«Το γράμμα» (Ποίημα της Ρούλας Κτενά)

ΤΟ ΓΡΑΜΜΑ

Σεβαστέ μου πατέρα,
είμαι καλά το αυτό επιθυμώ δι΄ υμάς.
Κελαρίζει η μέρα,
ποταμάκι τρεχάμενο με καθάριας πηγάς.

Λάμπει τόσο ο ήλιος,
καθαρός και ζεστός όπως το φώς στην ματιά σου.
Μ΄ αγκαλιάζει σαν φίλος,
κι ό βοριάς ψιθυρίζει στ΄ αυτιά τ΄ όνομά σου.

Του χειμώνα λιακάδες,
είναι χάδι στους ώμους και ζεστό πανωφόρι.
Είναι λόγια χιλιάδες,
πού ανείπωτα μείναν στ΄ ουρανού τ΄ ανηφόρι.

Σαν κοιτώ στον καθρέφτη,
μικρός μοιάζει ο δρόμος που κοντά σου με βγάζει.
Χρόνε άχρονε, ψεύτη,
σαν ποτάμι κυλάς, σαν την βροχή στο περβάζι.

Όταν λάβεις το γράμμα,
πες στην μάνα γιορτινό να ΄τοιμάσει τραπέζι
Στο Θεό κάνω τάμα,
φλογέρα ν΄ ακούσω για μιά λαφίνα να παίζει.

Σε κρατώ στην καρδιά μου,
φυλαχτό και αγάπης εικόνα αγιασμένη.
Θολώνει η ματιά μου,
μια βαρκούλα η ψυχή μου σ΄ αναμνήσεις χαμένη.

Σεβαστέ μου πατέρα,
το βλέμμα έχε στραμμένο με αγάπη σε μας
σε φιλώ και μου λείπεις,
είμαι καλά το αυτό επιθυμώ δι΄ υμάς.

Κτενά Ρούλα