Η εκπληκτική δύναμη της επιβίωσης

Ήταν μέσα Οκτώβρη του 2016 όταν είχαμε δει για πρώτη φορά το αιωνόβιο ρουπάκι στην περιοχή «Ντούσα» του δάσους των Σκάρων. Βρισκόταν σε ένα υψωματάκι με ψαχνά χώματα. Δεν πειράχτηκε από τη διάβρωση. Ένα ξαφνικό μπουρίνι στις 8 εκείνου του μήνα το είχε ξεριζώσει και το είχε ξαπλώσει στο χώμα. Λιγοστά τα κλωνάρια του καθώς είχε χάσει στο πέρασμα των αιώνων τα περισσότερα. Έτσι είχε γίνει πιο ευάλωτο στις ανεμοθύελλες από τους άλλους γείτονές του.

Από το ξαφνικό πέσιμο είχαν αποκοπεί τότε οι περισσότερες ρίζες του και έχασκαν στον αέρα (το ριζικό σύστημα μιας βελανιδιάς μπορεί να φτάσει ως τα 10 μέτρα βάθος). Λίγες είχαν ακόμη απομείνει αλώβητες να δίνουν ζωή στον γέρικο γίγαντα. Παρ΄ όλα ταύτα έξι χρόνια μετά συνεχίζει να παλεύει, όπως πρόσφατα διαπιστώσαμε. Τα φύλλα του στους λιγοστούς κλώνους του είναι ακόμη καταπράσινα. Μεγάλη ψυχή. Μάλλον κάποια Δρυάδα νύφη θα το προστατεύει…

Σε μια άλλη περίπτωση είδαμε πιο δίπλα τις ρίζες ενός γείτονά του να έχουν απλώσει κατά την ανάπτυξη του δένδρου και να έχουν σφιχταγκαλιάσει μια μεγάλη πέτρα που τους έστεκε εμπόδιο. Ένα σφιχταγκάλιασμα ζωής και θανάτου… Η εκπληκτική δύναμη της φύσης και της επιβίωσης!