Εκβράστηκε θαλάσσια χελώνα στην παραλία της Γύρας στη Λευκάδα
Δεν ξέρω αν είναι καρέτα καρέτα. Ούτε πόσο καιρό βρίσκεται εκεί. Τη βρήκα σήμερα με σημάδια αποσύνθεσης στην παραλία Γύρα της Λευκάδας. Ίσως θα έπρεπε να ενταφιαστεί αφού πρώτα διαπιστωθεί, εφόσον είναι δυνατόν, η αιτία θανάτου της. Για την παροχή πληροφοριών τουλάχιστον που είναι απαραίτητες στους ειδικούς επιστήμονες.
Σύμφωνα με το Ινστιτούτο Θαλάσσιας και Περιβαλλοντικής Έρευνας Αιγαίου «Αρχιπέλαγος» παράγοντες που προκαλούν τους εκβρασμούς είναι συνήθως η αυξανόμενη ρύπανση των θαλασσών, οι θαλάσσιες εκρήξεις, η χρήση σόναρ υψηλών συχνοτήτων κατά τη διάρκεια στρατιωτικών ασκήσεων και όσο και αν φαίνεται παράξενο οι ηθελημένες θανατώσεις καμιά φορά. Ακόμη χτυπήματα από ταχύπλοα σκάφη ιδιαίτερα τους θερινούς μήνες. Μια χελώνα που είχε βρεθεί πριν κάμποσους μήνες νεκρή στο Ρίο διαπιστώθηκε ότι είχε καταπιεί ένα κομμάτι πλαστικού με αποτέλεσμα να πεθάνει από ασιτία. Τα πλαστικά απορρίματα που πλέουν στη θάλασσα εκλαμβάνονται από τις χελώνες ως τροφή, λόγω και της ομοιότητάς των με τις μέδουσες. Απ” αυτές τους αχινούς και τα οστρακοειδή θρέφονται κυρίως οι χελώνες. «Πολλές φορές τρώνε πλαστικά, νομίζοντας πως είναι μέδουσες και πνίγονται ή πεθαίνουν από ασιτία, επειδή φράζει το πεπτικό τους σύστημα» εξηγούσε πριν λίγο καιρό σε δημοσίευμα της εφημερίδας «Έθνος» ( 24.11.2008 ) η υδροβιολόγος Αναστασία Μήλιου, συντονίστρια επιστημονικής έρευνας του «Αρχιπελάγους».
Τι μέγεθος είχε; Ρωτώ, γιατί από κάποια χαρακτηριστικά μου μοιάζει απλά κάπως γερασμένη. Φυσικά, δεν είμαι ειδήμονας. Και φυσικά προσυπογράφω το ενδότερο νόημα της ανάρτησης.
Ευθύ μήκος: 63 εκ., ευθύ πλάτος: 52 εκ. (μέτρηση σε ευθεία γραμμή) – Καμπύλο μήκος: 67 εκ., καμπύλο πλάτος: 58 εκ. (μέτρηση καμπυλότητας του καβουκιού). Απ” ό,τι διάβασα ζουν πολλά χρόνια. Όπως είδα τώρα στον Σύλλογο για την Προστασία της Θαλάσσιας Χελώνας «Αρχέλων» σχετικά με τα γνωρίσματα για τον καθορισμό του είδους πρόκειται για καρέττα καρέττα: πέντε πλευρικές πλάκες στο καβούκι -η Πρασινοχελώνα ή Μύδας έχει 4, ενώ η Δερματοχελώνα δεν έχει κέλυφος, αλλά σκληρό μαύρο δέρμα-, μεγάλο κεφάλι σε σχέση με το σώμα, καβούκι σε σχήμα καρδιάς.
Ακόμη και τώρα, μετά την δημοσιοποίηση του γεγονότος, δεν πιστεύω ότι θα συγκινηθεί κάποιος αρμόδιος ή υπεύθυνος και θα ασχοληθεί με το θέμα. Τέτοιου είδους ευαίσθητα θέματα περιβαλλοντικής φύσεως και συνειδήσεως, που θα πρέπει να άπτονται της συνεχούς προσοχής των ιθυνόντων, όπου υπάρχουν και ασχολούνται, δυστυχώς ξεπετιούνται στα γρήγορα και μουλωχτά, θάβοντας τα ή αγνοώντας τα.
