19 Ιουνίου 2022 Παγκόσμια ημέρα του Πατέρα

«Όταν είδα αυτή την εικόνα, στη Ειδομένη, τον άντρα να κρατά την κόρη του, μου φάνηκε σαν τον Σούπερμαν. Έχει σκεπαστεί με αυτή τη σακούλα σκουπιδιών που μοιάζει με μπέρτα του Σούπερμαν. Είναι Σύρος. Φιλάει την κόρη του και μου δημιούργησε την αίσθηση του οποιουδήποτε πατέρα που προστατεύει το παιδί του. Περπατώντας στη θύελλα για να φτάσει στο όνειρο». Γ. Μπεχράκης (η φωτο σχετική)

Η ΤΕΛΕΥΤΑΙΑ ΤΟΥ ΕΠΙΘΥΜΙΑ

«Άνοιγε τους λάκκους, εσύ,

τις ελιές εγώ θα τις φυτεύω.»

Διαταγή πάντα ο λόγος του πατέρα.

Ίσα ίσα που ανέπνεε,

όπως έστρωνε το χώμα στα δεντράκια.

«Και την καρυδιά εγώ θα τη φυτέψω»,

μου ’πε την άλλη μέρα,

όταν τελειώσαμε με τις ελιές.

«Λένε πως όποιος φυτέψει καρυδιά,

τη βγάζει δεν τη βγάζει τη χρονιά»,

σκεφτόμουν, ενώ άνοιγα το λάκκο.

Μάζευα τα καρύδια εφέτος,

δεκαοχτώ χρόνια μετά το φευγιό του,

και τα θυμήθηκα.

Κοντά σ’ αυτά και πως

στο χρόνο απάνω,

όταν κατάλαβε πως έφτανε το τέλος του,

μια ήταν η χάρη που μου ζήτησε

-με ανάσα από φιάλη οξυγόνου.

Να βρω τον τρόπο,

να τον πάω μέχρι το χωράφι,

για ν’ αποχαιρετήσει τα δέντρα.

τα τελευταία απ’ τα πολλά που φύτεψε.

ΒΑΓΓΕΛΗΣ Θ. ΚΑΚΑΤΣΑΚΗΣ

(«Όταν γίνεις ποίημα», «Πυξίδα της Πόλης», Χανιά 2013)

**ΥΠΕΡΑΣΤΙΚΗ ΣΥΝΔΙΑΛΕΞΗ**

«Εχτές το βράδυ, μου τηλεφώνησε

ο πατέρας μου.

Στείλε μου μερικά

πενηνταράκια ούζο μου είπε

και καναδυό κούτες τσιγάρα

σέρτικα, να κάθουμαι τα βράδια

να σας συλλογιέμαι.

Και -να μην το ξεχάσω-

και πεντέξι δίσκους φωνογράφου,

μ΄ εκείνα τα παλιά ξέρεις, ποντιακά τραγούδια, τα λυπητερά.

Εδώ στα ξένα, δύσκολα

περνούν οι μέρες, και που να βρεις τσιγάρα, ούζο και τραγούδια

της πατρίδας, στα μαγαζάκια

τ΄ ουρανού.»

*Ανέστης Ευαγγέλου*

[Ή επίσκεψη και άλλα ποιήματα, 1987]

(Μας στάλθηκε από αναγνώστη μας)