Ωδή στον Μίκη Θεοδωράκη (ποίημα του Θοδωρή Γεωργάκη)
ΩΔΗ ΣΤΟΝ ΜΙΚΗ ΘΕΟΔΩΡΑΚΗ
Χαίρε Αητέ της Ρωμιοσύνης!
Έναν Φήμιο μας χάρισες,
τα τρανά της Φυλής να νεχταρώνει…
Τον έρωτα ύμνησες, τόσο με το ψωμί αντάμα
στον κόρφο του Θεού φυλαγμένα,
τον θάνατο πετροβολούν,
η ξαστεριά στην κάμαρά μας να φυτρώνει…
Μ’ όλους τους κόκκους του σταριού της γης
αρμαθιασμένη πιο η Αθάνατη Μνήμη σου
το φτερωμένο ξάνοιγμα
στους ουρανούς νευματίζει…
Ταλάντεμα άρχισε του ύψους και του ρίγους,
πρωτομάγισσα κι ιέρισσα
μαζί στο μυριόφωνο ΕΥΛΟΓΗΤΟΣ
της Ρωμιοσύνης ολάκερης…
Με γεύση τρικυμίας στα χείλη
τράβα το μεγάλο σου ταξίδι,
με τα τοπία της Ελλάδας
και των ονείρων τον στοχασμό
θέμελά σου αυθεντικά,
αλαφιασμένε Ορφέα των αιώνων…
Μακριάθε τώρα γαληνότερα να’ ρχονται
τα κύματα της μουσικής σου!
Ίσαμε τα κράσπεδα της ψυχής μας
όμοια παιάνας και μοιρολόγι στον Ρωμιό,
που με τον έρωτα γεννήθηκε
και με το τραγούδι θα πεθάνει…
Γιατί μες τούτο το τραγούδι σου
θρονιασμένη βρίσκεται του Όμηρου η Δόξα
και της Ακροπολίτισσας η Σοφία του Καραϊσκάκη
ο βρυχηθμός και της Αντίστασης
οι υψωμένες γροθιές…
Γαλήνιος και μεστωμένος
στις νότες της ψυχής,
πάνε να’ βρεις τις σελίδες
της Ελλήνισας καρδιάς!
Πρόσταξε ψηλά να καινουργιώσουν
τον ψυχόρμητο χορό…
Μόχτα… Πρόλαβε, Λυράρη της Φυλής,
γυρόθρονα τα Εξαπτέρυγα
ύμνους σου μέλπουν …
Πια σου είναι βολετό…
(ΠΟΙΗΜΑ ΤΟΥ ΘΟΔΩΡΗ ΓΕΩΡΓΑΚΗ)
