Κουβαλώντας σβώλους λάσπης για τη φωλιά

Αφού επιθεωρήσουν από ψηλά το χώρο και δουν ότι δεν υπάρχει κίνδυνος, προσγειώνονται κοντά στη λίμπα με τα λασπόνερα και με το κοντό και λεπτό τους ράμφος κάνουν από τη λάσπη κάθε φορά ένα μικρό σβώλο που τον μεταφέρουν για το χτίσιμο της φωλιάς τους που βρίσκεται σε κοντινή απόσταση.

Η φωλιά τους είναι ανοικτή στο πάνω μέρος, έχει σχήμα μεγάλης κούπας, και στηρίζεται σε μία δοκό κτηρίου, ή σε άλλη κατάλληλη κάθετη προβολή. Είναι κατασκευασμένη και από τα δύο φύλα, πιο συχνά από το θηλυκό, με σβώλους λάσπης που συλλέγονται με το ράμφος τους, ενώ είναι επενδεδυμένες με χόρτα, φτερά, φύκια ή άλλα μαλακά υλικά.

Το Σταβλοχελίδονο είναι το πιο γνωστό είδος από τα χελιδόνια που έρχονται στην Ελλάδα, γι’ αυτό και η γενικότερη αναφορά χελιδόνι, στην πλειονότητα των περιπτώσεων αφορά στο συγκεκριμένο είδος. Έχει χαρακτηριστική μακριά και ψαλιδωτή ουρά. Η ράχη του έχει σκούρο μπλε χρώμα, η κοιλιά του είναι λευκή και η περιοχή γύρω από το ράμφος σκούρα κόκκινη.

Σύμφωνα με την Ελληνική Ορνιθολογική Εταιρεία, για την ετοιμασία της φωλιάς δουλεύουν και οι δύο «σύζυγοι». Μαζεύοντας λάσπη από κάποιο σχετικά κοντινό σημείο συνήθως 50-150 μέτρα μακριά, τη μεταφέρουν σε μορφή σβόλων ως τη θέση που έχουν επιλέξει. Κάθε φορά μεταφέρουν ένα μόνο σβόλο. Για μια φωλιά μπορεί να χρειαστούν περίπου από 700 έως 1.500 σβόλοι! Έτσι, ανάλογα με τις συνθήκες, χρειάζονται από 8 έως 18 ημέρες για να την ετοιμάσουν.

Σε μια φωλιά μπορούν να φέρουν στον κόσμο περίπου 10 νέα χελιδόνια κάθε χρόνο. Αν σκεφτούμε ότι μπορεί να την χρησιμοποιούν για πάρα πολλά χρόνια, φανταστείτε πόσες γενιές χελιδονιών μπορούν να ανατραφούν σε μία μονάχα φωλιά. Ακόμη, στις φωλιές κουρνιάζουν με ασφάλεια χωρίς να κινδυνεύουν. Τέλος οι φωλιές είναι ένα καταφύγιο για τις δύσκολες ώρες, όταν ο καιρός είναι άσχημος.

Κάποτε συναντούν προβλήματα με τους ανθρώπους-συγκάτοικους που συμβαίνει να γκρεμίζουν τις φωλιές τους. Ακόμη και αν έχουν γεννήσει αυγά ή μικρά. Ο κυριότερος λόγος είναι ότι τα χελιδόνια «λερώνουν» τη βεράντα. Οι άνθρωποι που κάθε χρόνο τα περιμένουν με ανυπομονησία έχουν λύσει αυτό το πρόβλημα: τοποθετούν κάτω από τη φωλιά μια όμορφη ξύλινη πλάκα που την καθαρίζουν μια φορά το χρόνο, αργά το φθινόπωρο ή τον χειμώνα. Άλλοι τοποθετούν κάτω από την φωλιά μια γλάστρα εξασφαλίζοντας μια πρώτης τάξεως λίπανση ακριβώς την περίοδο που χρειάζεται!