Μητρόπολη Πειραιά: Κατάπτυστη ανακοίνωση μετά θάνατον για τον Μίκη Θεοδωράκη
Μια ανακοίνωση – απαύγασμα σκοταδισμού και «τρικυμίας εν κρανίω» εξέδωσε χτες η Μητρόπολη Πειραιά με αφορμή, όπως λέει, «τις πομπώδεις εκδηλώσεις αποθεώσεως προς τον πρόσφατα αποθανόντα διάσημο μουσικοσυνθέτη Μιχαήλ (Μίκη) Θεοδωράκη».
Από κριτική για το «αρνητικό στοιχείο στις μουσικές του συνθέσεις (που) ήταν το γεγονός ότι τα έργα που μελοποίησε ήταν, κατά κανόνα, έργα μαρξιστών ποιητών» και… παγανιστών όπως ο Ελύτης, μέχρι «πολιτικές εκτιμήσεις» για τον «ασταθή και μεταβαλλόμενο πολιτικό του προσανατολισμό» και για τον Μίκη που «εθεωρείτο ως «αιρετικός» από την αριστερά, η οποία μόνον μετά το θάνατό του τον «θυμήθηκε» για να τον τιμήσει!», και από τη «θλίψη και την οδύνη» για τη «ρηχή και σκιώδη πίστη του στον άγιο Τριαδικό Θεό, η οποία μάλιστα εκδηλώθηκε με την εν ζωή επιθυμία του να μη στηθεί Σταυρός και καντήλι στον τάφο του», η κατάπτυστη ανακοίνωση τα έχει όλα, για να καταλήξει να συστήσει στους πιστούς ότι «δεν έχουμε δικαίωμα να τον τιμήσουμε, ή να τον προβάλουμε, ως πρότυπο προς μίμηση μέσα στον χώρο της Εκκλησίας!».
Πηγή: 902.gr
Να προβάλει η Εκκλησία του Πειραιά τον Ciaκωβο , και να βάλει στα μεγάφωνα της μητρόπολης της Αγίας Τριάδας στον Πειραιά, ή του Αγίου Νικολάου στην Τρούμπα, τα δημοτικό λα’ι’κά άσματα »
— » Φτωχές μανάδες γέννησαν τους τέσσερις μεγάλους // , τον Γιώργο Παπαδόπουλο κον Πατακό και άλλους // ».
Να τα ακούνε και οι ταξιδιώτες και οι τουρίστες που επιβιβάζονται και αποβιβάζονται απ τα πλοία.
Και να τα ψέλνουν τροπάριου στις εκκλησίες το ρεφραίν ΄΄ έρε Γιώργο Παπαδόπουλε».
Ας απαντήσουμε με το ίδιο δηλητήριο διότι όπως έχει αποτυπωθεί η βιβλική φράση «Οφθαλμον αντί Οφθαλμού».
Λοιπον, έχουμε και λέμε : Αυτό που του αξίζει είναι ένα ξυράφι χωρίς αφρό για ένα βαθύ ξύρισμα όπως του αρμόζει. Αυτά έλεγε ο Χριστός άχρηστε;
Οι εκκλησιαστικοί κύκλοι εν Ελλάδι, και λόγω επαγγελματικής πονηρής συναδελφικής ομόνοιας ώς τον τελευταίο παπά και διάκο, που διαχειρίζονται και τις ψυχικές αναγκαιότητες του ποιμνίου, και χτυπάνε και μεγαφωνικές και ψαλτικές πλέον καμπάνες, μαζί και ανακαλύπτουν και μιας νέας μορφής ερειπιώδη παλιά μοναστηριακή μυθολογία, να μην κάνουν την παλαβή και την ανήξερη και την μη συμμετοχική ώς άποψη , στο θέμα της πρωτοφανούς αθλιότητας της μαγκιάς καραμπουζουκλίφων και επιζητούντων την την ναρκισσιστική βουλιμικά αναγνώριση ιερωμένων και ιερατείου του Πειραιά.
Και να αρχίσουν να κατεβάζουν οι του ιερατείου και της εκκλξσίας επαγγελματίας και παπάδες διάκοι κλπ τον αναβιβασμό της θεολογικής μυσταγωγίας που δήθεν κοινωνικά την εκπροσωπούν οι ίδιοι σε κάθε πόλη χωριό οικισμό , επιδιώκοντας και την κοινωνική ωφελιμιστική εκάστοτε παρέμβαση μέσα στο πλαίσιο της σύμπλεξης κράτους πολιτείας και εκκλησίας.
Δεν έχυν ακόμη παρέλθει ούτε έχουν σβήσει οι απόρροιες – έστω και αδρανειακά- του εκκλησιαστικού αντιδραστισμού μαζί με την σύμπλευση με σκοτεινές κοινωνικές συνολικά εποχές, και όσο και αν αυτό επιδιώκεται μέσα απ τις αισθητικό τουριστικό αναγκαιότητες μιας κοινωνίας σε δημιουργική αμηχανία , ώς και μοντέλα θρησκευτικού και θρησκευτικίζοντος τουριστικού προ’ι’οντος χύμα σαν σουβλάκι πίτα γύρο χοιρινό ή κοτόπουλο.
Και καλά είναι να ξεκαθαρίσει και σε κάθε εκκλησιαστικό τουριστικό προσφερόμενο προ’ι’ον και το θέα της αυτοχρηματοδοτησής του ( κανένα ευαγγέλιο ή δίδαγμα του Ιησού δεν μιλάει για ανορθολογισμό και δοσοληπτική διαμερσολάβηση μεταξύ ουράνιου θελου και ανθρώπων ) και μάλλον το αντίθετο αναφαίρεται με τους εμπόρους που έδιωξε απ τους ναούς ο Ιησούς.
