Αποχαιρετώντας… (της Κωνσταντίνας Κούρτη)

Της
Κωνσταντίνας Κούρτη

Αγαπημένο μου νησί,

αποχαιρετιστήκαμε με την λήξη αυτού του πληθωρικού Αυγούστου, που επιφύλαξε πλήθος ευχάριστων εμπειριών.

Ο ευνοϊκός άνεμος των αλλαγών στο χαρακτήρα των θερινών μου διακοπών προσέφερε βιώματα ικανά να νοηματοδοτήσουν αλλιώς την διαμονή μου.

Σ’ έναν κόσμο που διαρκώς κινείται κι αλλάζει, μοιάζει αναγκαία όποια αλλαγή μας ωθεί σε δράση ανατρέποντας το σκορ του αγώνα παθητικότητας-ευθύνης υπέρ της δεύτερης.

Για κάθε νέο βήμα στην ζωή υπάρχει πάντα μια βαθύτερη αιτία που προσμένει δυνητικά την αφορμή για την υλοποίηση μιας άλλης ματιάς και τοποθέτησης στα πράγματα.

Αυτή είναι η εσωτερική φωνή που επιζητά την εξωτερίκευση των συναισθημάτων που την συνιστούν. Ακόμα κι όταν οι συνθήκες δεν έχουν ντυθεί το ένδυμα της ωρίμανσης αυτής της εξόδου, η αφορμή μοιάζει να είναι αρκετή για το πρώτο βάπτισμα, το ρίσκο της δοκιμής.

Έτσι από την είδηση μιας βίαιης πράξης ξεπήδησε η ανάγκη γραφής προς δημοσίευση, εδώ στην Λευκάδα την γενέτειρα των γονιών μου, αυτόν τον Αύγουστο, σε μια αναμέτρηση με τα συναισθήματα και την δημιουργική στάση που τα γεγονότα της ζωής μας καλούν να πάρουμε.

Η παρότρυνση για το εγχείρημα μετρά δύο έτη πίσω και δημιουργός της δεν θα μπορούσε να είναι άλλος από τον καθηγητή-συγγραφέα Σπύρο Βρεττό, αυτήν την εμβληματική προσωπικότητα του νησιού μας, που λειτούργησε στον ψυχικό μου κόσμο ως πρότυπο ΔΑΣΚΑΛΟΥ-ΑΝΘΡΩΠΟΥ από τα εφηβικά μου χρόνια μέχρι σήμερα εξ αποστάσεως, αφού δεν φοίτησα στα σχολεία της Λευκάδας. Ένα μεγάλο ευχαριστώ στην θέρμη της εμπιστοσύνης του και στο ευαίσθητο κριτήριο που διέκρινε την δυνατότητα έκφρασης μιας αθέατης πλευράς του εαυτού.

Απευθύνω επίσης πολλές εγκάρδιες ευχαριστίες στις διαδικτυακές τοπικές εφημερίδες που σε κλίμα καλής συνεργασίας φιλοξένησαν τα κείμενά μου, όπως και σε όλους τους αναγνώστες που αγκάλιασαν την γραπτή έκφραση συναισθημάτων και ιδεών.

Εφέτος είχα την χαρά να παρακολουθήσω σχεδόν όλο το πολιτιστικό πρόγραμμα του Αυγούστου και να συμμετέχω ενεργά σ΄ αυτό. Αυτό αποτέλεσε μία ακόμη παράμετρο νοηματοδότησης του καλοκαιριού. Ευχαριστώ πολύ τις αγαπημένες φίλες Βιβή Κοψιδά και Άννα Κοψιδά που έγιναν το προγεφύρωμα αυτής της συμμετοχής μου.

Ευγνώμων σε όλους τους φίλους, συγγενείς, γνωστούς και άγνωστους παρευρισκόμενους, στα πρόσωπα της πολιτικής και πνευματικής ζωής του νησιού μας που τίμησαν με την παρουσία τους την ποιητική βραδιά του συζύγου μου Μιχαήλ Παπαδάκη.

Συγχαρητήρια στο πνευματικό κέντρο Λευκάδας για την θεματική ποικιλία, στον πρόεδρό του και δήμαρχο της πόλης μας κύριο Χαράλαμπο Καλό, στους συνεργάτες του όπως και όλους τους διοργανωτές, συγγραφείς, παρουσιαστές και καλλιτέχνες που μας προσέφεραν αυτόν τον πλούτο θεάματος, γνώσης, συγκίνησης, εμπειρίας. Η παρουσία όλων μας είναι απαραίτητη για την στήριξη και την ενίσχυση του ξεχωριστού θεσμού ΓΙΟΡΤΩΝ ΛΟΓΟΥ ΚΑΙ ΤΕΧΝΗΣ όχι μόνο σε τοπικό επίπεδο αλλά και σε προοπτική περαιτέρω ανοίγματος.

Καλώς όρισες Σεπτέμβρη, Τρυγητή, Σταυριανέ, Ορτυκολόγε… όπως σοφά ορίστηκες από τις προηγούμενες γενιές μας, για τον σπουδαίο τρύγο σου, την γιορτή του Σταυρού και τα αποδημητικά ορτύκια σου.

Καλώς ήρθες στο σήμερα της ταχύτητας, της εξέλιξης, των αλλαγών, του διαδικτύου, μήνα του ποιοτικού τουρισμού, της προσαρμογής στην κανονικότητα, του αναστοχασμού και της προετοιμασίας, της αναπόλησης και της μελαγχολίας…

Χωρίς εσέ κανένα από τα θερινά δώρα δεν θα φάνταζε τόσο λαμπρό…

«Ρίγη φλογέρας

ακουρμάσου απόσπερνα

Τρίζει τ’ αμπέλι»

Βιβή Κοψιδά-Βρεττού

Νίκαια 4/9/22

Κωνσταντίνα Κούρτη