Ο τρισυπόστατος ναός στο κέντρο της Εγκλουβής και οι παλιές εκκλησίες
Οι εκκλησίες του Αγίου Δημητρίου και Αγίου Γεωργίου το 1905
Στην πιο πάνω φωτογραφία από το 1905 του Wilhelm Dörpfeld με τίτλο «Leucas, Blick auf das Dorf Enklouvi», διακρίνονται καθαρά οι εκκλησίες του Αγίου Δημητρίου και Αγίου Γεωργίου, που βρισκόταν μέσα στο χωριό και στη θέση που υπάρχει σήμερα ο τρισυπόστατος ναός που χτίστηκε το 1960 και είναι επίσης αφιερωμένος στον Άγιο Χαράλαμπο. Στην παλιά φωτογραφία ίσως να εικονίζεται και ο ναός του Αγίου Χαραλάμπους που βρισκόταν στο κέντρο του χωριού.
Ο σημερινός ναός στη θέση των δύο παλιών εκκλησιών
Ο σημερινός τρισυπόστατος ναός χτίστηκε το 1960
Για τις εκκλησίες του Αγίου Δημητρίου και Αγίου Γεωργίου γράφει ο Μιλτιάδης Δ. Κακλαμάνης στο πόνημά του «Εγκλουβή – Λαογραφικά, κοινωνικά, εκπαιδευτικά και ιδιαίτερα χαρακτηριστικά των κατοίκων της» (Εκδόσεις Γρηγόρη, Αθήνα, 2005):
«Ο πρώτος βρίσκεται βορεινά και απέχει από τον Άγιο Γεώργιο 1 περίπου μ. Στο μήκος και πλάτος ο Άγιος Γεώργιος είναι πιο μεγάλος και περισσότερο ευπρεπισμένος με γυναικωνίτη. Περιστοιχίζονται και οι δύο από μανδρότοιχο, στο έσωθεν δε μέρος είναι φυτεμένα πολλά κυπαρίσσια. Και οι δύο εκκλησίες είναι ενοριακές. Στην είσοδο των εκκλησιών είναι το καμπαναριό με δύο καμπάνες. Ο πέριξ χώρος εχρησιμοποιείτο για νεκροταφείο.
Σόγια που ανήκαν σε στην κάθε μια εκκλησία είναι: στον Άγιο Δημήτριο, τα σόγια των Κακλαμαναίων, Λογοθεταίων, Περδικαραίων. Στον Άγιο Γεώργιο τα σόγια των Κοντογεωργαίων, Θερμαίων, Γρηγοραίων, Στεριωταίων, Καραμποϊκαίων, Κανελλαίων, Κοντοπριαίων, Ρεκακαβαίων. Η χρονολογία ανέγερσης των εκκλησιών είναι άγνωστη. Στο πίσω μέρος και λίγα μέτρα από τον τοίχο της εκκλησίας είναι ο τάφος με μαρμάρινη πλάκα της οικογένειας Θεοδώρου Θερμού (Γεωργαλή). Επίσης νότια των εκκλησιών υπάρχει η στήλη όπου αναγράφονται τα ονόματα των Πεσόντων κατά τους διαφόρους πολέμους. Προηγουμένως ήταν τοποθετημένη στην πλατεία».
Η στήλη πεσόντων στο προαύλιο τις εκκλησίας
Παρακάτω περιγράφει ένα συμβάν που καταδεικνύει ότι το φαινόμενο της βεντέτας δεν ήταν άγνωστο και στα μέρη μας. Όπως γράφει, στην Ωραία Πύλη του ναού, τη δεύτερη μέρα των Χριστουγέννων το 1944, σκότωσαν το Θωμά Κ. οι εξάδελφοί του Μάρκος και Κωνσταντίνος Κ. διότι το 1925 τους είχε σκοτώσει τον πατέρα τους. Αργότερα ήρθε ο Δεσπότης Δωρόθεος και έκανε λειτουργία και ξαναλειτούργησαν οι εκκλησίες.
Ο συγγραφέας πήρε από το αρχείο των εκκλησιών Αγίου Γεωργίου, Αγίου Δημητρίου και Αγίου Χαραλάμπους (βρισκόταν και αυτή μέσα στο χωριό και σε κοντινή σχετικά απόσταση από τις άλλες) διάφορα στοιχεία, όπου μεταξύ άλλων, περιγράφεται ως εξής η κατάληψη της Λευκάδας από τους Δημοκρατικούς Γάλλους, αλλά και μια σφοδρή νεροποντή που έλαβε χώρα στις 25 Απρίλη του 1898:
«Στα 1797 Αυγούστου 15 εποδέρησε ο Μποναπάρτες τις χώρες από Βενετία και κάτω έως την Αγία Μαύρα χωρίς πόλεμον να ρίξη μια τουφεκιά και έκαψε το σπίτι όπου είχε ο Βενετσάνος και τάκανε Φραντζέζικα όλα (Ενθύμηση σε μηνιαίο του Αγίου Δημητρίου)».
«Γαλακτίον Ιερομόναχος αμαρτωλός ευρέθην εις μονήν των Ασωματων της 25 Απρίλη 1898 τρόμπα σφοδρή επαρουσιάσθη όπου ανέβησαν τα νερά έως τρίτον σκαλούνι (σημ. σκαλοπάτια), οι δε παρευρεθέντες εις την μονήν το ενόμισαν δια γενικόν κατακλυσμόν και εθρήνησαν απαρηγόρητα».
Η καμπάνα του Αγίου Χαραλάμπους από το 1895 στην πλατεία του χωριού
Για τον Άγιο Χαράλαμπο που βρισκόταν στο κέντρο του χωριού, σε κοντινή απόσταση από τις άλλες δύο εκκλησίες, γράφει ο συγγραφέας ότι την κυριότητά του διεκδικούσε η οικογένεια Γιαννάκη Λογοθέτη. Σημειώνει επίσης ότι είχε μια μικρή καμπάνα κρεμασμένη σε μια μουριά στην πλατεία, η οποία σώζεται ακόμη. Ο ναός λειτουργούσε στη μνήμη του Αγίου και τον Δεκαπενταύγουστο (παρακλήσεις). Η καμπάνα χτυπούσε οσάκις θα ανηγγέλετο κάτι σημαντικό ή για την προσέλευση των μαθητών στο σχολείο. Με τον ερχομό των λεωφορείων στο χωριό η εκκλησία δυσκόλευε τη διέλευσή τους και αυτό ήταν η αιτία να κατεδαφισθεί.
