Μια ξεχωριστή διημερίδα (της Κωνσταντίνας Κούρτη) | Λευκαδίτικα Νέα - Lefkada News
Published On: Τρ, Νοε 22nd, 2022

Μια ξεχωριστή διημερίδα (της Κωνσταντίνας Κούρτη)

1_diimerida_mikrasia

Στις 11 και 12 Νοεμβρίου στην αίθουσα εκδηλώσεων Περιφερειακής Ενότητας Λευκάδας, πραγματοποιήθηκε επιστημονική διημερίδα για την Μικρασία, την θεματική της οποίας όπως και την διοργάνωση ανέλαβε ο Σύνδεσμος Φιλολόγων Λευκάδας με πρόεδρο την κα Βιβή Κοψιδά – Βρεττού.

Το πρόγραμμα της διημερίδας εμπλουτίστηκε με προβολή ντοκιμαντέρ, με πολύ ενδιαφέρουσες ομιλίες καταξιωμένων καθηγητών πανεπιστημίων της χώρας μας, με παρουσίαση ιστορικού μυθιστορήματος και έκλεισε με μουσική και τραγούδια της Σμύρνης.

Η συζήτηση που ακολούθησε με το πέρας των ομιλιών ήταν άκρως εποικοδομητική και πολύπλευρα διαφωτιστική για το πιο πρόσφατα συγκλονιστικό ιστορικό γεγονός που δεν μπορεί να εξαντληθεί σε περιορισμένο χρόνο, όπως οι δύο ημέρες.

Την διημερίδα άνοιξε ο Λευκαδίτης καθηγητής φιλολογίας, ερευνητής και συγγραφέας Σπύρος Βρεττός παρουσιάζοντας την μικρασιατική καταστροφή ως συνέπεια των πολλαπλών μεταπτώσεων της ανθρώπινης και περιβαλλοντικής αλυσίδας που συντελεί στην δημιουργία μιας ολότητας από τα βάθη των αιώνων, ενός ιστορικού όλου.

Εξαιρετικής ιστορικής και ανθρωπολογικής σημασίας υπήρξαν και οι ομιλίες που επακολούθησαν: Του κυρίου Ηλία Πετρόπουλου, καθηγητή φιλολογίας και πολιτισμού παρευξείνιων χωρών του Δημοκρίτειου Πανεπιστημίου Θράκης με την περιήγηση στην σπουδαία αρχαιοελληνική περιοχή της Ιωνίας, του κυρίου Γεωργίου Μουρέλου, Ομ. καθηγητή Σύγχρονης Ελληνικής Ιστορίας ΑΠΘ για την νοηματοδότηση του ιστορικού γεγονότος στο σήμερα, του κυρίου Γεωργίου Λεοντσίνη Ομ. Καθηγητή Νεότερης Ελληνικής Ιστορίας και Διδακτικής της Ιστορίας, ΕΚΠΑ, για τον Ύπατο Αρμοστή Σμύρνης κ. Αριστείδη Στεργιάδη, μια αμφιλεγόμενη προσωπικότητα που δούλεψε πολύ μεθοδικά αλλά η προσπάθειά του να κρατήσει ίσες αποστάσεις από το ελληνικό και τουρκικό στοιχείο τον έφερε σε ρήξη με τους Μικρασιάτες Έλληνες.

2_diimerida_mikrasiaΤο πρόγραμμα της δεύτερης ημέρας άνοιξε ο κος Κοσμάς Κοψάρης, διδάκτορας Φιλολογίας, ερευνητής ΕΚΠΑ και κριτικός λογοτεχνίας, με μια κριτική ματιά στην απαγορευμένη ταινία του Νίκου Κούνδουρου, «1922»,καθώς παρουσιάζει τόσο ζωντανά την έκταση του μικρασιατικού δράματος χωρίς να περιέχει ωμή βία.

Ο κος Μανώλης Σέργης, καθηγητής Λαογραφίας, γλώσσας, φιλολογίας και πολιτισμού παρευξείνιων χωρών του Δημοκρίτειου Πανεπιστημίου Θράκης, πρωτοτύπησε με την ζωντανή μεταφορά μας στα γεγονότα της Σμύρνης μέσα από το ξεδίπλωμα μαρτυριών Ελλήνων και Αρμενίων προσφύγων όπως κατέγραψε ο Έλληνας πρόξενος στην Νάπολη σε μια αναφορά προς το υπουργείο εξωτερικών της Ελλάδας.

3_diimerida_mikrasiaΑκολούθησε η παρουσίαση της διδάκτορος Κοινωνικής Λαογραφίας, ερευνήτριας φιλολόγου και ποιήτριας Κας Βιβής Κοψιδά- Βρεττού, μιας σπάνιας θεματικής, τα στοιχεία της οποίας θαυμάσαμε «Οι λαϊκοί ποιητές της Λευκάδας εν μέσω των ιστορικών γεγονότων». Μία πληθώρα λαϊκών ποιητών και με θηλυκού γένους παρουσία, αποδίδουν με λυρισμό το νόημα της ιστορίας όπως Και τα πολλαπλά διαχρονικά μηνύματά της. Ξεχωριστή προσωπικότητα ο Θωμάς Ροντογιάννης.