Τα χρυσά μανουάλια και τα εξαπτέρυγα που κυρώνουν την λειτουργική του ιερατείου και παπάδων ώς διαμεσολάβηση του θείου με τους ανθρώπους , είναι έργο ανθρώπων και του μόχθου των , του ποίμνιου που απαρτίζει την κοινωνική συγκρότηση. Και σε αυτή την συγκρότηση δεν πρωτοκαθεδρεί – κατά τας γραφάς- ούτε η εκκλησία στην βάση της ισότητας και αγάπης των ψυχών.
Και η πολιτεία και το κράτος και οι πληρεξούσιοι των πολιτών- εκπρόσωποι του λαού καλά είναι να αφήσουν τους πολλούς συγχρωτισμούς .. κει για την ανάγκη και των ιερατικών παπαδίστικων εκλογικών διαμεσολαβήσεων και ιδεολογικών ευκολιών.
Το παπαδαριό του μεγάλου λιμανιού της χώρας είναι σαφές συμβολικά.
Έβγαλε ανακοίνωση, η μεγάλη μητρόπολη και δή του μεγάλου λιμανιού , μετά θάνατο.. για να δείξει και να επισημάνει ότι η διακριτή διχαστική λογική και πρακτική .. με το ότι ο θανών ζήτησε να ταφεί ώς κομμουνιστής , συνεχίζεται εκ μέρους των παπάδων ώς ένα στοιχείο ιδεολογήματος της συγκρότησης της εκκλησίας , και στο βαθμό που πολιτειακά η εκκλησία θεσμικά συμβαδίζει με το κράτος , έτσι και πλέον στον ίδιο βαθμό η νομιμοποίηση της ιδεολογίας – αναφορά στον κομμουνισμό , του θεοδωράκη δεν νομιμοποιείται.
Το ιδεολογικό κύρια αλλά και πολιτικό εφαρμοστικά χάσμα ιδεολογικά για την η εκκλησία του Πειραιά παραμένει ώς ενεργό στην Ελληνική κοινωνία, και ούτε στο πλαίσιο της θεολογικής διδαχής της χριστιανικής αγάπης κλείνει ή έστω μειώνεται ώς βάραθρο χάσματος.
Ταυτόχρονα επισημαίνει ότι εφ όσον ο Πειραιάς είναι το μεγάλο λιμάνι της χώρας, η μεγάλη πύλη εισόδου και εξόδου των πολιτιστικών ρευμάτων στην χώρα, είναι σαφές ότι απ την Ελλάδα ώς κάτι πρέπει ώς ρεύμα πολιτισμού που πρέπει να διασπαρεί απ την Ελλάδα, είναι η αδυναμία κάλυψης έστω και στο ελάχιστο των ιδεολογικών διαφορών στην χώρα και των κοινωνικών αντιπαλοτήτων που υποβαστάζουν αυτές οι ιδεολογικές διαφορές. Και σύσταση πολιτισμού απ την Ελλάδα πρός τον έξω κόσμο για αδυνατότητα αποδοχής συγκλίσεως ιδεολογικών ρευμάτων , με έμφαση στο παραμένων διχαστικό μίσος και μνησικακία.
Ο διχασμός – λέει η μητρόπολη Πειραιά- θα παραμείνει… θα αποτελεί μπόλιασμα ανυπέρβλητο και ακατάλυτο της ιδεολογικής ιστορικής κοινωνικής και πολιτικής εξέλιξης της χώρας , και επιθυμεί η μεγάλη αυτή μητρόπολη να παραμείνει ώς σηματοδότηση και σημαίνων και της Ελληνικότητας, στην προσπάθεια του κράτους έθνους για πιότερη ομοιογένεια και ομοουσιότητα.
Κύρηγμα μισαλλοδοξίας σαφέστερα και ευρύτερα, που ανασκάπτει και προσπαθεί να κινητοποιήσει τα ένστικτα συμπεριφορικού μίσους της ιστορίας σαν την νύχτα σφαγών του Αγίου Βαρθολομαίου , των εθνοκτονιών και του πολέμου στο όνομα της θρησκευτικής ιδεολογίας του τριακονταετούς πολέμου, τα κρεματόρια του 20ου αιώνα του ιδεολογικού εθνοφυλετικού μίσους των ναζί.
Και όποιοι στα χρόνια της Ελληνικής θρησκευτικής κρατικής και πολιτειακής οργάνωσης δημιούργησαν τις συνθήκες που επέτρεψαν αυτή την κατάσταση ( η αναφορά στον εκάστοτε μητροπολίτη περιφέρειας της χώρας και την αυταρχική παντοδυναμία του στην περιφερειά του ώς μπαμπούλας και διοικητικός δικτάτορας στους κατωτέρους του , δεν μπορεί να γίνεται ούτε αποδεκτή ούτε πιστευτή ), ας μην εκ των υστέρων διαφωνήσουν και κόπτονται ώς ατομικές απόψεις που έχει ή μπορεί να έχει ο καθένας. Γιατί οι ατομικές απόψεις δεν είναι ούτε ουρανοκατέβατες απ τον Ιησού Χριστό ( που κατέβηκε ώς άνθρωπος στην γη με το κύρηγμα αγάπης θεολογικά).
Και ο κάθε παπάς ή διάκος ή καλόγερος και της εν λόγω μητρόπολης , αλλά και της χώρας ακόμη και του τελευταιου μενονωμένου χωριού ας μην βολικά σιωπήσει ( όσοι διαφωνούν γιατί αρκετοί θα συμφωνούν ) γιατί και αν προσευχηθούν θα λάβουν μήνυμα- θα το ακούσουν- απ τους ουρανούς να φωνάξουν.