Συμμετέχει στην πανελλαδική σύσκεψη του ΠΑΜΕ ο Σύλλογος Εργαζομένων του Νοσοκομείου

Συμμετέχει στην πανελλαδική σύσκεψη του Πανεργατικού Αγωνιστικού Μετώπου (ΠΑΜΕ) για την ανασύνταξη του εργατικού κινήματος ο Σύλλογος Εργαζομένων του Νοσοκομείου Λευκάδας.

Σε ανακοίνωσή του σημειώνει:

«Συνάδελφοι, στις 18 και 19 Ιουνίου στη Δραπετσώνα στον Πειραιά πραγματοποιείται μια μεγάλη πανελλαδική σύσκεψη μετά από κάλεσμα του Πανεργατικού Αγωνιστικού Μετώπου (ΠΑΜΕ).

Στη σύσκεψη αυτή συμμετέχει με απόφασή του και ο σύλλογός μας, μαζί με εκατοντάδες συνδικάτα που συσπειρώνονται στο ΠΑΜΕ αλλά και πολλά ακόμη που συντονίζουν μαζί την κοινή τους δράση για αυξήσεις στους μισθούς, για συλλογικές συμβάσεις, ενάντια στους αντεργατικούς νόμους, την ακρίβεια, τον Ιμπεριαλιστικό πόλεμο.

Το ΠΑΜΕ δημιουργήθηκε το 1999, ως ανάγκη των καιρών. Πρόκειται για ένα ταξικό μέτωπο πανελλαδικού συντονισμού δράσης και κοινού αγώνα σωματείων, εργατικών κέντρων, ομοσπονδιών, επιτροπών αγώνα και συνδικαλιστών ιδιωτικού και δημοσίου τομέα.

Συνενώνει αγωνιστές με διαφορετικές αφετηρίες, διαφορετικές ιδεολογίες και πολιτικές διαδρομές και πεποιθήσεις με στόχο να ανασυνταχθεί το εργατικό κίνημα, να βάλει εμπόδια στη γιγαντιαία επίθεση που δεχόμαστε από το κεφάλαιο, την Ευρωπαϊκή Ένωση και τις αστικές κυβερνήσεις που υλοποιούν την πολιτική τους.

Με σύνθημα «στην οργάνωση η δύναμη, στον αγώνα η ελπίδα, όπλο μας η αλληλεγγύη μας» μέσα από τη σύσκεψη αυτή επιδιώκουμε να κουβεντιάσουμε, να ανταλλάξουμε εμπειρίες, να γίνουμε καλύτεροι, ώστε το εργατικό κίνημα και οι εργαζόμενοι να βγουν πιο δυνατοί, να πιστέψουν στη δύναμή τους, να συμμετέχουν στον οργανωμένο συλλογικό αγώνα για να βάλουμε φρένο στην επίθεση που τσακίζει τα δικαιώματα μας και τις ανάγκες μας, να περάσουμε στην αντεπίθεση.

Συνάδελφοι, ύστερα από 12 χρόνια όπου οι εργαζόμενοι και η εργατική τάξη έχουμε μπει σε ένα σπιράλ ατελείωτης επίθεσης στα δικαιώματά μας, που πληρώνουμε διαδοχικά την καπιταλιστική κρίση και την ανάπτυξη, την πανδημία και τον πόλεμο, τις αντιθέσεις ενός συστήματος που βρίσκεται σε βαθιά σήψη και παρακμή, όλο και περισσότεροι είναι αυτοί που ανησυχούν για το μέλλον.

Πλέον όλο και περισσότεροι αναρωτιούνται «το τι πρέπει να γίνει», όλο και περισσότεροι συνδικαλιστές τους απασχολεί η υπόθεση της ανασύνταξης του κινήματος, όλο και πιο επιτακτικά μπαίνει το ερώτημα «τι κίνημα χρειαζόμαστε» και πώς «θα αντιστρέψουμε την κατάσταση».

Ο κυβερνητικός και εργοδοτικός συνδικαλισμός που εκφράζεται μέσα από τις πλειοψηφίες της ΑΔΕΔΥ, ΠΟΕΔΗΝ, ΓΣΕΕ όλα αυτά τα χρόνια έβαλε πλάτη να περάσουν μία σειρά αντεργατικά μέτρα κρύβοντας τις πραγματικές αιτίες των προβλημάτων που βιώνουν οι εργαζόμενοι. Υιοθέτησαν τη γραμμή της ταξικής ενότητας στο κίνημα, δηλαδή ότι εργαζόμενοι και εργοδότες έχουν τα ίδια συμφέροντα, ότι το κράτος είναι ουδέτερο και αταξικό παρά το γεγονός ότι αποτελεί έναν στυγνό μηχανισμό επιβολής και υπεράσπισης των συμφερόντων των επιχειρηματικών ομίλων. Τα αποτελέσματα αυτής της γραμμής τα βιώνουμε μέχρι και σήμερα με πολλούς εργαζόμενους να έχουν σκύψει το κεφάλι, να νιώθουν απογοήτευση, να μην πιστεύουν στην τεράστια δύναμη του συλλογικού αγώνα, να περιμένουν «σωτήρες» και «προοδευτικές» κυβερνήσεις να τους επιλύσουν τα προβλήματα.