4_diimerida_mikrasiaΤο ενδιαφέρον μας επίσης προσέλκυσε η παρουσίαση της κας Μαρίας Ρούσσου, προϊσταμένης της Δημόσιας Βιβλιοθήκης Λευκάδας, σχετικά με τους πρόσφυγες της Λευκάδας, ενός εντυπωσιακά μεγάλου αριθμού περί των 4.400 όπου έμειναν στο νησί κάτω από εξαιρετικά δύσκολες συνθήκες ,ωστόσο προσαρμόστηκαν σταδιακά στην λευκαδίτικη ζωή και κέρδισαν εν καιρώ την εμπιστοσύνη των κατοίκων πετυχαίνοντας την επαγγελματική τους διάκριση όπως αυτή του φωτογράφου, του ράφτη, του ποδοσφαιριστή κτλ.

5_diimerida_mikrasia Ο επίλογος της διημερίδας μας επιφύλασσε μια σπουδαία έκπληξη, που μετουσιώθηκε μέσα σε λίγα λεπτά σε δυνατό κοινό συναίσθημα θαυμασμού, υπερηφάνειας και ελπίδας ότι τίποτα δεν έχει χαθεί εξολοκλήρου, αφού η νέα γενιά μπορεί να αντιπαλέψει τη μετριότητα, την παθητικότητα, την αδιαφορία, την γλωσσική πενία, την περιορισμένη σκέψη. Σ’ αυτήν την γενιά που οραματίζεται το ανώτερο και τολμά, ανήκει ο νεαρός συγγραφέας από την Θεσσαλονίκη, Εμμανουήλ Γιουβανόπουλος, μαθητής της έκτης δημοτικού, όπου ως ένας ολοκληρωμένος συγγραφέας χώρεσε και έπλεξε στο αριστουργηματικό ιστορικό του μυθιστόρημα «Ο κούκος και το αηδόνι» εκδόσεις ΓΚΟΒΟΣΤΗ, την πολυπλοκότητα του γλωσσικού πλούτου, της παραστατικής περιγραφής και διήγησης, της φαντασίας, της ιστορικής γνώσης, της βιωματικής εν συναισθητικής του ματιάς, των λαογραφικών στοιχείων, της συνθετικής δομής της σκέψης του και της άρτιας απόδοσής της στον γραπτό λόγο. Όλα αυτά τα ιδιαίτερα και σπάνια για την ηλικία των 10 ετών συγγραφικά στοιχεία εντοπίστηκαν και παρουσιάστηκαν εμφατικά από τον δάσκαλο-ποιητή κο Μιχαήλ Παπαδάκη.

Ο Εμμανουήλ είναι ένα χαρισματικό παιδί που κατάφερε με τον μοναδικό δικό του ώριμο τρόπο να συνδυάσει την συγγραφική του δεινότητα μαζί με την τόσο αισθαντική φυσική του παρουσία, σε μία επιστημονική συνάντηση της οποίας υπήρξε εξέχων συντελεστής. Έκδηλη η χαρά, η ευγνωμοσύνη, ο σεβασμός, η αμείωτη προσήλωσή του σε όλο το πρόγραμμα της διημερίδας και κυρίως στο ανθρώπινο δυναμικό που την πλαισίωσε χειροκροτώντας και θαυμάζοντάς τον για τον πλούσιο και βαθυστόχαστο λόγο του, τους καλλιεργημένους τρόπους του, το διάπλατα λαμπερό χαμόγελό του, την ζέση του, στοιχεία που οικοδομούν το όλον μιας προσωπικότητας που ανοίγεται στον κόσμο μέσα από το σπουδαίο συναπάντημα του αυθεντικού ελληνισμού και της διαχρονικότητας του. Αυτό το παιδί διαθέτει όλα τα φωτεινά και μεγαλειώδη χαρακτηριστικά του ελληνικού πολιτισμού που πλαταίνει τον χρόνο, την δυνατότητα, τον άνθρωπο, την κοινωνία, την Ελλάδα, την παγκοσμιότητα.

Ένα τεράστιο εύγε στην αγαπημένη Βιβή Κοψιδά-Βρεττού που ως μία άλλη σκαπανέας της έρευνας, της γλώσσας, της ιστορίας έβγαλε από την αφάνεια αυτό το ανεκτίμητο δώρο του μαθητικού μας κόσμου, που αν υποστηριχτεί στο επίπεδο των δυνατοτήτων του από το σχολείο και την πολιτεία, θα αποτελέσει μέρος της εγχώριας πλουτοπαραγωγικής μας βιωσιμότητας.

