστό αντιστοιχεί στο υψηλό επίπεδο διαβίωσης και εισοδημάτων στα Ιόνια Νησιά.
Γιατί αν αναλογικά δεν είναι αυξημένο, τότε σημαίνει ότι υπάρχει μεταφορά πόρων αντιπαραγωγικά στα Ιόνια Νησιά, έναντι άλλων περιφερειών.
Η μικρότερη αστικοποίηση των Ιόνιων Νησιών δίνει εξήγηση στα μεγέθη αυτά. Η κατεύθυνση της αστυφιλίας πρός το κέντρο – που ασκήθηκε μεταπολεμικά- έχει ουσιαστικά παρέλθει και μέσω του τουρισμού υπάρχει διασπορά εισοδηματική και στην περιφέρεια.
Το φαινόμενο που θα θα παρατηρηθεί τα επόμενα χρόνια θα είναι μεγέθυνση της ενδοαστικής ροπής και συγκρότησης της περιφέρειας. Και επιλεκτική οικιστική πύκνωση υπερ της τουριστικής απασχόλησης, και με εγκατάλειψη παραπέρα και της παραγωγικής πρωτογένειας και της όπου υπάρχει δευτερογένειας.
Το μοντέλο και η πορεία αυτή θα παρουσιάσει κόπωση στον χρόνο , και ουσιαστικά δρομολογεί επαναφορά με άλλη μορφή του προβληματικού μοντέλου κοινωνικοοικονοικής κίνησης και οργάνωσης της χώρας, που είχε επισημανθεί επίσημα το 1962, για τις τότε παραγωγικές ( ουσιαστικά με αντιπαραγωγικό ορίζοντα) δρομολογήσεις στην Ελλάδα.
Στο επίπεδο κόπωσης αυτού του μοντέλου που πλέον τρέχει , οι πρώτες ενδείξεις θα ανιχνεύονται εμφανέστερα και στις μικρές πληθυσμιακά και εδαφικά περιφέρειες , όπου οι κινητικότητες του πληθυσμού και της εργασίας είναι χαμηλές.
Η παραγωγική συνολικά συγκρότηση στα Ιόνια Νησιά παραμένει προβληματική και εξαρτώμενη σε πολύ υψηλό βαθμό, απ την »μονοκαλλιέργεια» του τουρισμού. Εδώ μέσα υπάρχει και η αδύναμη παραγωγική αυτοτροφοδότηση του ίδιου του Τουρισμού, με αποτέλεσμα να οδηγήσει σε πτώση της κατά κεφαλήν τουριστικής εισπραξιμότητας , με ότι αυτό σημαίνει για την τουριστική ποιότητα.
Χρειάζεται ενδοπεριφερειακή των Ιονίων συγκρότηση παραγωγικού σχεδίου, ανάδειξη και αξιοποίηση των στρατηγικών παραγωγικών γεωγραφικών πλεονεκτημάτων της κάθε Νήσου, ώς και ποικιλία εργασιακής απασχολησιμότητας , πέρα απ την »μονοκαλλιέργεια» του τουρισμού.
Το διακριτά χαμηλό ποσοστό 11,2% πληθυσμιακά στο όριο πτωχείας, έναντι του μέσου Ελλαδικού 28,9% , σηματοδοτεί και προβληματισμούς παραγωγικών αποσμαστικοτήτων στον χρόνο, και καταφυγή σε συγκυριακότητες επαγγελματικές και εργασιακές χωρίς δομημένο ισόρροπο σχέδιο για την παραγωγική συνέχεια.