Εμείς σε όλα αυτά δίνουμε ξεκάθαρη απάντηση κάτι που επιβεβαιώνεται και από την ίδια την ιστορία του εργατικού κινήματος.

Ο συμβιβασμός με τους εργοδότες και το κράτος εντείνει τη φτώχεια μας και την εξαθλίωση μας, μας αφήνει απροστάτευτους στην επίθεση στα δικαιώματά μας. Αντίθετα μόνο με την οργάνωση και την ανάπτυξη αγώνων, με μαχητικές διεκδικήσεις μπορούμε να αποτρέψουμε τα χειρότερα αλλά και να κερδίσουμε δικαιώματα.

Συνάδελφοι, μέσα στις δύσκολες και πρωτόγνωρες συνθήκες ιδιαίτερα στη διάρκεια της πανδημίας, οι συνδικαλιστές και τα σωματεία που συσπειρώνονται στο ΠΑΜΕ ήμασταν αυτοί που σηκώσαμε ψηλά τη σημαία του αγώνα, κόντρα σε θεούς και δαίμονες, για την υπεράσπιση των δικαιωμάτων μας, για την υγεία του λαού, για προσλήψεις στα νοσοκομεία, για να μην απολυθεί κανένας συνάδελφος. Με σύνθημα «πίσω από τις μάσκες έχουμε φωνή», σπάσαμε τον σιωπή που θέλησε να μας επιβάλει η κυβέρνηση και με οργανωμένη απειθαρχία αντιμετωπίσαμε τον αυταρχισμό της όταν κυριολεκτικά ήθελε να μας φορέσει τις μάσκες για φίμωτρα.

Όσο κι αν προσπάθησε η κυβέρνηση να επιβάλλει «σιγή νεκροταφείου» με πρόσχημα την πανδημία αλλά και τα άλλα κόμματα της άρχουσας τάξης προβάλλοντας το σύνθημα «θα λογαριαστούμε μετά», με οργανωμένη απειθαρχία αποτρέψαμε τα σχέδια της.

Συμβάλαμε με τους αγώνες μας και την αλληλεγγύη μας να μείνουν εστίες «αναμμένες», να μην υπάρξει αναδίπλωση, να μην κυριαρχήσει η γενικευμένη παραίτηση και απογοήτευση στους εργαζόμενους.

Συμμετέχουμε λοιπόν στην μεγάλη πανελλαδική σύσκεψη γιατί δεν συμβιβαζόμαστε με το άδικο, την ακρίβεια, τη φτώχεια και την εξαθλίωση. Γιατί αντιλαμβανόμαστε ότι εργαζόμενοι και εργοδότες δεν έχουν τα ίδια συμφέροντα. Γιατί βρισκόμαστε προ των πυλών σε νέα καπιταλιστική οικονομική κρίση και θα δεχτούμε τεράστια επίθεση στα εναπομείναντα δικαιώματά μας και γιατί έχουμε βαθιά πεποίθηση ότι αργά ή γρήγορα οι εργαζόμενοι θα βγουν στο προσκήνιο και θα διεκδικήσουν τα δικαιώματά τους που τσαλαπατιούνται για να κερδίζουν οι λίγοι.

Ο Ιμπεριαλιστικός πόλεμος που μαίνεται στο έδαφος της Ουκρανίας ανάμεσα στις ΗΠΑ-ΝΑΤΟ-ΕΕ από τη μια μεριά και ΡΩΣΙΑ από την άλλη για το μοίρασμα των αγορών, για τα κέρδη των επιχειρηματικών τους ομίλων μπορεί ανά πάσα στιγμή να επεκταθεί και στη γειτονιά μας, μιας και η κυβέρνηση μας εμπλέκει όλο και πιο βαθιά στους γιγαντιαίους ανταγωνισμούς για να κερδίσουν μερίδιο από τη μοιρασιά της λείας οι ελληνικοί εφοπλιστικοί, ενεργειακοί, κατασκευαστικοί και τραπεζικοί όμιλοι. Ο κίνδυνος ενός θερμού επεισοδίου με την Τουρκία που αμφισβητεί τα κυριαρχικά δικαιώματα της χώρας μας, ακόμη και γενίκευσης του πολέμου είναι υπαρκτός και γι’ αυτό πρέπει να είμαστε σε ετοιμότητα και εγρήγορση διότι οι καπιταλιστές και το κράτος τους, για τα κέρδη τους, δεν έχουν σε τίποτα να μας στείλουν στο σφαγείο του πολέμου.»

Το Δ.Σ.