6_diimerida_mikrasia Ευλογία για το νησί μας μα και για τον ίδιο, η υλοποίηση της πρώτης βιβλιοπαρουσίασης ως μια ταπεινή και ταυτόχρονα πολυδύναμη αφετηρία μιας δυναμικής πορείας που έχει όλα τα χαρακτηριστικά της καταξίωσής της.

Συνηθίζουμε να ευχόμαστε στα παιδιά μας καλή επιτυχία στην ζωή τους και ευτυχία. Ποιο από τα δυο όμως προϋποθέτει και το άλλο;

Η επιτυχία μπορεί να εξασφαλίσει την ευτυχία;

Μήπως η ευτυχία είναι τελικά και επιτυχία αφού η ζωή νοηματοδοτείται μέσα από την χαρά;

Τι μπορεί να σημαίνει η επιτυχία ως αδιαπραγμάτευτος όρος ζωής για ένα χαρισματικό παιδί όπως ο Εμμανουήλ; Ο υψηλότατος δείκτης ευφυίας μαζί με τα υπόλοιπα εγγενή -κατά το συχνότερο ποσοστό- γνωρίσματα της χαρισματικότητας, όπως η δημιουργικότητα, η δυναμική της λύσης καθημερινών προβλημάτων, η ταχύτητα και το εύρος της σκέψης, η επινοητικότητα, η ικανότητα σε πολλαπλούς τομείς, η διεισδυτικότητα, η υψηλή αντιληπτικότητα, η διορατικότητα, η εφευρετικότητα, η εναλλακτικότητα, η ευρυμάθεια κ.τ.λ., συμβαδίζουν με τις συναισθηματικές ανάγκες που έχουν τα χαρισματικά παιδιά;

Φυσικά και η απάντηση είναι αρνητική. Συναισθηματικά τα παιδιά αυτά πορεύονται σύμφωνα με τη φυσική τους ηλικία, γι’ αυτό και χάρη αυτής της ανομοιογένειας έχουν απόλυτη ανάγκη την στήριξη του οικογενειακού και εκπαιδευτικού τους περιβάλλοντος σε όλες τις βαθμίδες του. Το πόσο έτοιμο είναι το εκπαιδευτικό και κοινωνικό μετέπειτα περιβάλλον να τα υποστηρίξει στην πατρίδα μας είναι ένα μεγάλο ζήτημα του οποίου η λύση είναι αναμφισβήτητα ΑΝΑΓΚΑΙΑ στο ΕΔΩ ΚΑΙ ΤΩΡΑ.

Το εκπαιδευτικό μας σύστημα όπως έχει δομηθεί για τους λειτουργούς του, την εκπαίδευσή τους και τα μέσα υποδομής, μπορεί ν’ ανταποκριθεί σ’ αυτόν τον ρόλο του εμπνευστή και στρατηλάτη αυτού του επίλεκτου ΙΕΡΟΥ ΛΟΧΟΥ;

«Η ευφυΐα χωρίς παιδεία, είναι σαν το ασήμι που δεν έχει εξορυχθεί»

Βενιαμίν Φραγκλίνος

Οι εκάστοτε εκπαιδευτικοί καλούνται να προσαρμόσουν τη διδακτική τους μεθοδολογία σ’ ένα πολύ υψηλότερο επίπεδο από το αναμενόμενο, να αγκαλιάσουν με θέρμη την πολυπλοκότητα αυτών των προσωπικοτήτων, να τους προσφέρουν την συναισθηματική ασφάλεια σ’ ένα σχολικό περιβάλλον συχνότατα εχθρικό και απαξιωτικό για μια διαφορετικότητα που μοιάζει πιότερο με κατάρα παρά με δώρο σε όποιον την έχει.

Τα χαρισματικά παιδιά συχνά είναι αντιμέτωπα με στάσεις και συμπεριφορές που θα έπρεπε να είναι ανοίκειες στα εκπαιδευτικά δεδομένα, αλλά δυστυχώς εξακολουθούν να είναι υπαρκτές, όπως η αστοχία των αντιδράσεων, η ανεπάρκεια των γνώσεων, ο φόβος της εναλλακτικής προσέγγισης, η ευκολία της ρουτίνας.

Αν πρωτίστως το οικογενειακό και συνάμα το σχολικό περιβάλλον με περισσή ευαισθησία και χρέος προστατέψει τα παιδιά αυτά από τέτοιες συμπεριφορές και στάσεις, τότε το μόνο βέβαιο είναι ότι τα παιδιά αυτά θα αποτελέσουν το όχημα που θα οδηγήσει τον κόσμο σ’ ένα βίο ισονομίας, ευημερίας, δικαιοσύνης και ανθρωπισμού.

ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΑ ΚΟΥΡΤΗ

ΝΙΚΑΙΑ 20/11/22



Αφήστε το σχόλιό σας

XHTML: You can use these html tags: <a href="" title=""> <abbr title=""> <acronym title=""> <b> <blockquote cite=""> <cite> <code> <del datetime=""> <em> <i> <q cite=""> <s> <strike> <strong>

            









Copy Protected by Chetan's WP-Copyprotect.