Θυμάμαι το περιστατικό με το νεκρό δελφίνι που πριν λίγα χρόνια βρέθηκε νεκρό και πεταμένο μέσα σε κάδο απορριμάτων μπροστά από το παλιό Λιμεναρχείο Νυδριού. Ουδείς ενδιαφέρθηκε! Ούτε καν το Λιμενικό Σώμα στην πόρτα του οποίου πέταξαν το νεκρό δελφίνι. Ούτε ο Δήμος. Το πέταξαν μόνο στα σκουπίδια, γιατί «βρωμούσε και μύριζε και ενοχλούσε τους περίοικους», χωρίς καν να εξεταστεί η αιτία θανάτου του. Το ίδιο σκηνικό και με το δελφίνι που βρέθηκε επίσης νεκρό και ξεβρασμένο στην παραλία Φτέρη, περιοχή Δεσίμι, απέναντι από το Μεγανήσι.
Δυστυχώς δεν υπάρχουν υπεύθυνες και οργανωμένες υπηρεσίες ή φορείς αντιμετώπισης, ελέγχου και πρόληψης τέτοιων περιστατικών, ανά νομό ή ανά Περιφέρεια. Το χειρότερο όμως είναι ότι δεν υπάρχει και στους πολίτες η δέουσα και απαραίτητη περιβαλλοντική γνώση, ευαισθησία και αντίδραση.
Υ.Σ.: παραμονές των Χριστουγέννων, σ” έναν περίπατο που έκανα στην παραλία Αϊ-Γιάννη και Μύλοι-Γύρα, είδα μια τράτα να ψαρεύει κατά μήκος της ακτής και όχι πολύ μακρυά απ” αυτήν. Είχα ακούσει ότι το ψάρεμα με μηχανότρατες έχει απαγορευθεί. Άρθηκε τελικά αυτή η απαγόρευση, αν όντως ίσχυε; αποκλείεται η άτυχη χελώνα να είναι θύμα της παράνομης ή έστω καταχραστικής αυτής αλιείας;
Οι χελώνες δύσκολα γίνονται θύματα αλίευσης, χωρίς φυσικά να αποκλείεται κάτι τέτοιο.
Για τα δελφίνια όμως το φαινόμενο είναι πιο συχνό. Αυτό του Δεσιμιού για παράδειγμα ήταν σαφώς έργο ψαράδικου. Γνωρίζω ιστορίες δολοφονίας τους, ακόμα και με τα κουπιά! Βλέπετε κανείς δε μπήκε στον κόπο να ενημερώσει τους ψαράδες για το τι σημαίνει ισορροπία του οικοσυστήματος και πως αυτή αφορά μεσο-μακροπρόθεσμα και τους ίδιους. Βλέπουν -αν και όχι τόσο έντονα όσο τα παλιότερα χρόνια- τα δελφίνια σαν εχθρούς των διχτυών τους.
Τώρα, η απαγόρευση της παράκτιας αλιείας έχει πράγματι τεθεί σε ισχύ, τουλάχιστον δια νόμου και στα λόγια. Στην πράξη, γνωρίζω πως υφίσταται μια απαράδεκτη σιωπηρή συμφωνία μεταξύ υπουργείου και συλλόγων αλιέων για «στραβά μάτια» διάρκειας ενός έτους. Οι πηγές μου έγκυρες!
Πληροφοριακά μόνο αναφέρω, κλείνοντας το θέμα, ότι οι δύο σύλλογοι στους οποίους απευθύνθηκα δηλώνοντας το γεγονός, ο «Αρχέλων» (Σύλλογος για την Προστασία της Θαλάσσιας Χελώνας) και το «Αρχιπέλαγος» (Ινστιτούτο Θαλάσσιας & Περιβαλλοντικής Έρευνας Αιγαίου) έδειξαν το δέον ενδιαφέρον. Έτσι έγινε η καταγραφή στα ανάλογα έντυπα που διατίθονται από τους δύο συλλόγους για τέτοια περιστατικά.
Μετά δε από προτροπή του συλλόγου «Αρχέλων» δήλωσα το γεγονός στο Λιμεναρχείο Λευκάδας. Εκεί αφού με ρώτησαν για την ακριβή θέση του εκβρασμού και αν υπήρχε κάποιο πλαστικό ή μεταλλικό σήμα στα πτερύγια της χελώνας -που όμως δεν υπήρχε- με διαβεβαίωσαν ότι θα ειδοποιούσαν το Δήμο για την περισυλλογή του κουφαριού.