Το νέο Μνημείο για τον Ιωάννη Καποδίστρια στη θέση «Μαγεμένου» Νικιάνας

Έχει ολοκληρωθεί σε μεγάλο σχεδόν βαθμό η διαμόρφωση του χώρου και έχει ήδη στηθεί εδώ και καιρό το νέο μνημείο στη θέση «Μαγεμένου» στη Νικιάνα Λευκάδας, που είναι αφιερωμένο στον Ιωάννη Καποδίστρια, σε ανάμνηση και απότιση φόρου τιμής στο ρόλο του πρώτου Κυβερνήτη του ανεξάρτητου Ελληνικού Κράτους και στην συνεργασία του με τους οπλαρχηγούς με στόχο την προετοιμασία της Επανάστασης του 1821.

Το Μνημείο, το οποίο έχει χρηματοδοτηθεί από το Περιφερειακό Ταμείο Ανάπτυξης της Περιφέρειας Ιονίων Νήσων είναι ακόμη καλυμμένο με μουσαμά εν αναμονή των εγκαινίων του που είναι ακόμη άγνωστο πότε θα γίνουν. Σημειώνεται ότι η ανέγερση του Μνημείου ήταν ένα αίτημα του βουλευτή Λευκάδας, κ. Θανάση Καββαδά, προς την Περιφέρεια Ιονίων Νήσων που έτυχε θετικής αποδοχής. Σύμφωνα με τα όσα έχουν γίνει γνωστά περιλαμβάνει μεγάλες μαρμάρινες πλάκες εγχαραγμένες από ημίλευκο μάρμαρο Κοζάνης, 15 τ.μ. και 2 εκ. πάχος, καθώς και χυτή πλάκα με ανάγλυφη παράσταση διαστάσεων 130 x 70 εκ., όπως επίσης ένα ορειχάλκινο βωμό διαμέτρου 50 εκ. και βάθος 15 εκ., καθώς και ορειχάλκινα ελάσματα.

Εκείνο όμως που παρά τις μέχρι τώρα προσπάθειες και τις συχνές μεταφυτεύσεις δεν φαίνεται να ευοδώνεται είναι το φύτεμα μιας καρυδιάς στο χώρο αυτό (δεν έχουμε όμως δει και κανένα άλλο δέντρο καρυδιάς σε τόσο χαμηλό υψόμετρο), σε ανάμνηση των όσων ο ίδιος ο Καποδίστριας έγραφε στην αναφορά του προς την Κυβέρνηση της Επτανήσου Πολιτείας για τη συγκέντρωση στου Μαγεμένου:

«Ο σεβασμιώτατος Ιγνάντιος, μολονότι επισφαλούς υγείας, επήγε στην εξοχή στη θέση που λέγεται Μαγεμένο, και κατασκήνωσε κάτω από τα δένδρα των κήπων που είναι εκεί, ανάμεσα στους ανδρείους οπαδούς του, που ξεπερνούσαν τους 400. Η μέρα ήταν ωραιοτάτη. Καθισμένοι κάτω από την πλατειά σκιά μιας φουντωμένης καρυδιάς, ο σεβασμιώτατος Ιγνάντιος, ο στρατηγός Παπαδόπουλος κι εγώ, περιτριγυριστήκαμε από τους Έλληνες καπεταναίους, και μάλιστα το συνετό και ανδρείο Μπότσαρη, το φοβερό Κατσαντώνη και μερικούς άλλους, που δεν είναι εύκολο να συγκρατήση κανείς τα όχι συνηθισμένα ονόματά τους. Αυτό τον πρώτο κύκλο πλαισίωναν οι υπόλοιποι σε κύκλο επίσης καθισμένοι. Περιμέναμε το πρωί ακούοντας από τους πιο εύγλωττους τη διήγηση των κατορθωμάτων τους, που την ακολούθησε ένα γεύμα, που είχε όλα τα χαρακτηριστικά των ηρωικών συμποσίων που έψαλε ο Όμηρος, τέλος, μουσική, τραγούδι και χορός…».