Το Γιούλι (Ποίημα του Johann Wolfgang Goethe σε μετάφραση του Αναστάσιου Π. Σκιαδαρέση)

Με αφορμή τη σημερινή Παγκόσμια Ημέρα Ποίησης ένα ποίημα του Γιόχαν Βόλφγκανγκ Γκαίτε σε μετάφραση του Λευκαδίτη λόγιου, ποιητή και πολιτικού Αναστάσιου (Τασάκη) Σκιαδαρέση (1877-1941).

Γιούλι στην περιοχή «Κουκίστρες» του δάσους των Σκάρων

ΤΟ ΓΙΟΥΛΙ

(του Goethe)

Ένα γιουλάκι στους αγρούς ανθούσε φυτρωμένο
όλων των αγιουλιών ο ανθός στα φύτρα του κρυμμένο.
Μια βοσκοπούλα ξέγνοιαστη με πάτημα ελαφρό
να! τραγουδώντας έρχεται να τρέξη στον αγρό.

Ωϊμένα! συλλογίζεται με πόνο τ’ αγιουλάκι,
νάμουνα τ’ ομορφότερο του κόσμου λουλουδάκι
μονάχα για ’να τέταρτο, να μ’ έκοβ’ η μικρούλα
να μ’ έσφιγγε στα στήθη της. Μονάχα μια στιγμούλα!

Αχ! Όμως! Όταν η μικρή εκείθε ήρθε να τρέξη,
το φτωχό γιούλι επάτησε χωρίς να προσέξη!
Τραγούδησε κι’ απέθανε κι’ είχε κρυφή χαρά:
Πεθαίνω αλλά στα πόδια της, πεθαίνω απ’ τη κυρά.

Από το χειρόγραφο ποίημα του Αναστάσιου Σκιαδαρέση

DAS VEILCHEN

Ein Veilchen auf der Wiese stand
Gebückt in sich und unbekannt;
Es war ein herzigs Veilchen.
Da kam eine junge Schäferin,
Mit leichtem Schritt und munterm Sinn,
Daher, daher,
Die Wiese her, und sang.

Ach! denkt das Veilchen, wär ich nur
Die schönste Blume der Natur,
Ach, nur ein kleines Weilchen,
Bis mich das Liebchen abgepflückt
Und an dem Busen matt gedrückt!
Ach nur, ach nur
Ein Viertelstündchen lang!

Ach! Aber ach! Das Mädchen kam
Und nicht in acht das Veilchen nahm,
Ertrat das arme Veilchen.
Es sank und starb und freut΄ sich noch:
Und sterb ich denn, so sterb ich doch
Durch sie, durch sie,
Zu ihren Füßen doch.

Johann Wolfgang Goethe (1749-1832)