«Μνήμη νοτισμένη…» (ποίημα του Μίμη Κούρτη για τα Δεκεμβριανά)
ΜΝΗΜΗ ΝΟΤΙΣΜΕΝΗ…
(Μαύρη σελίδα της ιστορίας, τα Δεκεμβριανά)
Τα χρώματα σκουριάζουνε στη ζωγραφιά
του κόσμου.
Τα χέρια κουραστήκανε, να στέκονται υψωμένα.
Θωρώ τις τρύπες τις πολλές
στο νοτισμένο τοίχο.
Τάχα γιατί τις άφησε έτσι ανοιχτές
ο χρόνος;
Δεν είναι τρύπες σκαλιστές,
που ανοίχτηκαν για μόστρα.
Είναι καρδιές και όνειρα
πολυτουφεκισμένα,
από τους «φίλους» τους καλούς,
που ήρθανε να μας σώσουν.
Κι αν βλέπεις την Καισαριανή
μπαρουτοκαπνισμένη,
δεν είναι απ΄ τις κατάστηθες
και ματωμένες σφαίρες.
Είναι που νότισε ο νους
και σκούριασε η μνήμη…
Μίμης Κούρτης.