«Να ΄μαστε ξανά παιδάκια στις αλάνες με κοντά παντελονάκια…»

Δεν είμαι σίγουρος για την τοποθεσία που έχει ληφθεί η φωτογραφία. Για τα πρόσωπα ναι. Πολύ πιθανό να είναι δίπλα από το σπίτι του Αλέξη Βρεττού (Μανία) αν και μοιάζει το μέρος και με την μικρή πλατεία του χωριού μας, των Κολυβάτων Αλεξάνδρου, και τότε το σπίτι που φαίνεται είναι το μπακάλικο-καφενείο του Κώστα Κολυβά (Μπερδεμπέ). Η χρονολογία μέσα της δεκαετίας του 1950.

Εικονίζονται πιτσιρικάδες με κοντά παντελονάκια, αριστερά ο Διονύσιος (Νιόνιος) Κολυβάς (Μπεδρεμπές) και δίπλα του ο Σπύρος Σκιαδαρέσης (Τζαμπαρής).

«Τα παιδικά και νεανικά χρόνια της εποχής εκείνης στο χωριό μας ήταν χρόνια στέρησης, ανέχειας και δουλειάς αλλά και χρόνια ξένοιαστα ευτυχισμένα και χαρούμενα. Ο σκληρός αγώνας για επιβίωση μπορεί να δυσκόλευε τη ζωή αλλά έδινε νόημα στην ύπαρξη. Το μικρό έδινε χαρά και το λίγο ικανοποίηση.

Έσφυζαν οι δρόμοι και οι αλάνες από τις χαρούμενες φωνές των παιδιών. Πρωί – πρωί με το σακούλι στην πλάτη και τη σφεντόνα στην τσέπη έτρεχαν για το σχολείο. Τα ρούχα τους δημιούργημα της νοικοκυράς – μάνας φτωχικά, αλλά πάντοτε καθαρά. Πολλές φορές ήταν μπαλωμένα τα «ντρίλινα» κοντά παντελονάκια με τα ριγέ πουκαμισάκια, οι ζακέτες ήταν πλεγμένες με τις βελόνες. Τα παπούτσια τους -αν είχαν- ήταν φτιαγμένα από τον τσαγκάρη με σκληρό δέρμα για να αντέχουν τις κακουχίες.

Τα αγόρια που δεν πήγαιναν σχολείο βοηθούσαν τον πατέρα τους στις γεωργικές δουλειές και τα κορίτσια έμεναν στο σπίτι με τη μάνα και τη γιαγιά μαθαίνοντας το νοικοκυριό.

Τις Κυριακές, τις σχόλες και το καλοκαιράκι (όταν τέλειωναν τον θερισμό και έκλειναν τα σχολεία) σαν μελίσσι ξεχύνονταν στους δρόμους, στις αλάνες, στα χωράφια και έπαιζαν με την ψυχή τους. Τα παιδιά μάθαιναν το φυσικό κόσμο εξερευνώντας το χώμα, το νερό, τη λάσπη, τις πέτρες, τα δέντρα, τα λουλούδια, την άμμο. Μάθαιναν να χρησιμοποιούν τις αισθήσεις τους – ήχους, χρώματα, γεύσεις. Τα γόνατα και το κεφάλι ήταν πάντα πληγιασμένα αλλά με λίγο χώμα -ως αντισηπτικό- συνέχιζαν πάλι το παιχνίδι…». (Πηγή: laografia-spata.gr – Έγιναν ελάχιστες παρεμβάσεις για την προσαρμογή στα δεδομένα της ζωής της εποχής εκείνης στα χωριά της Λευκάδας).