Οι γηραιότερες ίσως ελιές στην περιοχή της Νικιάνας
Είναι ίσως από τις γηραιότερες και πιο εντυπωσιακές ελιές στην περιοχή Επικόσπου και Νικιάνας. Βρίσκονται σε κοντινή απόσταση από το κέντρο του χωριού. Θα πρέπει να έρχονται τουλάχιστον από την εποχή της Ενετοκρατίας.
Ο παραθαλάσσιος αυτός οικισμός της κοινότητας Αλεξάνδρου γνωρίζει έντονη οικιστική ανάπτυξη τον τελευταίο καιρό, όπως εξάλλου και άλλες παραθαλάσσιες περιοχές του νησιού μας. Ελπίζουμε να διατηρηθούν και για τις επόμενες γενιές. Να μην πέσουν κι αυτές θύματα της τουριστικής «ανάπτυξης» καθώς σε κοντινή απόσταση ανεγείρονται την στιγμή αυτή τρία τουριστικά συγκροτήματα.
Όπως γράφει ο γεωπόνος κ. Μπάμπης Λάζαρης, ένας άριστος γνώστης της λευκαδίτικης υπαίθρου:
«Στον τόπο μας συναντά κανείς σε πολλά μέρη υπεραιωνόβιες ελιές, ζωντανά μνημεία της φύσης, της ιστορίας και της παράδοσης. Όσο μπορούν και αντέχουν ακόμα στην τουριστική λαίλαπα, στέκονται εκεί ακοίμητοι φρουροί και παραστάτες της πορείας του λαού μας. Στο ζαρωμένο κορμό τους θαρρείς πως είναι γραμμένη ολόκληρη η Ιστορία του Λευκαδίτη αγρότη… Ο βασανισμένος κορμός τους, ο σκεβρωμένος, που τον πλάσανε όλοι οι αέρηδες σπρώχνοντάς στον κατά τη δική τους βούληση δίνει την αίσθηση μιας αιώνιας και αδιάκοπης πάλης, μια εικόνα που θυμίζει πολύ τον άνθρωπο στη διαρκή πάλη του με το πεπρωμένο. Μπροστά από την Ασπρολιά μας έχουν περάσει κάθε λογής δυνάστες όπως οι Ρωμαίοι Κόμητες Ορσίνι, Βασιλιάδες Ανδηγαυοί, ο διαβόητος Γρατιανός Τζώρτζης, η δυναστεία των Τόκκων, Τούρκοι Αγάδες, Ενετοί φεουδάρχες (1684-1797) με τελευταίους τους Άγγλους κατακτητές που έφυγαν το 1864…
Στη Λευκάδα είναι βέβαιο ότι η ελαιοκαλλιέργεια υπήρχε τουλάχιστον πριν από 2.000 χρόνια από σήμερα. Κατά την διάνοιξη της οδού Φιλοσόφων κοντά στο Νεκροταφείο της πόλης βρέθηκαν σημαντικά ευρήματα όπως πέτρινα ελαιοπιεστήρια, δεξαμενές και πιθάρια λαδιού αλλά το πιο σημαντικό όλων ήταν οι πυρήνες (κουκούτσια) από ελιές που βρέθηκαν σε μεγάλο αριθμό κατά τη διάρκεια των ανασκαφών.
Μια απλή παρατήρηση και σύγκριση των κουκουτσιών έδειξε απόλυτη ομοιότητα με τα κουκούτσια της Ασπρολιάς, της ποικιλίας που καλλιεργούμε μέχρι σήμερα σ’ όλο το νησί… Γενικό συμπέρασμα είναι και όλα τα ιστορικά στοιχεία το επιβεβαιώνουν πως η καλλιέργεια της ελιάς εδραιώθηκε και πήρε ουσιαστική θέση στην αγροτική οικονομία των νησιών μας κατά την περίοδο της Ενετοκρατίας».
Σχετικό:
Ένα πρόσφατο φωτογραφικό «ταξίδι» στους μαθουσάλες της λευκαδίτικης υπαίθρου
